سرویس ورزش مشرق – چه شد که لیگ برتر فوتبال را برگزار کردند؟ این سئوالی بود که در این مدت بسیاری از پزشکان تیم های ورزشی آن را پرسیدند ولی هنوز کسی به آن جواب نداده است.
*دلخوری علیرضا دبیر!
علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی به تازگی در صحبتی که با معاون وزیر بهداشت در جلسه ستاد کرونا داشت گفت: «تعطیلی کشتی علاوه بر بیکار کردن قشر گسترده ای از مربیان، باشگاه داران و ورزشکاران این رشته ضرری ۹۰ میلیاردتومانی به پیکر کُشتی وارد کرده است. ورزشی که باید در پاییز امسال در دو استان آذربیاجان غربی و کردستان میزبان مسابقات جام باشگاه های آزاد و فرنگی باشد هنوز بلاتکلیف است و ورزشکارانش تمرینی ندارند».
سئوال دبیر از معاونت بهداشت این بود که چرا فوتبال را برگزار کردید ولی ما که ورزش مدال آور ایران و آبروی کشور در المپیک هستیم در سال منتهی به المپیک (اگر برگزار شود) هنوز اجازه تمرین کردن نداریم؟
*پرسش دکتر استقلال!
شکل متفاوتی از این پرسش روز گذشته توسط دکتر امین نوروزی معاونت پزشکی باشگاه استقلال از ستاد کرونا مطرح شد. جایی که گفت: «اگر کشتی و تکواندو را به دلیل داشتن برخورد فیزیکی و لمس دو ورزشکار برگزار نمی کنید، در فوتبال که شرایط فرقی با کشتی و تکواندو نمی کند. اینجا هم برخوردهای فیزیکی و تماس های بدنی و حتی صورت به صورت داریم با مدت زمان بیشتر(۹۰ دقیقه)! ما بارها این موضوع را به مسئولان هشدار داده بودیم».
گرچه این صحبتها و بیش از آن نیز در طول ماه های فروردین، اردیبهشت و حتی خرداد از سوی مقامات دیگر ورزشی و بهداشتی مطرح شد اما در نهایت اصرار بر این بود که لیگ باید برگزار شود.
*پاسکاری مشکوک!
موضوع جالب پاسکاری این بحث بین دو ستاد کرونا و سازمان لیگ فوتبال بود. هر زمان حریرچی یا نمکی مورد سئوال درباره فوتبال قرار می گرفتند عنوان می شد ما به سازمان لیگ گفته ایم اگر پروتکل ها را رعایت کنند منعی برای برگزاری نیست و هر زمان از سازمان لیگی ها سئوال می شد خود را گوش به فرمان ستاد کرونا معرفی می کردند. مثل حالا که به رغم بروز ۲۸ کرونایی در یک روز در دو تیم استقلال و فولاد باز هم پاسخ مسئولان سازمان لیگ همان قبلی بود!
*استدلال ۲۵درصدی غیرمنطقی!
ای کاش یکی از مسئولان سازمان لیگ در این باره توضیح می دادند با چه استدلالی قانون ۲۵ درصد را وضع کرده اند! با این حساب اگر در یک تیم ۲۴ درصد از نفرات تیم کرونایی شوند و همه بازیکنان اصلی تیم در آن جمع باشند مسابقه باید برگزار شود؟ هنوز از یاد نبرده ایم در تاریخ ۲۳ اسفند ماه وقتی تست کرونای "آرتتا" سرمربی تیم آرسنال مثبت اعلام شد همه اعضای این تیم ظرف ۱۴ روز به قرنطینه رفتند! اگر یکی از بازیکنان یا اعضای کادر فنی که با دیگران در ارتباط بوده به کرونا مبتلا شود باید همه نفرات تیم قرنطینه شوند. در غیر اینصورت اگر امروز استقلال راهی جم می شد و با تیم پارس بازی می کرد چه ضمانتی بود که زکی پور، علی کریمی و یا بقیه که در روزهای گذشته با میلیچ، مسعود ریگی و دیگر کرونایی ها در تمرین بوده اند ناقل این ویروس نباشند؟
*ایفمارک از اعتبار افتاد؟
نکته دیگر درباره موضوع اثبات صحت ابتلای بازیکنان به کروناست! به یاد داریم وقتی در اردیبهشت ماه برخی تیم ها تعداد کرونایی های مثبت شان را اعلام کردند ستاد کرونا اعلام کرد نتایجی برای ستاد کرونا و سازمان لیگ معتبر است که به تأیید ایفمارک برسد! قانونی که ستاد کرونا وضع کرده به این سرعت از ارزش و اعتبار ساقط شد؟
*اصرار بر ایجاد فاجعه!
