سرویس جهان مشرق - اندیشکده بروکینگز در گزارشی به قلم متیو دسپارد مدیر مؤسسه سیاست اجتماعی در دانشگاه واشنگتن، میشل گرینشتاین ویس عضو ارشد اقتصاد و توسعه جهانی بروکینگز و یانگ چون و استیون رول تحلیلگر داده و پژوهشگر مؤسسه سیاست اجتماعی در دانشگاه واشنگتن به بررسی تبعات اقتصادی و اجتماعی بحران کرونا در آمریکا پرداخت و نوشت: یکی از شاخص‌های تکان‌دهنده تأثیر اقتصادی بیماری کووید-۱۹ این است که نرخ بیکاری در ماه آوریل به بالاترین سطح خود از زمان رکود بزرگ رسید. در نتیجه، درخواست‌ها برای بهره‌مندی از مزایای بیمه بیکاری به میزان چشمگیری افزایش پیدا کرده‌اند، هرچند میلیون‌ها نفر از مردم که شغل خود را از دست داده‌اند، قادر به درخواست مزایای بیمه بیکاری نبوده‌اند یا در این زمینه به مشکل خورده‌اند. با این وجود، این ارقام نشان می‌دهند که خانوارهایی که به خاطر بیماری کووید-۱۹ شغل خود را از دست داده‌اند تا چه حد با مشکلات مالی مواجهند.
این اندیشکده به نتایج نظرسنجی‌ها اشاره می‌کند و می‌نویسد: مؤسسه سیاست اجتماعی دانشگاه واشنگتن واقع در سنت لوئیس در راستای گزارش یافته‌ها درباره از دست دادن شغل و درآمد در اثر شیوع کووید-۱۹ یک نظرسنجی پیمایشی سراسری و منحصربه‌فرد انجام داده که ۵۵۰۰ نفر بین روزهای ۲۷ آوریل و ۱۲ مه در آن شرکت کردند. از دست دادن شغل یکی از بدترین شوک‌های مالی است که اکثر خانواده‌ها با آن مواجهند و بواسطه آن خانواده‌ها برایشان بسیار سخت و دشوار است که هزینه‌های زندگی را تأمین کنند و از پیامدهای ویرانگری نظیر ضبط رهن منازل یا اخراج از منازل در امان بمانند. در جریان همه‌گیری بیماری کووید-۱۹، نرخ بیکاری به ارقام بالای تاریخی رسید و بیش از ۴۰ میلیون نفر تقاضای بیمه بیکاری کردند ــ این رقم حتی از نرخ بیکاری در جریان رکود بزرگ بیشتر است.
تأثیر کووید-۱۹ بر از دست دادن مشاغل
بروکنیگز می‌نویسد: نظرسنجی دریافت که ۲۴ درصد پاسخ‌دهندگان شغل یا درآمد خود را در اثر شیوع کووید-۱۹ از دست داده‌اند. اکثر این موارد از دست دادن شغل یا درآمد به خاطر اعطای مرخصی یا کاهش ساعات کاری بوده است. با این حال، این موارد از دست دادن شغل و درآمد در میان همه گروه‌ها یکسان نبود. افراد اسپانیایی‌تبار، کم‌درآمد، و جوان (بین سنین ۱۸ تا ۲۴ سال) بالاترین نرخ از دست دادن شغل و درآمد را در مقایسه با دیگر گروه‌های قومی/نژادی، درآمدی، و سنی تجربه کردند. این موضوع در نمودار زیر نشان داده شده است.
در ادامه این گزارش آمده است: در حالی که نرخ از دست دادن شغل و درآمد در میان پاسخ‌دهندگان گروه‌های دارای درآمد متعادل، متوسط، و بالا بسیار شبیه هم بود، اما پاسخ‌دهندگان کم‌درآمد و اسپانیایی‌تبار ــ که کمتر قادر به مواجهه با شوک‌های اقتصادی هستند ــ به وضوح نرخ بالاتر موارد از دست دادن شغل و درآمد را به خود اختصاص دادند. اینکه نرخ از دست دادن شغل و درآمد در میان پاسخ‌دهندگان اسپانیایی‌تبار در بالاترین سطح قرار داشت احتمالاً به خاطر حضور بیش از حد آنها در صنایعی نظیر هتلداری یا ساخت‌وساز است که بیش از همه از موارد تعدیل نیروی کار ناشی از بیماری کووید-۱۹ ضربه خورده‌اند. برعکس، کارگران سیاهپوست بیشتر در حوزه‌هایی نظیر خدمات سلامت و حمل‌ونقل حضور دارند که کمتر از همه از همه‌گیری بیماری متأثر شده‌اند.
تفاوت در موارد از دست دادن شغل و درآمد در اثر بیماری کووید-۱۹ بیش از همه در میان گروه‌های سنی مشاهده شد. جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله دو برابر گروه‌های سنی دیگر موارد از دست دادن شغل و درآمد را تجربه کردند.
