به گزارش مشرق، شبکه آرتی (RT) که قبلا با عنوان "راشا تودی" (Russia Today) شناخته می‌شد یک شبکه خبری تلویزیونی جهانی در فدراسیون روسیه است که از جانب دولت این کشور حمایت مالی می‌شود. این شبکه خبری در سال 2005 توسط خبرگزاری "ریا‌نووستی" (RIA Novsti) تأسیس گشت. [1] این شبکه هم‌اکنون به 430 میلیون نفر در سراسر جهان یا به 22 درصد از کاربران کابلی جهان دسترسی دارد.[2] آرتی را می‌توان یکی از مطرح‌ترین رسانه‌های مستقر در آمریکا نامید که به صورت مداوم جریان‌های عمده و مسلط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آمریکا را به نقد می‌کشد. البته این شبکه عمدتا تابع سیاست‌های کرملین بوده و رویکرد آن نسبت به آمریکا نیز متأثر از رویکرد دولتمردان روس است.

لوگوی شبکه خبری آرتی (راشا تودی سابق)

شبکه آرتی بولتن‌های خبری بیست و چهار ساعته، فیلم‌های مستند، گفتگوهای خبری و همچنین اخبار ورزشی و فرهنگی در مورد روسیه را پخش می‌کند. این شبکه نیز به مانند سایر کانال‌های خبری بین‌المللی با استفاده از ماهواره و اوپراتورهای کابلی در سراسر جهان، به فعالیت در بازارهای بین‌المللی مشغول است. این شبکه علاوه بر اخبار انگلیسی،شبکه روسیا الیوم، یک کانال عرب زبان، کانال‌های اسپانیایی زبان و نیز آرتی آمریکا که بر مخاطبین آمریکایی متمرکز است، را اداره می‌کند. برنامه‌های این شبکه از مقر اصلی آن در مسکو، همچنین استدیویی در واشنگتن پخش می‌شود. این شبکه دارای 21 دفتر در 16 کشور است که از میان آنها می‌توان به دفاتر میامی، لوس‌آنجلس، لندن، پاریس، دهلی، تل‌آویو، بغداد، کیف و قاهره اشاره نمود.[3]

شبکه آرتی پس از بی‌بی‌سی نیوز دومین شبکه خبری پربیننده خارجی در آمریکا است.[4] ویدئوهای این شبکه تا مارس 2012 در حدود 700 میلیون بیننده داشتند. این شبکه دارای 2/000 کارمند در سراسر جهان است.[5]

تاریخچه شبکه آرتی

شبکه آرتی در 10 دسامبر 2005 و با استفاده از 100 روزنامه‌نگار مستقر در اقصی نقاط جهان فعالیت خود را آغاز نمود.[6] این شبکه اولین شبکه روسی تماما دیجیتال بود که در سال 2005 با هزینه‌ای بالغ بر 30 میلیون دلار افتتاح گشت و هزینه سال اول پخش برنامه‌ها برابر با 60 میلیون دلار بود. مارگاریتا سیمونیان (Margarita Simonyan)، سردبیر آرتی، اعلام داشت که این ایستگاه تلویزیونی به منظور ارائه "چهره‌ای غیرتعصب‌آمیز از روسیه" تشکیل یافته است.[7]

سردبیر آرتی در کنار مدویدیف

این شبکه توسط خبرگزاری دولتی "آنو تی‌وی‌-نووستی" (ANO TV-Novosti) در سال 2005 تأسیس شده و بخش اعظمی از بودجه آن از محل بودجه فدرال روسیه تأمین می‌شود (2/4 میلیارد روبل در سال 2007 برابر با 82/56 میلیون دلار آمریکا در سال 2011).[8] آرتی در آگوست 2007، اولین گزارش زنده تلویزیونی را از قطب شمال به مدت 5 دقیقه ارائه نمود.[9]

زیرمجموعه‌های شبکه آرتی

شبکه آرتی، متشکل از شبکه انگلیسی‌زبان اصلی آرتی اینترنشنال (RT International)، آرتی آمریکا (RT America)، آرتی عربی (RT Arabic)، آرتی اسپانیایی (RT en Español)، آرتی عربی (روسیا الیوم)، و آرتی مستند (RT Documentary) است.

