به گزارش مشرق، حدود 4 سال قبل بود که داورزنی، فدراسیون والیبال را به مقصد وزارت ورزش ترک کرد و فدراسیون را به حال خودش رها کرد، اما بعد از کش‌وقوس‌های فراوان توانست به فدراسیون بازگردد. هدف اول رئیس در آن مقطع، بازگشت آرامش و ثبات به این ورزش بود.
بیشتر بخوانید:
شاهکار فدراسیون والیبال برای لیگ برتر
همه اهالی والیبال امید داشتند که داورزنی باتوجه به شناختی و تعصبی که نسبت به شرایط این رشته دارد، بتواند خیلی زود دست به کار شده و با تصمیمات درست و منطقی، بار دیگر والیبال را به جایگاه واقعی خود در ایران، آسیا و جهان برساند.
* انتخاب‌های پر سروصدا و پرونده‌های باز
در ابتدا، او چند مراسم تودیع و معارفه برگزار کرد که تقریباً تمام آنها با حرف و حدیث‌هایی همراه بود اما خانواده والیبال همچنان اعتماد خود به داورزنی را از دست نداد و منتظر روزهای آینده ماند. مدتی بعد بحث انتخاب سرمربی تیم ملی مطرح شد؛ موضوعی که ادامه دارد و فدراسیون به دلایل مختلف آن را به عقب می‌اندازد.
با برکنار وکیلی از تیم ملی نوجوانان، هیچ جایگزینی برای وی انتخاب نشد تا فدراسیون با چالشی جدید روبرو شود. پرونده مربوط به انتخاب سرمربی نوجوانان نیز همچنان باز است تا کارشناسان بتوانند بازهم درمورد این موضوع اظهارنظر کنند. نکته جالب توجه در این بین واکنش فدراسیون است که یا سکوت اختیار می‌کند یا گاهی طی بیانیه‌ای موضوعاتی را تکذیب می‌کند.
در حال حاضر هیچ کدام از تیم‌های ملی سرمربی ندارند و وضعیت نایب رئیس بانوان فدراسیون هم مشخص نیست. در بخش بانوان تصمیمات توسط مهناز شاددل، مشاور فدراسیون در امور بانوان گرفته می‌شود. او در گذشته مسئول دفتر داورزنی در فدراسیون و وزارت ورزش بود و حالا به فردی معتمد برای داورزنی تبدیل شده اما نکته مهم اینجاست که شناخت کمی از والیبال و اتفاقات آن دارد. حال اینکه چطور داورزنی مسئولیت بانوان را به وی سپرده، موضوعی است که شاید آقای رئیس بهتر بتواند به آن پاسخ دهد.
* غیر والیبالی‌ها و غیرمتخصص‌ها در فدراسیون داورزنی
حضور افراد غیروالیبالی این روزها دردسرهای تازه‌ای برای والیبال ایران به وجود آورده است. تصمیمات غیرکارشناسانه، عدم آگاهی از قوانین گذشته و عدم مشورت با اهالی این رشته، فدراسیون را وارد چالش جدیدی کرده؛ تا جایی که پای رئیس فدراسیون نیز به موضوعات مختلف باز شده است.
زمانی که موضوع حضور همزمان دو تیم از ارومیه در لیگ برتر مطرح شد، شاهد اتفاقات عجیبی بودیم. شهرام عظیمی و داورزنی اظهارات متناقضی داشتند که والیبال را با چالشی جدی روبرو کرد. داورزنی که در گذشته کمتر درگیر مسائل این چنینی بود، در آن مقطع درگیر این بند جنجالی شد و صحبت‌های عجیب او نشان از عدم آگاهی‌اش از موضوعات داشت. ظاهراً حضور افراد غیر والیبالی در رأس کمیته رویدادها و مسابقات باعث ایجاد چالش برای فدراسیون شده بود. تا پایان سال 98 و طبق آخرین آئین نامه هیچ بندی مبنی بر عدم اجازه حضور دو تیم از یک شهر وجود نداشته و عجیب است که رئیس فدراسیون از چنین موضوع ساده‌ای غافل بود.
* ضعف‌های لیگ برتر پشت موفقیت تیم ملی پنهان ماند
داورزنی در روزها ابتدایی حضورش در فدراسیون تصمیم گرفت لیگ برتر را به دلیل شیوع کرونا تعطیل کند؛ تصمیمی که به عقیده برخی کارشناسان ساده‌ترین راه برای مدیریت لیگ نامنظم و پرحاشیه فصل گذشته بود.
رئیس فدراسیون هیچگاه سیاست درستی در قبال لیگ اتخاذ نکرد و همه معضلات پشت موفقیت‌های تیم ملی پنهان ماند. در گذشته بارها شاهد تصمیمات مصلحت‌اندیشانه در قبال لیگ برتر بودیم و برای فصل پیش‌رو هم شاهد اتفاق عجیبی بودیم که هنوز هم گلایه و اعتراض افراد فنی و مربیان را به همراه دارد.
* از قرعه‌کشی تا سیدبندی سلیقه‌ای
چند روز پیش مراسم قرعه‌کشی سی‌وچهارمین دوره لیگ برتر با حضور مشاور عالی فدراسیون، سرپرست کمیته برگزاری رویدادها و مسابقات، دبیر کمیته و نمایندگان باشگاه‌های شرکت‌کننده، در سالن فارسی آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک برگزار شد.
مشاور عالی فدراسیون که در غیاب رئیس و دبیر به عنوان رئیس جلسه قرعه‌کشی حضور داشت، ادعا کرد که فدراسیون هیچ قانون ساختگی ندارد و همه چیز طبق اصول بین‌المللی و با سیستم انجام می‌شود اما همگی در عمل شاهد اتفاقات دیگری بودند.
در چند سال گذشته همیشه مراسم قرعه‌کشی برگزار می‌شد و گاهی هم تیم قهرمان سال گذشته به عنوان سرگروه تعیین شده و سایر تیم‌ها با قرعه‌کشی جایگاه خود را می‌شناختند، اما این بار دستور آمد که سیدبندی شود. اما سوال اینجاست که فدراسیون واقعاً چه استدلالی برای این کار داشت؟ تعداد زیادی از مربیان نسبت به این شرایط اعتراض کردند اما صدای اعتراض آنها به جایی نرسید.
* داورزنی «مایه آرامش» والیبال شد؟
موضوع بازنشستگی رئیس فدراسیون تقریبا هر ماه در قالب یک خبر جدید روی خروجی رسانه‌ها قرار می‌گیرد و موضع داورزنی هم در قبال تمام این خبرها «تکذیب» بود. به نظر می‌رسد 39 سال سابقه مدیریت که 13 سال آن در فدراسیون والیبال بود، حس بی‌انگیزگی در داورزنی ایجاد کرده، اما حضور تیم ملی در المپیک بهانه‌ای شد تا برای حفظ صندلی خود بجنگد و دست از تلاش برندارد.
داورزنی با بازگشت خود به والیبال نه تنها «مایه آرامش» این رشته نشده که باعث بروز حواشی زیادی برای آن شده. صحبت‌های درگوشی و انتقادهای یواشکی این روزها بین اهالی والیبال موج می‌زند و هنوز خیلی‌ها به حرمت موفقیت‌های گذشته، چشم‌شان را روی ضعف‌های اخیر بسته‌اند، اما تا چه زمانی چشم و دهانها بسته خواهد ماند؟