به گزارش مشرق، سایت "الخلیج آنلاین" در گزارشی به بررسی شیوه امارات برای گسترش نفوذ و دخالت های نظامی، سیاسی و امنیتی خود در آسیا و آفریقا پرداخت و نوشت: اهدای کمک های انسانی به پوششی برای امارات در راستای گسترش نفوذ نظامی خودش در مناطق مختلف آسیا و آفریقا تبدیل شده است. این کشور با سوء استفاده از مقوله کمک های انسانی تلاش می کند که گاهی از آن به عنوان اهرمی برای تقویت سیاست خارجی خود با اعمال زور و گاهی هم سیطره بر یکی از مهمترین تنگه های راهبردی جهان بهره ببرد.

بیشتر بخوانید:

سکان اجرای معامله قرن در دستان این شخص مرموز

امارات برای این اقدامات خود سخاوتمندانه خرج می کند که شاید تنها جاه طلبی محمد بن زاید ولیعهد به عنوان حکمران واقعی امارات برای افزایش قدرت و سیطره خود، این امر را توجیه کند. امارات در تلاش برای سیطره و کنترل دهها بندر و حضور در سواحل بسیاری از کشورهای جهان به ویژه در قاره آفریقا است که اساسا ابوظبی پایگاه های نظامی در کشورهای جیبوتی و اریتره در این قاره دارد. علاوه بر این، امارات از طریق حمایت از شبه نظامیان خلیفه حفتر ژنرال بازنشسته ارتش لیبی در این کشور حضور نظامی دارد.

تلاش های بی وقفه مسئولان اماراتی برای بلعیدن مبانی قدرت و ارکان توسعه چندین کشور با بستن سریع قراداد با رژیم های آنها آشکار شده است. آخرین مورد، موریتانی است که ابوظبی اخیرا روابط خود با حکومت این کشور را تقویت کرده است.

کمک ها یا پایگاهی نظامی در موریتانی؟

در اواخر ژانویه سال ۲۰۲۰ میلادی، رسانه های موریتانی نوشتند که امارات تصمیم گرفته است تا با پشتیبانی مالی از پروژه توسعه یک فرودگاه نظامی در شمال این کشور، پایگاهی نظامی احداث کند.

یک هیئت نظامی اماراتی برای بررسی پروژه توسعه فرودگاه نظامی در شمال موریتانی در ۲۵ ماه ژانویه گذشته سفری به این کشور داشت. این فرودگاه در منطقه ای راهبردی در نزدیک مرز بین موریتانی و مالی از یک سو و بین موریتانی و الجزایر از سوی دیگر قرار دارد.

اما در سی ام ژانویه گذشته، موریتانی وجود یک پایگاه نظامی امارات در خاک خود را تکذیب کرد و گفت که این خبرها صرفا "شایعه" است.

در دوم فوریه جاری، امارات تخصیص دو میلیارد دلار برای اجرای پروژه های سرمایه گذاری و توسعه و اعطای وام با شرایط آسان به موریتانی را اعلام کرد. این اقدام بعد از دیدار بن زاید با محمد ولد الشخ الغزوانی رئیس جمهور موریتانی صورت گرفت که از ابوظبی دیدن کرد.

موریتانی.. هدف گذشته!

همکاری نظامی دوجانبه بین موریتانی و امارات از زمانی توسعه یافت که موریتانی در کنار ابوظبی و ریاض در تجاوز نظامی علیه یمن قرار گرفت و روابط خود با قطر را در سال ۲۰۱۷ میلادی قطع کرد.

امارات چند ماه پیش یک هواپیمای نظامی چند منظوره شناسایی هوایی، هلی برن و انتقال نیرو و تجهیزات را به ارتش موریتانی اهدا کرد و دانشکده دفاع در شهر نواکشوت پایتخت موریتانی با نام دانشکده محمد بن زاید افتتاح شد.

در اواخر سال ۲۰۱۸ میلادی، دولت موریتانی در نشستی فوق العاده مقرر کرد که فرودگاه بین المللی "ام التونسی" به شرکت اماراتی Afro Port" تحویل داده شود. این شرکت زیرمجموعه شرکت "مطارات ابوظبی" است و برای اداره فرودگاه نواکشوت تاسیس شده است.

قرارداد به شرکت "مطارات ابوظبی" حق بهره برداری از فرودگاه بین المللی نواکشوت را همراه با امتیازات ناشی از آن به مدت ۲۵ سال می دهد. در مقابل، موریتانی فقط به میزان ۵ درصد از همه خدمات شرکت اماراتی بهره خواهد برد.

کمکهای عظیم  برای چه کسی خرج شد؟

در اواخر دسامبر ۲۰۱۹ میلادی، امارات اعلام کرد: ارزش کمک های خارجی این کشور از سقف ۲۸.۵ میلیارد درهم (۷.۷۹ میلیارد دلار) در سال ۲۰۱۸ میلادی فراتر رفته است و این کمک ها شامل حال ۴۲ کشور جهان شده است.

اما مرکز مطالعات و اطلاع رسانی امارات (ایماسک) در بیانیه ای گفته است که هزینه این مبالغ گزاف سوالاتی را درباره واقعیت کمک های امارات و جنبه های هزینه شدن آن و طرف هایی که از این کمک ها بهره برده اند، ایجاد می کند.

