مشرق_  دعای روز نهم ماه مبارک رمضان:  اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ نَصِیباً مِنْ رَحْمَتِکَ الْوَاسِعَةِ وَ اهْدِنِی فِیهِ لِبَرَاهِینِکَ السَّاطِعَةِ وَ خُذْ بِنَاصِیَتِی إِلَی مَرْضَاتِکَ الْجَامِعَةِ بِمَحَبَّتِکَ یَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِین.
ای خدا، مرا نصیبی از رحمت واسعه خود عطا فرما و به ادله روشن خود، هدایت کن و مرا بسوی رضا و خشنودی که جامع (هر نعمت) است سوق ده، به حق دوستی و محبتت ای آرزوی مشتاقان.

رحمت الهی بیکران است
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ نَصِیباً مِنْ رَحْمَتِکَ الْوَاسِعَةِ

خدایا، در این ماه رمضان بهره ای از رحمت گسترده‌ خود را نصیب من کن؛ رحمت بیکران حضرت حق، به گونه‌ای است که همه موجودات، اعم از نبات، جماد و حیوان، انسان و مسلمان و کافر و... را در بر گرفته است؛ خداوند به همه این‌ آفریده‌ها نعمت وجود را اعطا کرده و به همه آنها، نعمت سلامت و نعمت های جسمی و روحی داده است. خدایا از آن رحمتی که گستره بسیار بزرگی دارد، نصیبی هم به من بده. این درخواست رحمتی که از حق متعال می‌کنیم یک رحمت مضاعفی است که می‌طلبیم، این رحمت شامل مسائل مادی و معنوی و حتی زندگی پس از مرگ نیز می‌گردد.

راه روشن:
وَ اهْدِنِی فِیهِ لِبَرَاهِینِکَ السَّاطِعَةِ

خدایا، من را هدایت کن به ادله روشن خودت؛ دلیل‌هایی که ما را به تو برساند، تا من به بیراهه نرفته‌ و به دنبال دلیل راه باشم؛ پیامبر(ص)، و قرآن و روایات، دلیل‌های الهی هستند و بهترین دلیل راه، ائمه (ع) هستند.

مهم‌ترین عامل رشد اسلام:
حقیقت امامت و رهبری، بالاتر از این است که مردم با عقل‌ معمولی خود دریابند و با افکار خود به آن برسند و یا رهبری را به انتخاب خود بر پا دارند. رهبری چیزی است که خداوند پس از مقام پیامبری و دوستی به ابراهیم(ع) داد و فرمود: «ابراهیم! تو را امام و رهبر مردم قراردادم» خلیل با خوشحالی گفت: «از نسل منهم امام خواهند بود؟» خدا فرمود: «این عهد و منصب من به ستمکاران نمی‏ رسد؛ سوره بقره، آیه 124» که این آیه، رهبری ستمکاران را تا روز قیامت مردود می‌سازد. و آن را مخصوص پاکان می‌داند. امامت مقام پیامبران و میراث اوصیاست، امامت جانشینی خدا و رسول اوست، امامت رشته ارتباط دین و نظام مسلمانان، و صلاحیت دنیا و عزت نیکان است. و در آخر امامت مهم‌ترین عامل رشد اسلام است.

وَ خُذْ بِنَاصِیَتِی إِلَی مَرْضَاتِکَ الْجَامِعَةِ

خدایا، پیشانی مرا بگیر و به طرف رضایت خودت ببر و از من راضی شو؛ (از موی جلوی پیشانی به ناصیه تعبیر می‌کنند)؛ خدایا تو مرا به راهی ببر که رضای تو در آن باشد؛ رضایتی که فراگیر است./

شوق رسیدن به او:
بِمَحَبَّتِکَ یَا أَمَلَ الْمُشْتَاقِین
خدایا، به مقام حب خودت متوسل می‌شوم، ای آرزوی اهل شوق؛ خدایا، من شوق تو را دارم و آرزو دارم که به تو برسم و به این اهداف دست یابم و متوسل می‌شوم به مقام حب تو.

در نیت اعمال عبادی، این مسئله مطرح است که بهترین نیت چیست؟ مهم‌ترین آن‌ها، مقام حب است و لذا عبادتی که بر اساس حب باشد، اثر بیشتری در تکامل روح آدمی دارد؛ این مطلب را می‌توان در روایاتی که در باب نوافل نمازهای یومیه آمده است مورد توجه قرار داد.