به گزازش مشرق، دیشب فوتبال ایران دوباره رنگ توپ و تور را به خود دید و افتتاحیه مجدد آن با حواشی مختلفی همراه شد. از اخراج مربی و بازیکن گرفته تا فراموش کردن پروتکل‌های بهداشتی و قصه تکراری اعتراض به داور. به قول معروف، اعتراض به داوری در لیگ ایران سر دراز دارد و از مرسوم‌ترین روش‌ها برای پوشش ضعف‌های فنی تیم‌هاست.
نگاهی به سایت‌های مختلف خبری و خواندن مصاحبه‌های کارشناسان داوری می‌گوید که دیشب هر ۳ کارت قرمز سیدعلی درست بود و اعتراض مجیدی و کادر فنی استقلال بی‌مورد بود. تصاویر تلویزیونی هم حتی نشان داد که بازیکن استقلال موقع خروج از زمین به کادر فنی تیمش توضیح می‌دهد که به دلیل کشیده شدن پیراهنش، با آرنجش به صورت بازیکن حریف زده و این نوع خطا در همه‌جای دنیا کارت قرمز دارد.
اما انگار بازیکنان ایرانی "اعتراض" در زمین فوتبال را دوست دارند و خود را همیشه محق می‌دانند. برایشان مهم نیست که بازیکن و مربی چه تیمی هستند و چه قدر رفتارشان می‌تواند الگوی مردم باشد و فقط می‌خواهند با بلند کردن صدا و فشار روانی به داور کفه ترازو را به سمت خود سنگین کنند. شاید این یک نوع استراتژی باشد، اما این هم اصول و قواعد خود را دارد و نباید با زیر پا گذاشتن قانون، هدف را فراموش کرد. شاید فرهاد مجیدی را بتوان مقصر اصلی باخت دیشب استقلال دانست که نتوانست با مدیریت فشار روانی روی تیم و بازیکنانش، از کوره در برود و کادر فنی‌اش را تنها بگذارد.
جدا از پیامدهای اعتراض سرمربی استقلال که باعث اخراجش شد، موجب شد تا بازیکنانش از جمله عارف غلامی نیز به جای بحث فنی، به دنبال حواشی و مسائل روانی بروند. مجیدی سرمربی جوان و آنیده‌داری در فوتبال ایران است و آینده درخشانی در انتظار اوست اما برای این آینده درخشان، باید از حالش درس بگیرد.
میدان دیشب تقابل دو فرهنگ در فوتبال ایران بود. در طرفی امثال مجیدی، علی کریمی و عارف غلامی بودند و در سوی دیگر وریا غفوری حضور داشت که به عنوان کاپیتان سعی در آرام کردن تیم و حتی کادر فنی داشت. کاپیتان باتجربه و بااخلاق استقلال خوب می‌دانست که ادامه‌دار شدن اعتراض‌ها چقدر می‌تواند تاثیرات بدی روی تیمش بگذارد و تلاش کرد تا از بروز آن جلوگیری کند. البته ارتش تک‌نفره وریا مقابل سایر اعضای استقلال توان مقاومت نداشت و شکست کاپیتان استقلال با شکست تیمش همراه بود.
فرهنگ اعتراض هنوز در ایران جا نیافتاده است و هر کسی خود را محق بداند، بدون رعایت قانون پایش را از گلیمش درازتر می‌کند تا بتواند حرفش را به کرسی بنشاند؛ حالا مهم نیست آن حرف چقدر درست و منطقی و یا چقدر اشتباه و غیرمنطقی است. البته این زیر پا گذاشتن و رعایت نکردن فرهنگ اعتراض می‌تواند با شکست فرد و تیمش همراه شود و کام میلیون‌ها هوادار را تلخ کند. شاید یک ۹۰ دقیقه زمان مناسبی برای مجیدی، تمام استقلالی‌ها و حتی تمام ایرانی‌ها بود که بدانند رعایت نکردن قانون و نداشتن فرهنگ اعتراض می‌تواند برایشان گران تمام شود.
حالا ۹ هفته دست نخورده باقی مانده است و شاید بهتر است مربی‌ها، بازیکنان و سایر اعضای باشگاه‌ها به خاطر کرونا و فاصله‌گذاری فیزیکی هم که شده برای اعتراض به داور نزدیک نشوند و کار خود را انجام دهند تا قاضی میدان هم بدون استرس و فشار روانی و با خیال راحت کارش را انجام دهد و حق‌خوری نشود.