به گزارش مشرق، پسر کافو، اسطوره فوتبال برزیل در سن سی سالگی و در جریان یک مسابقه فوتبال دچار حمله قلبی شد و از دنیا رفت. دانیلو فلیسیانو دو مورائس، پسر کافو در حالی که با دوستانش در حال فوتبال بازی کردن بود، دچار درد در قفسه سینه شد و دقایقی بعد، او که دچار حمله قلبی شده بود، از دنیا رفت.
بیشتر بخوانید:
سرنوشت متفاوت ستاره‌های سابق تیم ملی برزیل
گفته می شود دانیلو پیش از شروع این بازی دوستانه اعلام کرده بود که حال عمومی اش خوب نیست؛ با این وجود در بازی شرکت کرد. او بعد از حمله قلبی، به بیمارستان منتقل شد و پزشکان برای احیای او تلاش کردند ولی او در نهایت جان خود را از دست داد. دانیلو بزرگترین فرزند از سه فرزند کافو بود؛ ستاره سابق فوتبال برزیل که با پیراهن تیم ملی کشورش فاتح جام جهانی شده و در باشگاه‌های آث میلان و رم 400 بازی انجام داده است.
اکنون او که سفیر جام جهانی 2022 قطر نیز هست، در نوشته ای به ذکر رخدادهای فراموش نشدنی، تلخ و شیرین، نیم قرن نخست زندگی خود پرداخت و برای نخستین بار در مورد مرگ پسرش که سپتامبر سال گذشته رخ داد، صحبت کرد. علاوه بر بازگویی تلخ‌ترین تجربه او در یک سال گذشته، کافو از شیوع بیماری کووید-19 در برزیل و جهان و تاثیر ان بر زندگی شخصی خود و مردم جهان صحبت کرد. کافو با اشاره به قرنطینه اجباری خانگی به دوستداران خود می‌گوید که در کنار خانواده بودن تا حدود بسیار زیادی صبر او را در تحمل غم از دست دادن پسرش بالا برده.
کاپیتان سابق تیم ملی برزیل در پنجاهمین سالگرد تولد خود، امیدوار هست که همانگونه که فوتبال در نیم قرن نخست زندگی او شادی و امید به زندگی را برای او به ارمغان آورد، ورزشی که تمامی عمرش را با آن سپری کرده، در بازگشت امید به جامعه جهانی نقش مهمی ایفاد کند:“ما در کنار یکدیگر روزهای تاریکی را تجربه می‌کنیم. اما همانگونه که میگویند، تاریک‌ترین زمان همیشه قبل از طلوع مجدد هست.”
"امروز حالا 50 ساله هستم و این یک نقطه عطف در زندگی من به حساب می آید. به دلیل همه گیری ویروس کرونا من از بسیاری از نزدیکانم دور هستم. بعد از یک سال که هرگز نمی توانستم با بدترین کابوس زندگی ام کنار بیایم حالا زمان بسیار خوبی برای گفتگو و مقابله با احساس از دست دادن است زیرا میلیون ها نفر در سراسر دنیا نیز این موضوع را احساس می کنند.
روزهای خاصی در در زندگی ما هستند که هرگز فراموششان نمی کنیم. روز ازدواج، تولد فرزندان و اگر خوش شانس بوده باشیم تجربه فتح جام جهانی با پیراهن تیم ملی. در ین حال روزهای دیگری نیز وجود دارند که به دلیل وجه تراژیک غیرقابل از یادبردن‌اند.
چهارم سپتامبر 2019 خدا پسرم دانیلو را از من گرفت. او تنها 30 سال سن داشت اما برخی از وقایع در دنیا غیر قابل توضیح هستند و هیچ دلیلی برای آنها وجود ندارد. من سعی کردم که پسرم را نجات دهم و به وی کمک کنم اما او ما را ترک کرد و با پوچی و درماندگی تنهایمان گذاشت.
بعنوان یک پدر وقتی قادر به نجات فرزندتان نباشید،فکر می‌کنید بدرد نمی‌خورید اگرچه مطمئنم که در حال حاضر او در جای خوبی است ، ما را دنبال می‌کند و به همه کارهایی که انجام می دهیم می خندد. من دعا می کنم که هیچ پدر و مادری چنین اتفاقی را تجربه نکنند ... یک پدر نباید پسرش را دفن کند.
تا امروز من اصلا درباره این حادثه غم انگیز صحبتی نکردم و حالا هم نمی خواهم که جزئیات، روزها و ماه هایی که بعد از این حادثه پشت سرگذاشتم را به تفصیل توضیح دهم. با توجه به موارد خاص، فکر می کنم که میلیون ها انسان در سرتاسر دنیا و همین کشور یعنی برزیل، احساسات من را تجربه می کنند. می خواهم با آنها ارتباط برقرار کنم و حسم را به اشتراک بگذارم. می‌خواهم با این نامه به شما نشان بدهم که چگونه می توان در دوران سختی به خود انرژی داد. همچنین می خواهم با شما این موضوع را هم به اشتراک بگذارم که ورزش چگونه می تواند به ما در بهتر شدن حال مان کمک کند.
