به گزارش مشرق، پس از گذشت 2 هفته از انتخابات رژیم صهیونیستی، با هماهنگی به وجود آمده بین آویگدور لیبرمن، رئیس حزب «یسرائیل بیتینیو» و بنی گانتس، رئیس ائتلاف آبی- سفید، حالا گانتس شانس اول تشکیل کابینه در رژیم صهیونیستی است. او پس از 12 سال نتانیاهو را از قدرت کنار می‌زند و پس از یک دهه رژیم صهیونیستی کسی جز نتانیاهو را در پست نخست وزیر، نمی‌بیند.
بیشتر بخوانید:
کرونا، بهانه جدید نتانیاهو برای فرار از دادگاه
بنی گانتس کیست؟
بنیامین گانتس (Benjamin Gantz) مشهور به «بنی» (Benny) 9 ژوئن سال 1959 در «کفرآهیم»، شهرکی کشاورزی در منطقه مرکزی فلسطین اشغالی به دنیا آمد. پدرش ناهوم گانتس اهل رومانی و مادرش ملکا از مجارستان به فلسطین اشغالی آمدند و مدعی‌اند از بازماندگان هولوکاست هستند. او در جوانی در مدرسه شبانه روزی جوانان در نزدیکی تل آویو درس خواند و پس از پایان مدرسه در سال 1977 وارد ارتش رژیم صهیونیستی شده، به تیپ چتربازان پیوست. اولین مأموریت او در ارتش به همراه دیگر سربازان تیپ چتربازان، تأمین امنیت انور سادات در سال 1977 بود. دو سال بعد از دانشکده افسری فارغ التحصیل شد و پس از آن در تیپ چتربازان به مقام فرماندهی رسید.
یکی از مهمترین مأموریت‌های او عملیات «عنتبه» در سال 1991 بود که طی آن صهیونیست‌ها طی یک عملیات هوایی هزاران مهاجر اتیوپیایی تبار را از اتیوپی به فلسطین اشغالی منتقل کردند. خودش اعلام کرده که آخرین سربازی بود که سال 2000 از جنوب لبنان خارج شد و فنس مرزی را بسته است. در همین سال فرمانده ارتش رژیم صهیونیستی در کرانه باختری شد. سال 2006 در حین جنگ 33 روزه فرمانده نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی بود.
سال 2007 به عنوان مشاور نظامی سفارت آمریکا به واشنگتن دی سی رفت و تا سال 2009 در این پست حضور داشت. سال 2009 با بازگشت به فلسطین اشغالی به عنوان جانشین رئیس ستاد کل ارتش رژیم صهیونیستی معرفی شد. سال 2011 رئیس ستاد مشترک ارتش رژیم صهیونیستی شد و تا سال 2015 در این پست باقی بود. در دوره ریاست وی بر ستاد مشترک ارتش، دو جنگ بزرگ 2012 و جنگ 51 روزه در سال 2014 رخ داد که جزء بزرگ ترین جنگ‌های ارتش رژیم صهیونیستی محسوب می‌شوند.
بنی گانتس در این مدت مدرک کارشناسی تاریخ از دانشگاه تل آویو، کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی از دانشگاه حیفا و مدرک دکتری در رشته «مدیریت منابع ملی» از دانشگاه دفاع رژیم صهیونیستی گرفت.
ورود به سیاست
وی از سال 2018 با تأسیس حزبی با عنوان «اسرائیل امن» وارد عرصه سیاسی شد و به سرعت در نظرسنجی‌ها صعود کرد. در انتخابات آوریل 2019 با ایجاد ائتلافی متشکل از حزب «یش عاتید» به ریاست یائیر لاپید، گابی اشکنازی، رئیس اسبق ستاد مشترک ارتش و «موشه یعلون»، وزیر اسبق جنگ و «اورنا باربیوا»، نخستین زنی که در ارتش به درجه ژنرالی رسید ائتلافی موسوم به آبی- سفید را به وجود آوردند که از همان انتخابات رقیب اصلی نتانیاهو شد و در انتخابات سپتامبر 2019 با پیشی گرفتن از راستگرایان ، نتانیاهو را شکست داد. اما در همان انتخابات موفق به ایجاد ائتلاف برای تشکیل دولت نشد. حالا با ائتلاف با لیبرمن پس از انتخابات مارس 2020 عملاً نتانیاهو را پس از یک دهه نخست وزیری شکست داده است.
دیدگاه‌های سیاسی
او در عرصه فلسطین خود را مدافع صلح با فلسطین ها توصیف کرده و قصد دارد راه مذاکره را در این مسیر پی گیری کند. در مسئله غزه به شدت علیه مقاومت است و مواضع سختی علیه آن دارد و با توجه به سابقه سختی که در این عرصه دارد بعید نیست علیه غزه جنگی دیگر را رقم بزند. در مقابل ایران نیز موضع سختی دارد و همچون دیگر نخست وزیران رژیم صهیونیستی ایران را دشمن شماره یک رژیم صهیونیستی توصیف می‌کند. می توان گفت در این زمینه بین او و دیگر نخست وزیران رژیم صهیونیستی تفاوتی وجود ندارد.
با حضور بنی‌گانس در پست نخست وزیری باید گفت هیچ تغییری در رویکردهای رژیم صهیونیستی حاصل نخواهد شد. تنها تغییری که به وقوع پیوسته این است که شخصی چون نتانیاهو با یک دهه سابقه در مقابله با مقاومت از عرصه کنار رفته و کسی وارد این عرصه می‌شود که تجربه و برنامه‌های نتانیاهو را ندارد و خود می‌خواهد به تازگی برخی از این امور را تجربه کند. می‌توان گفت دشمن شماره یک سیاست‌های نتانیاهو وارد عرصه سیاسی شده است اما از حیث تفکر تفاوت چندانی با او ندارد.