مشرق- حسن بن جَهْم نقل می‌کند: به امام رضا علیه السلام گفتم: مرا از دعا فراموش مکنید.
حضرت فرمود: گمان می‌کنی که من فراموشت میکنم؟
اندکی در خودم اندیشیدم و با خود گفتم: او برای شیعیانش دعا می‌کند و من نیز از شیعیانش هستم.
آنگاه گفتم: نه، فراموشم نمی‌کنید.
فرمود: از کجا فهمیدی؟
گفتم: من از شیعیانت هستم و شما برایشان دعا میکنید.
فرمود: آیا متوجّه چیز دیگری جز این شدی؟
گفتم: نه
فرمود: هرگاه خواستی بدانی که نزد من چه جایگاهی داری، ببین من نزدت چه جایگاهی دارم.
متن حدیث:
الحسن بن الجهم : قُلتُ لِأَبِی الحَسَنِ علیه السلام : لا تَنسَنی مِنَ الدُّعاءِ .
قالَ : (أ)وَتَعلَمُ أنّی أنساکَ ؟
فَتَفَکَّرتُ فی نَفسی وقُلتُ : هُوَ یَدعو لِشیعَتِهِ وأنَا مِن شیعَتِهِ ، قُلتُ : لا ، لا تَنسانی .
قالَ : وکَیفَ عَلِمتَ ذلِکَ ؟
قُلتُ : إنّی مِن شیعَتِکَ ، وإنَّکَ لَتَدعو لَهُم .
فَقالَ : هَل عَلِمتَ بِشَیءٍ غَیرِ هذا ؟
قُلتُ : لا .
قالَ : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَکَ عِندی فَانظُر (إلی) ما لی عِندَکَ .
«اصول کافی، جلد 4، صفحه 270»