ظاهرا گوش کسی بدهکار این مسایل نیست. اینکه بازیکنان پس از تمرین و مسابقه راهی خانه می شوند و با همسر، فرزندان کوچک و یا پدران و مادران سن و سالدارشان همنشین می شوند. حتما باید اتفاقی تلخ رخ بدهد تا دست از این اصرار برداشته شود؟ وقتی در کشورمان شرایط برای رعایت اصولی پروتکل ها نیست، وقتی شرایط مالی باشگاه ها به گونه ای نیست که همه از هواپیمای چارتر استفاده کنند یا برای انتقال به استادیوم دو دستگاه اتوبوس داشته باشند چه اصراری است که لیگ را به پایان برسانیم؟
*منفعت را دریابید!
به قول قدیمی ها جلوی ضرر را هر زمان بگیریم منفعت است. هنوز هم دیر نشده و شاید امروز با متوقف کردن مسابقات لیگ برتر بتوان جلوی یک فاجعه تلخ را گرفت. با دو برد پیاپی پرسپولیس و توقف تیم های تعقیب کننده این تیم و فاصله امتیازی، شاید الان حساسیت مدعیان بر اعلام نام پرسپولیس به عنوان قهرمان کمتر شده باشد. موضوع تیم های سقوط کننده هم قابل حل شدن است و می توان با حفظ ۱۶ تیم و صعود ۲ تیم برتر لیگ دسته اول فصل بیستم را با ۱۸ تیم راه اندازی کرد(اگر بتوان) و سپس در پایان فصل بیستم ۴ تیم سقوط کننده به دسته پایین داشت. موضوع سهمیه های آسیایی هم با جلسه و نظرخواهی از تیم های دارای شانس سهمیه قابل بررسی است.
*چرا با هم حرف نمی زنیم؟
نیاز امروز فوتبال کشور یک جلسه هم اندیشی با حضور مدیران و سرمربیان لیگ برتری است. چیزی که همواره ما از آن هراس داریم. اینکه مدیران باشگاه ها زیر یک سقف گرد هم آمده و درباره مشکلات با هم همفکری کنند بهترین اتفاقی است که در مجامع بین المللی و کشورای پیشرفته به آن توجه می شود ولی در ایران این راهکار اغلب نادیده گرفته شده و تنها چند نفر برای هزاران نفر تصمیم می گیرند.
*باشگاه ها، همه کاره های هیچ کاره!
موضوع ادامه یا عدم ادامه لیگ برتر به سرنوشت دهها هزار خانواده متصل به بدنه فوتبال بستگی دارد که هر یک با این رشته زندگی می کنند، بپذیریم سهیل مهدی و هیأت رییسه سازمان لیگ گروه کاملی برای تصمیم سازی برای چنین جمعیت گسترده ای نیستند. ضمن اینکه نقش آفرینان اصلی این ورزش خود باشگاه ها هستند که متأسفانه نه اتحادیه منسجمی دارند و نه اتحادی بین شان مشاهده می شود و نه سازمان لیگ و ستاد کرونا اهمیتی به نظر آنها می دهد! قطعا نیاز امروز (و نه فردای) ورزش فوتبال یک نشست مشترک بین همه مدیران و سرمربیان تیم های لیگ برتری است تا بهترین تصمیم برای ادامه یا توقف لیگ برتر خروجی اش خواهد بود.