آرتی‌اینترنشنال

کانال اصلی پخش برنامه‌های شبکه آرتی بوده و اخبار منطقه‌ای وبین‌المللی را تحت پوشش خود دارد. این کانال در مسکو واقع شده و دارای دفاتری در نیویورک، واشنگتن، لندن، میامی، لوس‌آنجلس، پاریس، دهلی، قاهره، بغداد و تل‌آویو است. این کانال در آدرس اینترنتی RT.com قابل دسترسی است.

یکی از استدیوهای آرتی

آرتی آمریکا

در ژانویه 2010، آرتی به پخش برنامه از استدیوی واشنگتن پرداخت و بدین ترتیب به باشگاه کانال‌های اینترنتی پیوست که مخاطبین را در مناطق مختلف جهان هدف قرار می‌دهند. آرتی آمریکا بر اساس ساعت زمانی آمریکا پخش شده و اخباری را در دستور کاری خود قرار می‌دهد که رسانه‌های آمریکا تمایلی به پوشش آنها ندارند. اولین برنامه سیاسی که همزمان با آغاز بکار برنامه اجازه پخش یافت "آلیونا شو" (The Alyona Show) به مجری‌گری آلیونا مینکوسکی (Alyona Minkovski) بود. برای مشاهده آنلاین برنامه‌های این شبکه می‌توانید به بخش آرتی آمریکا در وب‌سایت آرتی مراجعه نمایید.

لوگوی "آلیونا شو" یکی از معروف‌ترین برنامه‌های آرتی آمریکا

آرتی عربی

یک سال پس از راه‌اندازی کانال انگلیسی‌ زبان آرتی، بخش سرویس عربی نیز شروع به فعالیت نمود. در 4 می 2007، شبکه "روسیا الیوم" به صورت زنده روی آنتن رفت. هم‌اکنون بیش از 350 میلیون نفر در خاورمیانه، آفریقای شمالی و اروپا می‌توانند برنامه‌های آرتی را به زبان عربی مشاهده نمایند. بر اساس تحقیقاتی که توسط شرکت تحقیقاتی نیلسن (Nielsen) انجام گرفته است، آرتی عربی در سال 2010، 5 میلیون بیننده در 7 کشور عربی داشته است که بیش از مجموع دیگر کانال‌های اروپایی به مانند "دویچه‌وله عربی" (Deutsche Welle Arabic)، "فرانسه 24 عربی" (France 24 Arabic)، و نیز بخش عربی شبکه چینی سی‌سی‌تی‌وی (CCTV) بود.

در ابتدا ریاست این کانال تلویزیونی بر عهده اکرم خزام (رئیس سابق دفتر شکه الجزیره در مسکو) بود اما وی بعدها تصمیم گرفت به سوریه بازگردد تا در آنجا پروژه خودش را اجراء نماید. هم‌اکنون سردبیری شبکه روسیا الیوم بر عهده حیدر اغانین است.[10] برای مشاهده آنلاین برنامه‌های این شبکه می‌توانید به وب‌سایت روسیا الیوم مراجعه نمایید.

حیدر اغانین	اکرم خزام در قاهره، 11 ژانویه 2010

پخش اخبار به زبان اسپانیولی

کانال اسپانیولی (RT en Español) در دسامبر 2009 آغاز بکار نمود. این شبکه در کمتر از یک سال پس از آغاز بکار توانست با رهبران بیش از ده کشور آمریکای لاتین مصاحبه نماید که از میان آنها می‌توان به رؤسای جمهوری اکوادور و ونزوئلا، به ترتیب، رافائل کورآ و هوگو چاوز اشاره نمود. مجموعه برنامه‌های افتتاحیه شبکه اسپانیولی آرتی نامزد دریافت "جایزه دیجیتال پخش خبر بریتانیا" (2010) برای بهترین افتتاح شبکه شد. این شبکه همچنین توانسته است تاکنون شش جایزه خبری در کشورهای آمریکای لاتین را به خود اختصاص دهد. برای مشاهده آنلاین برنامه‌های این شبکه می‌توانید به وب‌سایت آرتی اسپانیول مراجعه نمایید.

