به گزارش مشرق، محمد رستم پور فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود نوشت: ششم ژوئن، یک گروهبان نیروی هوایی به نام «استیون کاریلو» به اتهام قتل دو افسر پلیس در جریان اعتراضات ضدنژادپرستی در واکنش به قتل جورج فلوید بازداشت شد. براساس کیفرخواست دادستانی در مورد جرایم او، کاریلو متأثر از جنبش «بوگالو بویز» از روی عمد مأموران اجرای قانون را با خشونت مورد هدف قرار داده است. کاریلو، تنها نظامی آمریکایی نیست که به این جنبش راست افراطی وابستگی دارد. پیش از او نیز سه نظامی وابسته به این جنبش که قصد داشتند با استفاده از اعتراضات نژادپرستی، انفجاراتی را در مرکز لاس‌وگاس ترتیب بدهند؛ دستگیر شده بودند. اما این جنبش چیست، چه سابقه و اهدافی دارد و چرا از میان نظامیان و کهنه سربازان آمریکا، عضو و نیرو جذب می‌کند؟
نام این گروه از یک فیلم آمریکایی پخش شده در سال 1984 گرفته شده: «رقص بریک 2: برق بوگالو». آن فیلم از خاطرها رفت اما اصطلاح «برق بوگالو» به یک اصطلاح اینترنتی تبدیل شد که به جنگ داخلی دوم آمریکا اشاره می‌کند. این اصطلاح اکنون معرف یک نماد خاص سفیدپوستان افراطی برای معرفی یک خرده فرهنگ عجیب آمریکایی است که علاقه جدی به درگیری مسلحانه با دولت فدرال دارند و با مالکیت بر اسلحه خود را از سایر گروه‌ها متمایز می‌کند. اگرچه هزاران نفر از اعضای این جنبش در صدها صفحه فیس‌بوک عضویت دارند اما در جریان اعتراضات اخیر در آمریکا بنا بر اظهارات شاهدان ، تنها چند صد نفر از آنان در گروه‌های 8 تا 10 نفری قدرت‌نمایی می‌کردند.
«بوگالو بویز» یک جنبش یا حرکت یکپارچه نیست که بتوان به صورت مشخص باورها و اعتقادات آنان را برشمرد. به صورت کلی از این اصطلاح برای توصیف افراط‌گرایانی که دستیابی به اهداف خود را تنها از طریق یک جنگ میسر می‌دانند، استفاده می‌شود. در میان این افراط‌گرایان، محبوب‌ترین و جدی‌ترین گروه، کسانی‌اند که معتقدند باید علیه دولت استبدادی آمریکا قیام کرد. از نظر آنان دولت فدرال ایالات متحده، حقوق و آزادی‌های بشر را نابود کرده است. علت حضور آنان در جنبش علیه نژادپرستی موافقت آنان با حقوق سیاهان نیست، بلکه اتفاقاً ستون فقرات این جنبش را افراط‌گرایان سفیدپوست تشکیل می‌دهد. بوگالوئی‌ها صرفاً در اینکه به دولت مرکزی و پلیس اعتراض کنند، با سیاهان همراه می‌شوند.
با این همه نباید فراموش کرد که علاقه به حضور در معابر عمومی همراه با سلاح‌های سنگین و در پوشش و آرایش خشونت‌آمیز تا 6 ماه وجود نداشت و تنها به مانور در شبکه‌های اجتماعی و تالارهای گفتگو در وب‌سایت‌های مختلفی مانند فورچون و ردیت محدود می‌شد. حضور آنان در اعتراضات و تمرکز بر رفتار و خواسته‌های آنان سبب شده دیگران نسبت به این گروه‌ها ابراز علاقه کنند و در بسترهای مجازی به دنبال گفتگو با آنان باشند. در واقع می‌توان گفت اعتراضات اخیر و محدودیت‌های تردد و قرنطینه به خاطر کرونا و همچنین دوقطبی شدن جامعه آمریکا به دلیل نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری 2020، مثل کاتالیزوری در معرفی این گروه عمل کرده است.
علاقه گروه‌های افراطی به استخدام و جذب نیرو از کهنه‌سربازهای آمریکایی به ویژه کسانی که سابقه حضور در عراق و افغانستان را دارند، به دلیل توانایی آنان در اجرای دستورات عملیاتی است که نظامی‌ها دارند. علاوه بر این، خاصیت نظم‌ستیزی و چارچوب‌گریزی این جنبش سبب می‌شود پیام‌های آن برای نظامیانی که نسبت به احترام به قانون اساسی آمریکا سوگند یاد کرده‌اند، جذاب و منحصربه‌فرد باشد.
نباید همپوشانی ایدئولوژی این گروه با طرفداران حمل سلاح گرم در آمریکا را از یاد برد. اما این گروه تنها نوک کوه یخ معضل بزرگتری به نام پارامیلیتاریسم یا نظامی‌گری افراطی سیستم سیاسی آمریکا است. در سال‌های اخیر، این نظامی‌گری افراطی و اغراق‌آمیز، ایدئولوژی گروه‌هایی مثل بوگالو را توسعه داده است. در حالی که ارتش آمریکا با عضویت نیروهایش در این گروه‌ها که عمدتاً مجازی است، مشکلی ندارد؛ به صورت مشخص نخستین قدم آن است که وزارت دفاع آمریکا در برابر این پدیده مواجهه پیش‌دستانه‌ای داشته باشد. نباید در برابر افراط‌گرایی، تساهل داشت.