به گزارش مشرق، «یوگان رابینسون» ستون نویس روزنامه «واشنگتن پست» روز جمعه در یادداشتی نوشت، احتمالاً «دونالد ترامپ» به عنوان آخرین رئیس جمهور حامی کنفدراسیون، به قعر تاریخ سقوط خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
توییت محسن رضایی خطاب به ترامپ
رابینسون در این یادداشت نوشت: «نمادها و مجسمه‌ها مهم هستند زیرا دیدگاه ما به‌عنوان یک ملت را شکل می‌دهند که قهرمانان، نبردها، جنبش‌ها، فداکاری‌ها و ایده‌آل‌های ما را شامل می‌شوند. به همین دلیل زمانی که می‌بینم تجمعی از چند نژاد مختلف مجسمه‌های سربازان و سیاست‌مداران کنفدراسیون را به پایین می‌کشند، هنگامی که می‌بینم رهبران نظامی قابل احترام می‌گویند پایگاه‌های نظامی دیگر نباید نام ژنرال‌های کنفدراسیون را یدک بکشند، هنگامی که می‌بینم مسابقات اتومبیل‌رانی "نسکار" به نمایش درآوردن پرچم کنفدراسیون را ممنوع می‌کند، به خود این اجازه را می‌دهم که به پیروزی امیدوار باشم و تصور کنم که در لحظاتی آکنده از تحولات به سر می‌برم».
وی می‌افزاید، همانند خود جنگ سرد، نمادشناسی "هدف بر باد رفته" تماماً حول محور سفید برتر پنداری شکل گرفته است و هیچ ربطی به «میراث‌ها» و «سنت‌ها» ندارد. اوباش مسلحی که با شعار «آزادسازی میشیگان» به ساختمان ایالتی کنگره حمله کردند و بذر آن را ترامپ کاشته بود، هیچ دلیل تاریخی برای تکان دادن پرچم کنفدراسیون نداشتند. اما پلاکاردی که عکس زانوی «درک شووین» بر روی گردن «جورج فلوید» بر روی آن نقش بسته بود، محدود به ۸ دقیقه و ۴۶ ثانیه نمی‌شد بلکه ۴۰۱ سال به درازا کشیده است.
او در ادامه می‌نویسد، تسلیم شدن «رابرت ای.لی» رهبر کنفدراسیون به هیچ چیز پایان نداد زیرا ملت آمریکا حتی مبارزه با سفید برتر پنداری را آغاز هم نکرد. مجسمه «جفرسون دیویس» رئیس‌جمهور حامی کنفدراسیون در «ریچموند» که چهارشنبه شب به زیر کشیده شد، در سال ۱۹۰۷ ساخته شده بود.
رابینسون می‌افزاید: «بسیاری پایین کشیدن پرچم کنفدراسیون ساختمان ایالتی کنگره کارولینای جنوبی در سال ۲۰۱۵ را به خاطر دارند که در پی قتل ۹ سیاه پوست در یک کلیسا به دست یک سفید برتر پندار اتفاق افتاد. برخی گمان می‌کنند این پرچم در سال ۱۸۶۱ در این محل نصب شده بود اما در واقع این پرچم یک قرن بعد و در سال ۱۹۶۱ زمانی که شهروندان سیاه‌پوست کارولینای جنوبی مانند پدر و مادر من برای دریافت حق رأی مبارزه می‌کردند در آن محل نصب شده بود».
در این یادداشت آمده است، قتل جورج فلوید به محرکی برای انتقام ملی علیه خشونت پلیس و سفید برتر پنداری تبدیل شده است اما موضع دولت ترامپ این است که نژادپرستی سازمان‌یافته اصلاً وجود خارجی ندارد و تنها مواردی از آن در گوشه و کنار آمریکا اتفاق می‌افتد. ترامپ احتمالاً در حال بهره‌برداری سیاسی از این وقایع باشد و از آن برای قرار دادن خود در کنار هدف بر باد رفته سفید برتر پنداری استفاده کند. هنگامی که گفته شد مقامات ارشد ارتش می‌توانند اسامی ژنرال‌های کنفدراسیون را از روی پایگاه‌های نظامی بردارند ترامپ فوراً واکنش نشان داد.
رابینسون در پایان می‌نویسد، ترامپ به طور مضحکی مدعی می‌شود اسامی این ژنرال‌ها بخشی از «تاریخ پیروزی و آزادی» ملت آمریکا است. او باید به لحاظ تاریخی بسیار نادان باشد که نداند ژنرال‌های مورد نظر خائنانی بودند که به خاطر هر یک از دستاوردهایشان در جنگی بازنده شده بودند. پیروزی نهایی نصیب «اتحادیه» شد و نه کنفدراسیون و هدف کلی این شورش، نفی آزادی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار بود؛ یا شاید ترامپ این حقایق را می‌داند اما فکر می‌کند پایگاه رأی او این را نمی‌دانند. تا کنون بسیاری از دروغ‌های ترامپ به نفعش تمام شده‌اند اما اگر این بار هدف بر باد رفته کنفدراسیون در نهایت، واقعاً بر باد رفته باشد، آقای رئیس‌جمهور قهرمانی برای به وقوع پیوستن آن خواهد بود.
کنفدراسیون‌های ایالات جنوبی آمریکا، مجموعه‌ای از ایالات جنوبی بودند که پس از پیروزی «آبراهام لینکلن» در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۸۶۰ میلادی، جدایی خود را از ایالات متحده اعلام کردند.
دلیل جدایی این کنفدراسیون که در ابتدا از هفت ایالت جنوبی تشکیل می شد، نگرانی زمین‌داران بزرگ و کشاورزان از تلاش آبراهام لینکلن برای لغو برده‌داری بود.
این ایالات در فاصله سال های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ با ارتش آمریکا جنگیدند و در نهایت با تسلیم ارتش کنفدراسیون، دوباره به ایالات متحده پیوستند.
کاربرد پرچم این کنفدراسیون و نمادهای آن مانند مجسمه رهبران آن در شهرهای جنوبی آمریکا از مسایل جنجالی در این کشور است.
مخالفان کنفدراسیون، این نمادها را میراث برتری‌جویی نژادی می‌دانند ولی بعضی از ساکنان ایالات جنوبی، با رد این موضوع آن را یادبود اجدادشان تلقی می کنند.