تصویری از راهپیمایی طرفداران پوتین در مسکو – کانال اسپانیولی آرتی

کانال مستند آرتی

کانال مستند آرتی (RTDoc) جوانترین عضو مجموعه آرتی است که در ژوئن 2011 با حضور دمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه، افتتاح شد.[11] برنامه‌های این شبکه مستندهایی در مورد روسیه خواهند بود که در داخل این کشور تهیه شده و به زبان انگلیسی پخش خواهند شد. برنامه‌های این شبکه در 120 میلیون خانوار در اروپا، همچنین خاورمیانه و آفریقای شمالی قابل دسترسی هستند. برنامه‌های این کانال در دسترس بینندگان شبکه‌های کابلی در آلمان، ایتالیا، ایرلند، پرتقال، بلغارستان و مقدونیه هستند. برای دریافت برنامه‌های این شبکه مستند می‌توانید به وب‌سایت مربوطه آن (http://rtd.rt.com/on-air/) مراجعه نمایید. ریاست این شبکه بر عهده آکاترینا یاکولوا (Ekaterina Yakovleva) است.

 افتتاح شبکه RTDoc توسط مدویدیف

مخاطبین و گستره پخش آرتی

سیگنال شبکه آرتی توسط 22 کانال ماهواره‌ای و بیش از 230 اوپراتور پخش می‌شوند و بدین ترتیب 430 میلیون نفر می‌توانند در بیش از 100 کشور جهان به برنامه‌های این شبکه دسترسی داشته باشند. بر اساس مطالعات "مؤسسه تحقیقاتی سینوات" (Synovate Research) شبکه آرتی در شش کشور اروپایی شامل آلمان، فرانسه و ایتالیا دارای 7 میلیون بیننده است. بر اساس تحقیقات مؤسسه "کانتار مدیا" (Kantar Media) در سال 2010، بیش از 2 میلیون نفر در انگلستان بیننده اخبار شبکه آرتی بودند. علاوه بر این، در سال 2010، پخش بیست و چهار ساعته برنامه‌های آرتی از فری‌ویو (Freeview)، بزرگترین شبکه زمینی دیجیتالی انگلستان نیز که دارای بیش از 55 میلیون مخاطب است آغاز شد.

در آمریکا، بیش از 50 میلیون نفر می‌توانند در مناطق کلیدی شهری برنامه‌های آرتی را به زبان انگلیسی یا اسپانیولی از طریق ماهوارهای تلویزیون کابلی مشاهده نمایند. در فوریه 2011، آرتی شروع به پخش برنامه‌های خود از طریق اوپراتور کابلی تلویزیونی کام‌کست (Comcast) آمریکا در سن‌فرانسیسکو و شیکاگو نموده و بدین ترتیب 60 میلیون نفر را به تعداد مخاطبین بالقوه خود افزود. در اکتبر 2011، پخش بیست و چهار ساعته برنامه در فیلادلفیا 5 میلیون نفر دیگر به تعداد مخاطبین آرتی در آمریکا افزود. مطالعات مؤسسه "تحقیقات رسانه‌ای نیلسن" (Nielsen Media Research) نشان می‌دهند که بینندگان در واشنگتن و نیویورک، تماشای آرتی را به دیگر کانال‌های خبری بین‌المللی به مانند یورونیوز (Euronews)، فرانس 24 (France 24)، دویچه‌وله (Deutsche Welle) و الجزیره انگلیسی یا شبکه خبر سی‌سی‌تی‌وی (CCTV News) چین ترجیح می‌دهند. برای مثال و بر اساس مطالعات همین مؤسسه، تعداد بینندگان آرتی در واشنگتن، 6/5 برابر الجزیره انگلیسی و 5 برابر دویچه وله آلمان بود.

