به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود در واکنش به وضعیت بازار مسکن نوشت:
اگر لوله خانه بترکد، دنباله لوله کش می رویم، نه مطرب یا بازیگر سینما. اگر خودرو نیاز به تعمیر داشته باشد، سراغ مکانیک را می گیریم، نه خواننده و نوازنده.
برای آهنگری سراغ آهنگر، و برای بنایی و نجاری و برقکاری، سراغ بنا و نجار و برقکار می رویم. بیماری را به پزشک عرضه می کنیم و اگر بنای معماری داشته باشیم، دنبال مهندس کار بلد می گردیم.
اینها بدیهی است. اما شگفت این که بعضی ها، وقتی پای انتخابات می رسد، الزام انتخاب افراد امین و کار بلد را زیر پا می گذارند.
نه به عمد، بلکه در اثر شعبده بازی های تبلیغاتی، یادشان می رود که می خواهند خدمتگزار کاربلد انتخاب کنند. در هیجان رقص و آواز و بزن و بکوب و بازیگری سلبریتی ها، انتخاب هایی را می کنند که هرگز در زندگی شخصی نمی کردند.
رئیس دولت، انتخاب می شود تا زندگی مردم را تسهیل کند و قبل از هر چیز مشکلات اقتصادی را از سر راه مردم بر دارد. اما وقتی پای وعده فریبای آزادی(و نمایش مهیج ولنگاری) به میان می آید، یا وعده های فوری و سهل و بدون زحمت داده می شود، خیلی ها جوگیر می شوند و سرشان کلاه می رود.
در تمام نظرسنجی ها، اشتغال و ازدواج و مسکن، اولویت بسیاری از مردم به ویژه جوانان است. بنابراین در انتخابات هم باید بر مبنای همین اولویت ها به افراد توانمند تر رای بدهند.
اما گاه در بازار مکاره تبلیغات، چشم بندی های خیره کننده، مخاطب را هیپنوتیسم و مسخ می کند تا بدترین انتخاب را انجام دهد.
ماموریت دارها را کار نداریم. اما آنها که سال ۹۶ از سر بی خبری و به خیال آزادی و رونق اقتصاد، مشغول پایکوبی در برخی میتینگ ها بودند، فکرش را می کردند به اعتبار سوء مدیریت فرد منتخب، در محدودیت ها و مضیقه های بی سابقه قرار بگیرند؟
وقتی رئیس دولت، مسکن مهر ۷۰- ۸۰ متری را قوطی کبریت می خواند -یا وزیر او مزخرف می نامید- آیا تصور می کردند سه سال بعد، قیمت مسکن چهار برابر شود و دولت "وعده" بدهد که برای آنها خانه های ۲۵ متری خواهد ساخت؟! .. کی؟ خدا می داند.
رندان سیاست و سلبریتی گری، چگونه مردم را این چنین در تنگنا انداختند؟ براستی جوان بیکار و بی خانه و بی همسر، آزاد باشد که چه بکند؟ اصلا چه می تواند بکند جز این که دست ندامت پشت دست بکوبد؟