خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید و تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنی فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کمال نماز است.

مشرق_ به خواست خدای متعال، همزمان با ماه مبارک رمضان، همه روزه مجموعه‌ای از احادیث موضوعی اهل‌بیت علیهم‌السلام با نام «ره‌توشه معرفت» تقدیم‌ مخاطبین می‌شود. امیدواریم از نظرات و پیشنهادهای سازنده‌تان برخوردار شویم.

1. روزه آزمون اخلاص


قَالَ امیرالمومنین عَلَیْهِ السَّلَامُ :
فَرَضَ اللَّهُ . . . الصِّیَامَ ابْتِلَاءً لَا خَلَاصِ الْخُلُقِ ‏

امام علی علیه السلام فرمود:
خداوند روزه را واجب کرد تا به وسیله آن اخلاص خلق را بیازماید.
نهج البلاغه، حکمت 252

..................................
2. فضیلت ماه رمضان


قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ):
انَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِی أَوَّلِ لَیْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ الَیَّ أَخَّرَ لَیْلَةٍ مِنْهُ

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده می‏شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد.
بحار الانوار، ج 93، ص 344
..................................
3. برتری شب قدر


قِیلَ لَابِی عَبْدِ اللَّهِ ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ) کَیْفَ تَکُونُ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ؟ قَالَ:
الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِیهَا خَیْرُ مِنَ الْعَمَلِ فِی أَلْفِ شَهْرٍ لَیْسَ فِیهَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ

از امام صادق (علیه السلام) سوال شد:
چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟
حضرت فرمود: کار نیک در آن شب از کار در هزار ماه که در آنها شب قدر نباشد بهتر است.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 256، ح 2
..................................
4. قرآن و ماه رمضان


قَالَ الرِّضَا ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ):
مِنْ قرا فِی شَهْرِ رَمَضَانَ أَیَّةُ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ کَانَ کَمَنْ خَتَمَ الْقِرَانِ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ

امام رضا (علیه السلام) فرمود:
هر کس ماه رمضان یک آیه از کتاب خدا را قرائت کند مثل اینست که درماههای دیگر تمام قرآن را بخواند.
بحار الانوار ج 93، ص 346
..................................
5. شب سرنوشت‏ ساز


قَالَ الصَّادِقُ ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ):
راس السَّنَةِ لَیْلَةُ الْقَدْرِ یُکْتَبُ فِیهَا مَا یَکُونُ مِنَ السَّنَةِ الَیَّ السُّنَّةِ

امام صادق (علیه السلام) فرمود:
آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آینده نوشته می‏شود.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 258 ح 8

..................................
6- تقدیر اعمال


6. قَالَ الصَّادِقُ ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ):
التَّقْدِیرُ فِی لَیْلَةِ تِسْعَةَ عَشَرَ وَ الابرام فِی لَیْلَةَ احدی وَ عِشْرِینَ وَ الامضاء فِی لَیْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ

امام صادق (علیه السلام) فرمود:
برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام می‏گیرد و تصویب آن در شب بیست ویکم و تنفیذ آن در شب بیست‏ و سوم.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 259
..................................
7. احیاء شب قدر


عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ:
کَانَ أَبُو جَعْفَرٍ ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ) اذا کَانَ لَیْلَةُ احدی وَ عِشْرِینَ وَ لَیْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ اخُذَ فِی الدعا حَتَّی یَزُولَ اللَّیْلُ فاذا زَالَ اللَّیْلُ صَلَّی

فضیل بن یسار گوید:
امام باقر (علیه السلام) در شب بیست و یکم و بیست‏ و سوم ماه رمضان مشغول دعا می‏شد تا شب بسر آید و آنگاه که شب به پایان می‏رسید نماز صبح را می‏خواند.
وسائل الشیعه، ج 7، ص 260، ح 4
..................................
8.روزه واقعی


قَالَ امیرالمومنین عَلَیْهِ السَّلَامُ :
الصِّیَامُ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ کَمَا یَمْتَنِعُ الرَّجُلُ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ

امام علی علیه السلام فرمود:
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنی و نوشیدنی پرهیز می‏کند.
بحار ج 93 ص 249

................................

9.رمضان ماه رحمت


قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ( صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ):
... وَ هُوَ شَهْرُ أَوَّلُهُ رَحْمَةُ وَ أَوْسَطُهُ مَغْفِرَةُ وَ أَخِّرْهُ عَتَقَ مِنَ النَّارِ

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
رمضان ماهی است که ابتدایش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم.
بحار الانوار، ج 93، ص 342

...............................

10. زکات فطره، حسن ختام و شکرانه روزه


قَالَ الصَّادِقُ ( عَلَیْهِ السَّلَامُ ):
انَّ مِنْ تَمَامِ الصَّوْمِ اعطاء الزَّکَاةِ یُعْنَی الْفِطْرَةَ کَمَا انَّ الصلوة عَلَی النَّبِیِّ ( صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ) مِنْ تَمَامِ الصلوة

امام صادق (علیه السلام) فرمود:
تکمیل روزه به پرداخت زکاة یعنی فطره است، همچنان که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) کمال نماز است.
وسائل الشیعه، ج 6 ص 221، ح 5