به گزارش مشرق، فوتبال فارغ از تمام ضعف‌های مدیریتی که همه مشکلات امروز را می‌توان به پای مدیران آن نوشت، امروز به همراهی با شرایط اقتصادی کشور بیشتر از گذشته احتیاج دارد. تحریم‌ها ظالمانه و همچنین شیوع بیماری کرونا وضعیت دشواری را در کشور به وجود آورده و وضعیت به صورتی شده است که در بسیاری از بخش‌ها به حداقل‌ها از نظر منابع مالی و بودجه‌ای اکتفا می‌شود و البته چاره دیگری هم وجود ندارد. فوتبال هم با توجه به دولتی بودن و ارتزاق اکثر باشگاه‌ها از بودجه دولتی، یکی از بخش‌هایی است که در دو دهه گذشته از نظر بودجه‌ای رشدی خارج از تصور داشته و با توجه به افزایش بی‌ضابطه و خارج از چارچوب قراردادها که بیشترین هزینه یک باشگاه را در طول سال به خود اختصاص می‌دهد، هزینه‌های آن هر سال نسبت به سال گذشته رشد چند برابری را شاهد است، به طوری که امروز گفته می‌شود گردش مالی فوتبال باشگاهی ایران سالانه بیش از هزار میلیارد است، بودجه‌ای که ۹۹ درصد آن از منابع دولتی و بیت‌المال تأمین و به حساب باشگاه‌ها واریز می‌شود.
بیشتر بخوانید:
ماجرای کمک مدیرعامل فولاد به رسول پناه چیست؟
در شرایطی که درآمد دولت و منابع عمومی کشور با توجه به تحریم و کرونا به پایین‌ترین سطح در یک دهه اخیر رسیده است، انتظار می‌رود فوتبال باشگاهی هم در این زمینه قدری در کاهش هزینه‌ها همراه شود و بار مالی بیشتری نسبت به قبل به دولت تحمیل نکند. با این حال با وجود کاهش منابع مالی در کشور، اما فوتبال گویا مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است؛ نه تنها فوتبالی‌ها حاضر به کاهش هزینه‌های‌شان نشده‌اند، بلکه گرانی‌ها بهانه‌ای شده تا بازیکنان بدون توجه به شرایطی که در کشور حاکم است، پیشنهادهای چند برابری را روی میز مدیران باشگاه‌ها بگذارند و امروز یک بازیکن معمولی که تا سال گذشته ۳۰۰ میلیون قرارداد داشته برای سال جدید قرارداد ۳ میلیاردی امضا کرده است.
هرچند به وجود آمدن چنین فضایی در فوتبال باشگاهی ریشه در ضعف مدیرانی دارد که با توجه به رانت‌ها و روابط خارج از ورزش و بدون اینکه شایستگی داشته باشند، به چنین مناصبی در فوتبال رسیده‌اند و زمینه‌ساز رشد سرسام‌آور هزینه‌ها شده‌اند. با این حال با وجود چنین ضعف‌ها و مدیرانی که اشتباهی به فوتبال آمده‌اند، جایی باید بازیکنان هم به مسئولیتی که در برابر کشور دارند، توجه داشته باشند. اگرچه انتقادهای فراوانی به مهدی رسول‌پناه، سرپرست باشگاه پرسپولیس وارد است و خیلی‌ها ورود او به فوتبال را به واسطه دوستی با وزیر ورزش می‌دانند، اما بخشی از صحبت‌های جمعه شب او در گفت‌وگویی که با رادیو داشت، قابل تأمل بود و باید مورد توجه قرار گیرد.
رسول‌پناه در این گفتگو با توجه به وضعیت سخت مالی تیم از بازیکنان می‌خواهد که شرایط خاص باشگاه را درک کنند. خواسته او جدا از تمام حرف و حدیث‌هایی که پشت سر مدیریت او وجود دارد، یک واقعیت در فوتبال باشگاهی ایران است که کمتر به آن توجه شده، به خصوص هر زمانی که مشکل و بحرانی به وجود آمده است، همه نگاه‌ها به سمت مدیران باشگاه بوده و همه چیز از چشم مدیران دیده شده است.
این در شرایطی است که بازیکنان نیز در رسیدن به شرایط مالی سخت و بی‌پولی باشگاه‌ها کم سهم نداشته‌اند، به خصوص که خیلی از فوتبالیست‌های باشگاه‌های دولتی بدون توجه به اوضاعی که بر کشور به واسطه تحریم‌ها و کمبود منابع مالی حاکم است با چند برابر کردن قراردادهای‌شان، بار مالی بیشتری را به باشگاه‌هایی که مستقیم از بیت‌المال و دولت هزینه می‌کنند، تحمیل کرده‌اند.
حال در روزهایی که کشورمان با مشکلات سخت اقتصادی درگیر است، کمترین انتظاری که از فوتبالیست‌های دولتی می‌رود، درک کردن شرایطی است که نه تنها فوتبال، بلکه تمام بخش‌ها را با بحران بی‌پولی و کاهش درآمدها روبه‌رو کرده است. بازیکنانی که همواره در مصاحبه‌های‌شان دم از همراهی با مردم کوچه و بازار می‌زنند، حالا فرصتی پیش‌روی آن‌ها قرار گرفته تا در عمل هم نشان دهند که صحبت‌های‌شان شعاری نبوده است. درک شرایط باشگاه تنها با کاهش زیاده‌خواهی و پایین آوردن انتظارات و حرکت نکردن برخلاف مسیری که کشور حرکت می‌کند، عملی می‌شود. انتظاراتی که یک آزمون بزرگ پیش‌روی فوتبالیست‌های باشگاه‌های دولتی که از جیب مردم ارتزاق می‌کنند، قرار داده است. اگرچه نیم‌نگاهی به چند سال اخیر نشان می‌دهد کمتر فوتبالیستی را می‌توان مثال زد که با درک شرایط خاص اقتصادی کشور با کاهش قرارداد و انتظاراتش در کنار مردم و هواداران قرار گرفته باشد و حاضر شده باشد که در سختی‌های کشور شریک شود و باری را به دوش بکشد.
منبع: جوان آنلاین