پیش از آنکه درباره چیزی صحبت کنم، ابتدا باید از هزاران نفری که پیام ها و دعاهای خود را برای من ارسال کردند، تشکر کنم. کلمات نمی توانند میزان محبت هایی که به من شده را توصیف کنند اما با این حال، از همه آنهایی که در این مدت من کمک کردند، سپاسگزارم.
با همه گیر شدن ویروس کرونا مطمئن هستم که افراد بیش از هر زمان دیگری این مدت را با خانواده خود پشت سر گذاشتند. همچنین کسانی که عزیزان خود را از دست دادند و بیش از هر زمان دیگری قدر آن ها را می دانند. این باعث می شود که من به فکر قدرت و حمایتی باشم که بعد از مرگ پسرم دنیلو به سمتم روانه شد. نه تنها من در آن لحظه از آنها انرژی گرفتم بلکه فکر می‌کنم حالا و با همه گیر شدن ویروس کرونا هم این یک موضوع، بسیار اساسی به حساب می آید. ما هر روز به نقاط قوت خود اضافه می کنیم و می‌توانیم راحت تر به آینده نگاه کنیم.
درد از دست دادن یک عزیز همیشه وجود دارد اما ما باید همواره به چیزهای مثبت نگاه کنیم. وقتی به یاد دنیلو می افتم، اول از همه به شوخی هایش با بقیه فکر می کنم. بنابراین وقتی درد از دست دادن او به ذهنم خطور می کند، سعی می‌کنم این موارد را به خودم یادآوری کنم و لبخند بزنم. اینگونه است که ما می‌توانیم دردها را با اتفاقات مثبت مدیریت کنیم.
یک بار دیگر می گویم که با همه گیر شدن ویروس کرونا و ادامه یافتن دوران قرنطینه من حالا بیش از هر زمان دیگری وقتم را با خانواده و نزدیکانم سپری می کنم. من هر روز تمرین می کنم و این کار را با خانواده ام انجام می دهم. این یک فعالیت خانوادگی روزمره است و واقعا امری سرگرم کننده به حساب می آید. به طور قطع مردم نیز من را با توجه به شخصیت بیرونی و اینکه همیشه لبخند می زنم خواهند شناخت. بنابراین من به همه چیز به شکل مثبت نگاه می کنم حتی همین ویروس کرونا چرا که ما حالا می توانیم مدت زمان بیشتری را کنار خانواده خود پشت سر بگذاریم. موضوع شخصاً برای من یک نعمت به حساب می‌آید چرا که دائماً در حال سفر کردن هستم و کمتر تا این میزان با خانواده ام بوده ام. البته من ملاقات با طرفداران و مردم را از دست می دهم. من یک شخص مردمی هستم و هیچ چیزی مثل صحبت کردن با طرفداران درباره فوتبال، باعث خوشحالی من نمی شود.
من همچنین با مسئولان کشور قطر یعنی جایی که میزبان جام جهانی 2022 خواهد بود، همکاری دارم و سفیر آنها به حساب می آیم. همکاری من با آنها باعث شده که با صدها نفر از هواداران در سرتاسر دنیا ارتباط داشته باشم. همچنین قبل از شیوع ویروس کرونا این فرصت برای من فراهم شد که بتوانم در کلاس‌های مربیگری شرکت کنم. من در آنجا کنار همکاران و سفیران دیگر یعنی ژاوی، ساموئل اتوئو و تیم کیهیل هستم. می توانم هنگام شروع یک بازی فوتبال شادی را در چهره آنها ببینم. دلم برای این چیزها خیلی تنگ شده است. می دانم که برنامه های آنلاینی طراحی شده تا به بچه هایی که مجبور به ماندن در خانه هستند، کمک شود اما با این حال همه ما اطمینان داریم که شادی چهره کودکان هنگامی که فوتبال بازی می کنند را نمی توان با هیچ چیز عوض کرد. این چیزی است که من بیش از همه، از آن لذت می برم و خیلی دلم برای آن تنگ شده است.
طی سال گذشته که درد از دست دادن پسرم با من بود، هر روز با خودم می گفتم که این انرژی منفی تا ابد ادامه نخواهد یافت. درحالی که من مطمئن هستم ما هیچگاه این داغ را فراموش نخواهیم کرد اما با این حال زمان می‌گذرد.
موتورسیکلت سواری یکی دیگر از علایق من به حساب می‌آید. حتی اگر یک جاده را هزار بار طی کرده باشم، باز هم این شیرین ترین سفر برایم خواهد بود.
حالا روزهای تاریکی را پشت سر می‌گذاریم اما به طور قطع پیش از هر طلوعی، غروبی هم وجود داشته است. از همه شما می‌خواهم که نکات ایمنی را رعایت کنید، در خانه بمانید، محکم باشید و همیشه در کنار یکدیگر باشید. همچنین به یاد داشته باشید که یک روز به زودی این شرایط به پایان خواهد رسید."