به گزارش مشرق، حوادث در هر کشوری اتفاق می‌افتد و با آن مثل رویدادی رفتار می‌شود که اگرچه عادی نیست؛ اما علتی دارد که می‌تواند ناشی از نقص فنی، خطای انسانی و یا حتی مصائب طبیعی باشد.
هر ساله در استرالیا و آمریکا، هزاران هکتار جنگل و علفزار دستخوش حریق می‌شود و در هر جای دنیا این احتمال وجود دارد که کشتی به گِل بنشیند و قطارها با یکدیگر برخورد کنند.
بیشتر بخوانید:
واکنش توییتری‌ها به آتش‌سوزی‌های سریالی در آمریکا +تصاویر
پس چرا وقتی در ایران، حوادثی از این دست اتفاق می‌افتد؛ رسانه‌های غربی می‌کوشند طوری وانمود کنند که انگار علتی در میان است که مردم از آن بی‌خبرند.
اما اگر همان حوادث در آمریکا رقم بخورد؛ عباراتی چون «نمی‌دانیم»، «معلوم نیست» یا «باید تحقیق کنیم و بعد جواب بدهیم»؛ پاسخ مناسبی به مردم تلقی می‌شود و رسانه‌ها هم اصلاً خود را درگیر فرضیه‌های توطئه از آن نوعی که برای ایران می‌پسندند، نمی‌کنند.
هفته گذشته، رزم‌ناو «یواس‌اس بونهام ریچارد» آمریکا برای ۴ روز متوالی در آتش سوخت و تا آستانه غرق شدن پیش رفت. البته که رسانه‌ها لحظه به لحظه این حادثه را با گزارش‌های دهان پرُ کنی چون تلاش تیم اطفاء حریق، پشتکار امدادرسانان و در نهایت ابراز خوشحالی از سلامت شمار زیادی از بازماندگان پوشش دادند؛ اما به همان اندازه با سرعت از روی عبارت «علت نامعلوم است» عبور کردند.
اصلاً بحث بر سر درستی یا نادرستی ادعای «ندانستن» نیست؛ بلکه سوال از این بابت است که چرا رسانه‌های غربی آنگونه که وقتی در چین، ایران یا روسیه حادثه‌ای رخ می‌دهد؛ دنبال علت واقعه نیستند و گوششان را به روی برخی عبارات خاص می‌بندند.
مثلاً چرا هیچ رسانه غربی این فرضیه را مطرح نکرد که سال‌ها است که جمهوریخواهان آمریکایی، در تلاش برای گرفتن بودجه نظامی بیشتر از کنگره، روی دورنمای عظمت ناوگان دریایی چین مانور می‌دهند.
آیا این فرضیه مطرح نیست که بعد از حادثه آتش‌سوزی در بونهام ریچارد که از قضا حوزه ماموریتش پاسیفیک بود، آنهایی که رویای مصاف با چین و جولان در خلیج فارس را دارند؛ می‌توانند به بهانه فرسوده شدن ناوگان دریایی آمریکا، بودجه بیشتری طلب کنند.
از هفته پیش تاکنون دستکم ۵ آتش‌سوزی مهیب در آمریکا گزارش شده که اولی رزم ناو بونهام ریچارد را در کام کشید و بقیه هم از این قرار هستند:
حریق در نیروگاه برق شهر «ویتفیلد» ایالت «ایندیانا» که روز پنجشنبه اتفاق افتاد. حادثه‌ای که ابعادش بزرگ اما دلیلش ناشناخته بود.
حادثه دیگری نیز در همان پنجشنبه و این بار هم در ایالت ایندیانا رخ داد. کوره ذوب کارخانه فولاد «آرسلورمیتال» در شهر «برنز هربور» منفجر شد و باز هم علت دقیق این رویداد به زمانی دیگر موکول شد.
همزمان، از صبح پنجشنبه، بخشی از منابع طبیعی ایالت «یوتا» دستخوش حریقی شد که ۴۱۸ هکتار از ارضی جنگلی را به کام کشید و همچنان در حال پیشروی است.
بامداد امروز شنبه نیز آتش‌سوزی گسترده در یک کارخانه مواد شیمیایی در ایالت «جورجیا» آمریکا رخ داد. در اینجا هم حرفی از علت نیست!
صنایع، زمین، جنگل و البته نیروی انسانی در همه جای دنیا عزیز است و ای کاش هرگز حادثه‌ای نبود که دامنه قلب آدمی را از نگرانی تا اندوه، مشوش کند. اما سوالی که بی‌پاسخ باقی می‌ماند این است که آیا نوع برخورد رسانه‌های غربی با حوادثی که در کشورهای گوناگون اتفاق می‌افتد؛ یکسان است؟