این شبکه در آسیا و آفریقا نیز از همین میزان محبوبیت برخوردار است. بر اساس تحقیقات مؤسسه سینووات، تعداد بینندگان روزانه آرتی در جمهوری افریقای جنوبی پنج برابر مجموع بینندگان دویچه‌وله، فرانس 24، و تی‌وی 5 مونده (TV5 Monde) است. در بانکوک و چین تایپه نیز این شیکه بیش از الجزیره انگلیسی تماشا می‌شود. بر اساس وب‌سایت رسمی آرتی، این شبکه علاوه بر اخبار روزانه، مطالب /منحصر بفردی نیز در مورد تاریخ، فرهنگ و افکار عمومی روسیه منتشر می‌کند.[12]

معرفی برنامه‌های آرتی

شبکه خبری آرتی علاوه بر پخش خبر برنامه‌هایی تحلیلی و همچنین مصاحبه‌هایی نیز پخش می‌نماید که در ادامه مطلب به معرفی مهمترین آنها می‌پردازیم. قابل ذکر است که اکثر این برنامه‌ها دیدی انتقادی نسبت به سیاست‌های آمریکا و غرب دارند.

گزارش کایزر

لوگوی "گزارش کایزر" افشاء کننده رسوایی‌های مالی آمریکا و جهان

در "گزارش کایزر" (Keiser Report) بازارها، ساختارهای مالی و رسوایی‌های شوکه کننده در پشت عناوین مربوط به بازارهای مالی جهانی مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرند. کایزر، معامله‌گر سابق بازارهای بورس، همه مسائل مالی ممنوعه، از تبانی بین وال‌استریت و کاپیتال‌هیل گرفته تا موج اخیر جرائم بانکی، از آمار واقتصادی ساختگی دولت آمریکا گرفته تا بازارهای بورس تقلبی را مورد بررسی قرار می‌دهد. گزارش کایزر، با مجری‌گری کایزر و مشارکت استیسی هربرت (Stacy Herbert) و میهمانانی از سراسر جهان به شما می‌گوید که واقعا در اقتصاد جهانی چه چیزهایی رخ می‌دهد.[13]

گفتگوی متقابل

"گفتگوی متقابل" (CrossTalk) یکی از برنامه‌های شاخص و اصلی آرتی است. در این برنامه تلویزیونی گفتگویی‌هایی در مورد موضوعات مهم عرصه سیاسی، تجاری، خبری، جریان‌های جهانی، مناقشات امروزه، و خطرات و چالش‌های پیش روی جهان ما صورت می‌گیرد.

لوگوی برنامه تحلیلی سیاسی گفتگوی متقابل

پیتر لاوله (Peter Lavelle) مجری این برنامه، سرالاتی سخت و بی‌پرده از میهمانان خود می‌پرسد و از آنها می‌خواهد که پاسخ‌هایی عینی ارائه نمایند. میهمانان این برنامه عبارتند از سیاستمداران، روزنامه‌نگاران، دانشمندان و تصمیم‌گیرندگان – به عبارت دیگر هر کسی که بر تصمیماتی که جهان ما را تغییر داده یا نقشی مهم در شکل‌دهی به افکار عمومی دارند، تأثیر می‌گذارند.

نورافکن

نورافکن (Spotlight) یک مصاحبه 26 دقیقه‌ای عمیق و روزانه است که بر روی موضوعات جاری روسیه و جهان متمرکز است. الکساندر گورناو (Aleksandr Gurnov)، روزنامه‌نگار برجسته روس، در مورد طیف وسیعی از موضوعات شامل سیاست، مسائل دانشگاهی، هنر و علم با افراد گفتگو می‌کند.

