به گزارش مشرق، با وجود اینکه مسئولان فدراسیون والیبال اعلام می‌کنند برای انتخاب سرمربی تیم ملی هنوز به جمع‌بندی نرسیده و زمان زیادی در اختیار دارند، اما این روزها در تلاش هستند تا با گزینه‌های مختلف مذاکره کنند. پیش از صحبت از حضور مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی بسیار جدی بود، اما فدراسیون با هر بادی تغییر موضع می‌دهد.
موضع جدید فدراسیون‌نشین‌ها استفاده از مربیان سطح اول دنیا است. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شد هدایت ملی‌پوشان ایران در المپیک برعهده یک مربی داخلی باشد، حالا مسئولان به دنبال خارجی‌های طراز اول هستند. ابتدا نام مربیانی همچون دی‌جورجی، لورنزتی و... مطرح شد و سپس شانس مربی ایرانی پررنگ‌تر شد و بلافاصله نام ولاسکو به میان آمد. مدتی همه ساکت بودند و حالا وقتی نام رزنده و آلکنو مطرح شد، فدراسیون‌نشین‌ها آن را تکذیب نکردند.
* مدیریت، حلقه مفقوده فدراسیون والیبال
رزنده و آلکنو، هر دو از مربیان سرشناس والیبال جهان هستند که سابقه حضور در المپیک و مسابقات جهانی و ... را هم دارند؛ ضمن اینکه با تیم‌های ملی کشور خود هم به مدال المپیک رسیده‌اند و آنها هم‌اکنون در باشگاه‌های خود مشغول به فعالیت هستند. بررسی رزومه آنها موضوع دیگری است که کارشناسان هم باید در مورد آنها اظهار نظر کنند.
زمانی که فدراسیون والیبال تصمیم داشت با ولاسکوی بزرگ قرارداد امضا کند به خوبی توانست فضای والیبال و رسانه‌ها را مدیریت کند. آن زمان داورزنی بدون هیاهوی رسانه‌ای یکی از بزرگترین مربیان جهان را به ایران آورد و نتیجه این اقدامش را هم دید، اما حالا گویا مدیریت فضا به حلقه مفقوده فدراسیون تبدیل شده است. آنها خودشان هیچ گزارش دقیقی از روند انتخاب سرمربی نمی‌دهد و با برگزاری برخی جلسات که ظاهراً بیشتر جنبه نمایش دارد می‌خواهند افکار را منحرف کنند. از سوی دیگر آقایان با هر نامی که در رسانه‌ها مطرح می‌شود ذوق می‌کنند و یادشان می‌آید که فلان مربی هم می‌تواند گزینه خوبی باشد.
* دیگر کسی حواسش به والیبال نیست!
گویا فدراسیون‌نشین‌ها سیاست درستی برای تعیین سرمربی تیم ملی ندارند. مسئولان می‌گویند تا جمع‌بندی نشده نباید از گزینه‌ای نام برد، اما تا رسانه‌ای نام یک گزینه را مطرح می‌کند آن را تکذیب نمی‌کنند. به نظر می‌رسد فدراسیون بیشتر به دنبال بازی با اسم‌های بزرگ است و تلاشی برای جلب رضایت بزرگان نمی‌کند. سیاست این روزها فدراسیون غلط است و متاسفانه گوشی هم برای شنیدن این انتقادات وجود ندارد. هرکسی در فدراسیون سنگ خودش را به سینه می‌زند و آقایان موضوعات مختلف را بین هم پاسکاری می‌کنند. در ادوار گذشته بارها شاهد بودیم که آقایان برای کمک به والیبال چگونه از جان و دل مایه می‌گذاشتند، اما در دوره جدید دیگر خبری از آن رشادت‌ها نیست، گویا دیگر کسی دلش برای والیبال نمی‌سوزد و برخلاف اظهارات مقام معظم رهبری کسی حواسش به والیبال نیست!
* تقوی: مسئولیت انتخاب سرمربی با رئیس است
میلاد تقوی، دبیر فدراسیون والیبال درمورد مطرح شدن نام آلکنو و رزنده برای قبول هدایت تیم ملی والیبال ایران، اظهار داشت: «مسئولیت این کار برعهده داورزنی است.» او با این جمله مسئولیت انتخاب سرمربی را از گردن خود باز می‌کند و در ادامه می‌گوید «گزینه‌هایی که مطرح شده‌اند هم در حال بررسی هستند. در مرحله اول هم قرار بود که مربیان رده برتر دنیا را بررسی کنیم و نام‌هایی که مطرح شده‌اند جز مربیان طراز اول هستند. اولویت ما هم بدون شک استفاده از همین مربیان است. اگر به هر دلیلی نتوانیم از این مربیان استفاده کنیم، منطقی است که شرایط سایر مربیان را بررسی کنیم.»
تقوی ادامه داد: «قطعاً با رزنده و آلکنو صحبت شده که حالا نام‌شان هم مطرح می‌شود. نام مربیان مختلفی هم عنوان شده، اما نفراتی که این روزها نام‌شان گفته می‌شود، بیشتر زیر ذره‌بین ما هستند. تا وقتی که فدراسیون روی یک گزینه سطح بالا به جمع‌بندی نرسد، بهتر است اظهارنظر نکند.»
اهالی والیبال دوست دارند که بهترین تصمیم توسط فدراسیون گرفته شود، اما رفتار آقایان اصلاً گواه این موضوع نیست. نوع مدیریت کنونی فدراسیون و هر تصمیمی که این روزها برای والیبال گرفته می‌شود بیشتر نگرانی را به دل علاقمندان این رشته وارد می‌کند. شاید حرف و حدیث‌هایی که این روزها درمورد بازنشستگی آقای رئیس مطرح شده در گرفتن این تصمیمات بی‌تاثیر نباشد.