به گزارش مشرق، زکریای رازی کیهان‌شناس و منطق‌دان و ریاضی‌دان هم بود و بی‌دلیل نیست که جزو همه‌چیزدان‌های تاریخ قرار گرفته است. همه‌چیزدان یعنی کسی که به همه علوم عصر خود تسلط دارد؛ همان «حکیم» خودمان است. عرب‌ها به دلیل اینکه کتاب‌هایش به زبان عربی است، او را «جالینوس عرب» و «پدر طب عرب» نام داده‌اند، اما مشهورترین لقبش در جهان اسلام «طبیب‌المسلمین» است.
رازی ۵۶ کتاب پزشکی دارد و ۱۷ کتاب فلسفه و ۳۳ کتاب در حوزه‌های مختلف علوم طبیعی و ۱۴ کتاب درباره الهیات و ۲۲ کتاب درباره شیمی؛ در مجموع ۱۸۴ کتاب. «ابوبکر محمد بن زکریا رازی» در ۲۵۱ هجری قمری زاده شد و در ۳۱۳ قمری درگذشت و در تقویم تاریخ، ۵ شهریور روز بزرگداشت اوست و روز داروسازی؛ یادآور اینکه بزرگ‌ترین دانشمند داروساز جهان، ایرانی است.
نگاره‌ای غربی از رازی در حال معاینه بیمار
نظر رازی درباره پزشکی
درباره جایگاه رازی در علم طب همین بس که یک کتاب دارد مشهور به «طب منصوری» که به مدت ۵۰۰ سال و تا پیش از پیدایش طب مدرن در دانشگاه‌های اروپا تدریس شده است. در واقع می‌توان بنیان‌های علم طب امروزی را بر پایه کتاب‌های رازی و ابوعلی سینا دانست که طی قرن‌ها در سراسر جهان و به‌ویژه اروپا ترجمه و تدریس شد.
مشهورترین کتاب رازی نیز «الحاوی» است که دانشنامه پزشکی محسوب می‌شود و نگارش آن ۱۵ سال زمان برده و به همراه کتاب قانون ابوعلی سینا مهم‌ترین کتب پزشکی اروپا تا اوایل قرن بیستم محسوب می‌شده‌اند. در ایران خیلی‌ها رازی را با کشف الکل می‌شناسند و نمی‌دانند رازی کاشف اسیدسولفوریک و نفت سفید هم هست و نخستین استخراج‌کننده اسید کلریدریک و استات مس و اسیدسیتریک و نخستین سازنده مرگ موش و بنیان‌گذار طب اطفال و نخستین کسی که داروهای آلکالوئیدی را برای درمان به کار برد. درباره رازی کتاب و مقالات بسیار نوشته‌اند؛ نه‌فقط امروزی‌ها در ایران، بیش از هزار سال در سراسر جهان. ولی آخرسر یک جمله از خودش بخوانیم که خوش گفته است درباره طب و طبیب: «پزشک در درمان بیماران خود را به خدای بزرگ می‌سپارد و از او شفا و بهبود، چشم دارد. او روی توان و کارش حساب نمی‌کند؛ بلکه در همگی کارهایش به خدا اعتماد می‌ورزد. اگر پزشک وارونه این را انجام دهد و به خود و به توانش در این پیشه و کاردانی‌اش بنگرد، خداوند بهبود و شفا را از او بازخواهد داشت.»
مجسمه رازی در کنار ابوعلی سینا و ابوریحان بیرونی و خیام در اثری مشهور به «چهارطاقی دانشمندان ایرانی» جلوی ساختمان سازمان ملل در وین اتریش