لوگوی برنامه نورافکن

هدف اصلی نورافکن این است که بینندگان بین‌المللی آرتی از مواضع روسیه در مورد موضوعات داخلی و بین‌المللی آگاه شوند. در همین حین، یکی دیگر از اهداف برنامه این است که رسانه‌های روسی دارای یک مجمع حقیقی هستند که می‌توانند در آن افکار و عقاید خود را بیان نمایند. میهمانان و موضوع مورد انتخاب آنها در زیر نورافکن قرار داده می‌شوند. این برنامه سعی دارد تا بینندگان را در مورد تاریخ و فرهنگ روسیه آموزش دهد. نورافکن همچنین سعی دارد که بعد انسانی زندگی در روسیه را به تصویر بکشد. نورافکن پلت‌فرمی است برای افکار متخصصین در مورد مسائل ملی و بین‌المللی.

مصاحبه با سوفی شوارتناتزه

مصاحبه‌ها اغلب خسته‌کننده و تصنعی هستند. مصاحبه با سوفی شوارتناتزه (Sophie Shevardnadze) موانع را از سر راه برمی‌دارد و یک فضای مناسب ایجاد می‌کند تا در آن وی با چهره‌های خبرساز، سیاستمداران بزرگ، چهره‌های هنری جهانی، روشنفکران دارای ایده‌های جدید و نوآوران عرصه علم و تکنولوژی مصاحبه نماید.

لوگوی برنامه مصاحبه با سوفی شوارتناتزه

مجری این برنامه به اقصی‌نقاط جهان سفر می‌کنند تا در فضایی راحت و غیررسمی با میهمانان خود دیدار کند. وی سعی می‌کند تا جنبه‌های مهم و جالب زندگی و کار فرد مورد بحث را کشف کند. مصاحبه‌های وی منحصرا متعلق به آرتی بوده و در جای دیگری نمی‌توان آنها را مشاهده نمود.

آلیونا شو

آلیونا مینکووسکی (Alyona Minkovski)، مجری برنامه "آلیونا شو"، در برنامه‌ای که از استدیوی این شبکه در واشنگتن پخش می‌شود، چشم‌اندازی شفاف در مورد مسائل سیاسی آمریکا و سایر نقاط جهان ارائه می‌کند. وی در مورد موضوعاتی صحبت می‌کند که هیچ رسانه‌ دیگری جرأت پرداختن به آنها را ندارد.

آلیوناشو، برنامه‌ای تحلیلی در مورد مسائل و سیاست‌های آمریکا

در این برنامه گزارش‌های خبری عمیق و تحلیلی ارائه شده و رسانه‌های جمعی، سیاست‌های ملی و همچنین صنعت مالی آمریکا به طور مداوم مورد انتقاد قرار می‌گیرد.[14] این برنامه از 9 اکتبر 2009 آغاز به کار نموده و هر قسمت در حدود یک ساعت به طول می‌انجامد. در سال 2011، نشریه فوربس، مینکووسکی را به عنوان یکی از 30 شخصت زیر 30 سال عرصه رسانه‌ها معرفی نمود.[15]

تصویری از "آلیونا شو" که در آن نشست آمریکا و اروپا مورد بررسی قرار می‌گیرد

تصویر بزرگ

برنامه "تصویر بزرگ" (Big Picture) با مجری‌گری تام هارتمن (Thom Hartmann) یکی از معروف‌ترین برنامه‌های شبکه‌ آرتی است که به آخرین اخبار، گفتمان‌ها و تفاسیر سیاسی می‌پردازد. هارتمن مسائل را تمام سطوح محلی، ملی و بین‌المللی مورد بررسی قرار می‌دهد. برنامه "تصویر بزرگ" از سال 2008 آغاز به کار نمود و در ابتدا به صورت انحصاری از شبکه "تلویزیون آزادی بیان" (Free Speech TV) پخش می‌گردید. طی چند سال آتی چندین ایستگاه تلویزیونی دیگر شروع به پخش این برنامه نمودند و هارتمن نیز به واشنگتن نقل مکان نمود. وی در آنجا بود که وارد همکاری با شبکه آرتی گشت.

تام هارتمن، مجری برنامه "تصویر بزرگ"