سابقه فوتبالی در ورزش کشورمان مشخص می کند نوعی هراس از برگزاری دیدارهای بزرگ و حساس در کشورمان وجود دارد که همواره موجب کاهش تعدد آنها شده است!

سرویس ورزش مشرق – هر چه به تاریخ دربی نیمه نهایی جام حذفی نزدیک تر می شویم مسائل جنجالی بیشتر می شود، ماجرای انتخاب داور این مسابقه روز یکشنبه به ماجرای بغرنج و پیچیده ای تبدیل شد و سر انجام با تغییرات پیاپی و مصاحبه های پشت سر هم سر انجام نام پیام حیدری برای قضاوت این مسابقه اعلام شد.

اما به چند روز قبل بر می گردیم؛ از کری پیروانی و رمضانی در مراسم قرعه کشی نیمه نهایی جام حذفی بگذریم، مسئولان سازمان لیگ، مربیان هر دو تیم و جامعه داوری از روزی که اعلام شد این دو تیم چهارشنبه پنجم شهریور به مصاف هم می روند دچار هول و هراس شدند.

به راحتی می توان این هراس را از شروع ماجرای درخواست تعویق دربی از سوی سرمربیان هر دو تیم حس کرد! تماس تلفنی مجیدی با یحیی گل محمدی از یکسو و درخواست رسول پناه (مدیرعامل پرسپولیس) و مسئولان باشگاه استقلال برای این منظور به سازمان لیگ شاهد این ماجراست که فوتبالیست های ایرانی با درآمدهای مطلوب ریالی و بعضا دلاری همواره بیش از هر چیز نگران استراحت کردن شان هستند! در حالی که با ارقامی که برای هفته ای دو ساعت فوتبال بازی کردن دریافت می کنند به مراتب کافی است و آنها را در جمع طبقه مرفه اجتماع قرار می دهد.

اگر دنبال کننده اخبار فوتبال باشید قطعا جمله "با برگزاری دیدارهای فشرده وقت استراحت مان کم می شود" را بارها و بارها از زبان بازیکنان، سرمربیان و مدیران باشگاه ها شنیده اید در حالی که همین حالا مسابقات لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا پس از چند ماه وقفه ظرف یک ماه با برگزاری دیدارهای فشرده ۳ یا ۴ روز درمیان در دو کشور پرتغال و آلمان به صورت متمرکز برگزار شد و نه کسی غر زد و نه به استراحت فکر کرد!

اینکه ظرفیت برگزاری بازیهای بزرگ را نداریم شاید ریشه در کمبود چنین مسابقاتی دارد و یا شاید به واسطه بروز برخی اتفاقات ناگوار در مسابقات لیگ، جام حذفی یا دیدارهای ملی در استادیوم های کشورمان باشد که اتفاقا نمونه های مشابه آنها بارها و بارها در همان اروپا که مهد فوتبال و پیشرفت است اتفاق افتاده و جان شمار زیادی از طرفداران فوتبال را هم گرفته است. از درگیری های خیابانی در انگلیس، آلمان و ایتالیا گرفته تا خسارتهای آنچنانی به شهرها، ولی باز هم بارها و بارها میزبان دیدارهای بزرگ، حساس و رقابتهای نفس گیر بین غول های اروپا با هم یا تیم های بزرگ کشورها با یکدیگر بوده ایم. آث میلان و اینترمیلان، بارسا و رئال مادرید، لیورپول با منچستریونایتد، بایرن مونیخ با دورتموند و ... اما به محض اینکه قرار می شود استقلال و پرسپولیس با هم بازی کنند همه اهالی فوتبال، نیروهای انتظامی، آتش نشانی و اورژانس به هول و ولا می افتند که چه اتفاقی می خواهد بیافتد!

هنوز از یاد نبرده ایم اتفاقات مربوط به برگزاری سوپرجامی که باید بین استقلال و پرسپولیس برگزار می شد ولی استقلالی ها با چه روش هایی از حضور در مصاف با پرسپولیس طفره رفتند!

موضوع مهم دیگر در این باره حفظ آمادگی و هماهنگی هر دو تیم برای ورود به لیگ قهرمانان آسیاست! لیگی که البته با ایرادهای فراوان ساختاری همراه است که نیم در یک فصل و نیمی در فصل دیگر است ولی ای کاش ۱۰ درصد نیروی برنامه‎ریز لیگ قهرمانان اروپا در آسیا بکار گرفته می شد تا ما نیز می توانستیم در بزرگترین قاره جهان مسابقاتی به این کوچکی را به آسانی برگزار کنیم.

استقلال و پرسپولیس هر یک در لیگ برتر سهمیه آسیایی شان را کسب کرده اند و دغدغه ای بابت از دست رفتن احتمالی سهمیه آسیایی در جام حذفی ندارند و شاید تنها نکته مهم کسب عنوان قهرمانی اش باشد در این صورت می توان بازی فینال را در تاریخی دیگر برگزار کرد ولی اینکه هر دو باشگاه با این جدیت دنبال لغو دربی بودند باعث تعجب همگان به ویژه طرفداران دو تیم شد که اصل برگزاری فوتبال به خاطر وجود آنهاست. همان هایی که به شدت به این موضوع واکنش نشان دادند و هشتگ "نه به تعویق دربی" را براه انداختند و در معدود دفعات، سرخابی ها با هم در یک جبهه قرار گرفتند.

نکته مهمتر این است که اگر تیم ها امروز با لغو دیدار نیمه نهایی مواجه شوند بازیکنان و مربیان به استراحت یک هفته ای یا بیشتر می روند و تازه ۱۰ روز قبل از شروع مسابقات دور هم جمع می شوند و با رخوت و دور شدن از شرایط مسابقه باید راهی دوحه شده و در گرمای قطر بار دیگر بدنسازی و کارهای تاکتیکی را از سر بگیرند در حالی که اگر هر یک به فینال برسند تا ۱۳ شهریور در اوج آمادگی باقی می مانند و لااقل یکی از دو تیم با آمادگی بهتری در گروهش به مصاف رقبا می رود.