این مرکز به "اتهامات پیاپی به امارات درخصوص بهره برداری از این پول ها برای خریداری افراد و نفوذ سیاسی و حمایت از شخصیت ها و شبه نظامیان همراه با سیاست های ابوظبی و بهبود وجهه امارات درسایه افزایش اتهامات وارده به این کشور درخصوص نقض قوانین در عرصه های درگیری در منطقه" اشاره کرده است.

این مرکز افزود: اما در پس دستان بخشنده امارات در خارج و عکس گرفتن ها و لبخند زدنها و پول پخش کردن در اینجا و آنجا، منافع و نفوذ و دخالت در امور داخلی دیگران نهفته است که شاید "جاسوس های اماراتی" در پوشش جمعیت هلال احمر و نهادهای امدادرسان بخشی نه چندان پیچیده ای از آن را برملا می کنند

کمک‌ها.. قدرت نرم

محمد علوش تحلیلگر سیاسی عرب می گوید: آنچه از آن به "کمک های اقتصادی" یاد می شود، یکی از اهرم های قدرت نرم کشورهای ثروتمند نظیر امارات برای خریداری وفاداری کشورها و دولت ها است.

وی در گفت وگو با سایت "الخلیج آنلاین" افزود: این کمک ها "مشوقی برای کشورهای فقیر است". من آن را کمک اقتصادی نمی گویم، زیرا در روابط بین کشورها، چیز بلاعوضی وجود ندارد. چه برسد به اینکه ما با این رقابت منطقه ای و بین المللی بر سر منطقه ای روبرو هستیم که نیاز ضروری به پول دارد.

علوش گفت: شمال آفریقا و منطقه شاخ آفریقا از سالها پیش شاهد رقابت شدید منطقه ای بین چندین طرف است. امارات در ائتلاف با مصر و عربستان و برخی کشورهای اروپایی در این مناطق در برابر ائتلاف دیگر به رهبری ترکیه و مشارکت برخی کشورهای منطقه ای نظیر قطر قرار دارد. این وضعیت توجه و اهتمام بارز امارات به شمال آفریقا را تفسیر می کند.

وی افزود: به عنوان مثال، لیبی در حال حاضر عرصه درگیری نیابتی این دو محور است. این وضعیت درباره سومالی نیز صدق می کند؛ هرچند دستکم در ظاهر شدت این درگیری در آنجا کمتر است. درحال حاضر موریتانی دارد به فهرست این کشورها افزوده می شود.

علوش معتقد است: موقعیت جغرافیایی کشورهای نظیر موریتانی یا لیبی که شاهد چنین رقابت خارجی بر سر آنها هستیم، "از اهمیت نظامی برای طرف های رقیب" برخوردار است.

وی افزود: به همین دلیل است که ما از مدتی پیش خبر احداث پایگاه های نظامی در این کشورها را می شنویم. این همان هزینه به اصطلاح "کمک های نظامی" است.اماراتی ها توانمندی مالی دارند و از این رو، از این قدرت برای خدمت به سیاست های خارجی خود بهره برداری می کنند. آنها برای کسب بیشترین نفوذ، با سخاوتمندی تمام خرج می کند.

بهره برداری از کشورهای شکننده

امارات از جانب چند طرف با اتهام بهره برداری از کمک های انسانی برای رسیدن به اهداف و مقاصد سیاسی روبرو است. ابوظبی از جمله از جانب طرف های یمنی متهم است که از کمک های انسانی – از جمله کمک به مناطق تحت کنترل شبه نظامیان طرفدار خودش در جنوب یمن و به ویژه در شهر عدن و سقطری - در چارچوب سیاست خرید نفوذ سیاسی و نظامی بهره برداری می کند.

بهره برداری امارات از امدادرسانی در جابجایی نظامی این کشور نمایان شده است، زیرا امارات بعد از اعلام عقب نشینی نظامی خود از چند شهر یمن در اکتبر گذشته، فعالیت دفاتر جمعیت هلال احمر خود در یمن را به حالت تعلیق درآورده و به کارکنان آنها گفت که به فعالیت خود در آنجا پایان دهند.

محمد المخلافی پژوهشگر روابط بین الملل گفت: آنچه تسهیل حضور نظامی گسترده امارات در این منطقه را تسهیل بخشیده است، وجود کمربندی از کشورهای شکننده و رژیم های سیاسی بی ثبات است.

وی معتقد است: امارات امروز در این کشورها از جمله یمن نفوذ مهمی را برای خود می بیند؛ به ویژه در سایه رقابت ژئوپلتیک پیچیده ابوظبی با گروهی از بازیگران منطقه ای.

المخلافی اشاره کرد: امارات در طول چهار سال گذشته پایگاهها و تاسیسات نظامی زیادی را از شهر عدن و سقطری و میون در یمن گرفته تا عصب در اریتره و بربره و بوصاصو در سومالی گسترده است و چه بسا این وضعیت به سایر کشورها در آفریقا نیز کشیده شود؛ آنطور که اخیرا در قبال لیبی و موریتانی شاهد آن بوده ایم.

وی در پایان گفت: کمک های امارات یک دروغ گویی در برابر انظار جهانیان است. مثلا در یمن، جمعیت هلال احمر امارات عملا هیچ کار قابل ذکری نکرده بلکه این میلیاردها دلار پول را خرج مسلح کردن شبه نظامیان خود برای کودتا علیه دولت عبدربه منصور هادی (رئیس جمهور مستعفی و فراری یمن) کرده است، اما با این حال، جلوی چشم جهانیان فخر فروشی می کند که به یمنی ها کمک کرده است.