با این وجود، آیا موارد از دست دادن شغل و درآمد در اثر بیماری کووید-۱۹ بر توانایی خانوارهای آمریکایی در خصوص تأمین هزینه‌های زندگی تأثیر گذاشته است؟ جهت پاسخ به این سؤال باید انواع مشقت‌های اقتصادی نظیر مشکل در پرداختن اجاره‌بها و قبوض، به تعویق انداختن درمان پزشکی و نسخه‌های پزشکی، و تجربه ناامنی غذایی را بررسی نمود. همانگونه که در نمودار زیر دیده می‌شود، موارد از دست دادن شغل و درآمد در اثر بیماری کووید-۱۹ با افزایش مشکلاتی نظیر مشکل در پرداخت هزینه مسکن مرتبط هستند ــ حتی پس از آنکه درآمد، سن، جنسیت، و اندازه خانوار لحاظ شد (شکل ۴).
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: خانوارهایی که شغل یا درآمد خود را در اثر بیماری کووید-۱۹ از دست دادند در مقایسه با خانوارهایی که چنین چیزی را تجربه نکردند دو سه برابر احتمال بیشتری داشت که مشقت‌های اقتصادی را تجربه کنند. این تفاوت به لحاظ آماری معنادار بود (p <.۰۰۱). این مشقت‌ها بازتاب‌دهنده ابعاد مهم رفاه خانواده نظیر مسکن، تغذیه، و سلامت هستند.
فاکتورهای دیگر نظیر نژاد و قومیت یا درآمد بر احتمال اینکه پاسخ‌دهندگان موارد مشقت اقتصادی را گزارش دهند، افزود. خانوارهای سیاهپوست در مقایسه با خانوارهای سفیدپوست احتمالاً بیشتری داشت که در زمینه پرداخت اجاره‌بها و قبوض (p <.۰۰۱) و به تأخیر انداختن درمان پزشکی و پیچیدن نسخه‌ها (p <.۰۵) به مشکل برخورد کنند که این اختلاف معنادار بود. همچنین، خانوارهای اسپانیایی‌تبار در مقایسه با خانوارهای سفیدپوست احتمال بیشتری داشت که ناامنی غذایی را تجربه کنند (p <.۰۰۱). همانطور که می‌توان انتظار داشت، احتمال مواجهه با انواع مشقت و سختی در میان خانوارهای کم‌درآمد بسیار بیشتر از خانوارهای دارای درآمد متوسط و بالا بود.
شرکت‌کنندگان در نظرسنجی همچنین با این سؤال مواجه شدند که آیا بواسطه بیماری کووید-۱۹ در خصوص تأمین غذای بزرگسالان و کودکان در خانواده خود به مشکل برخورد کرده‌اند؟ در اینجا نیز از دست دادن شغل و درآمد در اثر بیماری کووید-۱۹ یک فاکتور مهم بود. خانوارهایی که شغل یا درآمد خود را از دست داده بودند دو برابر احتمال بیشتری داشت که در زمینه تأمین غذای بزرگسالان به مشکل بخورند. متغیرهای درآمد، سن، جنسیت، و اندازه خانوار در این خصوص لحاظ شد (شکل ۵).
پیامدهای مشقت و سختی اقتصادی
اندیشکده آمریکایی بروکنیگز در پایان گزارش خود آورده است: یافته‌های این بررسی نشان می‌دهند که خانواده‌هایی که شغل یا درآمد خود را در اثر شیوع بیماری کووید-۱۹ از دست دادند دچار درد و رنج اقتصادی شده‌اند. این یافته‌ها به مواردی فراتر از آمارهای رسمی بیکاری و از دست دادن مشاغل پرداخته‌اند تا ببینند خانواده‌ها تا چه حد از این مسئله متأثر شده‌اند. این یافته‌ها به خصوص از آن جهت مهم هستند که بررسی مؤسسه سیاست اجتماعی در اوایل همه‌گیری بیماری (آوریل ۲۰۲۰) صورت گرفت و اولین مورد از بررسی‌هایی است که هر سه ماه یکبار در سال ۲۰۲۰ انجام می‌گیرند.
پیامدهای بحران کرونا سلامت روانی مردم آمریکا را نشانه گرفته است
سختی‌هایی که در اینجا مورد اشاره قرار گرفتند پیامدهای منفی فراوانی برای خانوارها دارند. مشکل در پرداخت اجاره‌بها موجب می‌شود خانوارها در معرض خطر اخراج از منازل قرار گیرند، به ویژه پس از انقضای ضرب‌الاجلی که برخی شهرداری‌ها در خصوص پرداخت اجاره‌بهای معوقه وضع کرده‌اند. بیرون کردن خانواده‌ها از منازل تأثیرات منفی گوناگون و فراگیری به همراه دارد: از بین رفتن اموال و دارایی‌ها، وقفه در تحصیل به خاطر تغییر مدرسه، جدا افتادن کودکان از دوستان خود، و مشکلات سلامت روانی از جمله این مواردند.
ناامنی غذایی نیز پیامدهای بهداشتی فراگیری به همراه دارد. این پیامدها در میان کودکان شامل نقایص مادرزادی، کم‌خونی، آسم، و مشکلات شناختی، رفتاری، و سلامت روانی می‌شوند. آنچه بر وخامت اوضاع می‌افزاید این است که افراد ممکن است بواسطه هزینه‌های بالا و از دست دادن درآمد خود، درمان پزشکی یا پیچیدن نسخه‌ها را به تعویق اندازند. این افراد سلامت خود را به خطر می‌اندازند، به ویژه اگر به بیماری‌های جدی یا مزمن مبتلا باشند.