به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: آقای روحانی دیروز گفت: (در گذشته) روزهایی گذشت که حتی دوستان ایران نتوانستند از ما حمایت کنند. روسیه و چین دوست ما هستند اما نتوانستند از ما حمایت کرده و حتی ناچار شدند، کنار صف دشمن بایستند ولی ایران شرایطی فراهم کرد که دوستان ما فعال شوند و روسیه و چین به قدرت بایستند.
وی افزود: شرایطی ایجاد کردیم که حتی کشورهای اروپایی هم کنار ما قرار بگیرند. آنچه در سازمان ملل متحد در ماه مرداد و روزهای پایانی شهریور پیش آمد، یکی از پیروزی‌های ما در برابر آمریکا بود. این مسئله در تاریخ سازمان ملل بی‌سابقه بوده است.
آمریکا منزوی و تنها شد و کسی از آمریکا حمایت نکرد. آنها نه تنها حمایت نکردند بلکه به درخواست آمریکا هم اعتنا نکردند. شورای امنیت نامه آمریکا را کان‌لم‌یکن تلقی و به آن اعتنا نکرد.
روحانی گفت: موفقیت‌های خودمان را باید به خوبی برای مردم تبیین کنیم. مردم در فشار و سختی هستند. فشار اقتصادی روی مردم است ولی مردم به خوبی موفقیت‌های سیاسی ما در دنیا را بدانند. حتی این پیروزی‌ها می‌تواند مرهمی بر آلام مردم باشد. حرفی را که امام(ره) زد که آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند، در همین ایام تجلی یافت که آمریکا همه تلاش خود را به کار برد ولی به نتیجه‌ای نرسید.
این سخنان از چند جهت قابل خدشه و نقد است. نخست اینکه اروپایی‌ها به تصریح آقای ظریف، به یازده تعهد برجامی خود برای مقابله با تحریم‌ها عمل نکردند. بنابراین آقای روحانی باید توضیح بدهند که عبارت «کاری کردیم اروپایی‌ها در کنار ما و مقابل آمریکا بایستند»، دقیقاً یعنی چه؟ به چه قیمتی؟! و چه آورده‌ای برای کشور و مردم ما دارد؟
کاری که آمریکایی‌ها در شورای امنیت کردند،برگرداندن همان تحریم‌هایی است که در سه سال قبل همان‌ها و بلکه بیشترش را با جلب رضایت و همراهی اروپا برگردانده‌اند و اگر قرار بود اروپایی‌ها در شورای امنیت، با بی‌منطقی علنی آمریکا همراهی کنند، فقط موجب می‌شدند آقای روحانی نتواند به اجرای یکطرفه تعهدات برجامی ادامه دهد. با این همه، اروپایی‌ها در سه سال اخیر، کاملاً در زمینه تحریم‌های ضد ایرانی آمریکا، نه در کنار ما بلکه کنار آمریکا ایستاده‌اند. و چند قراردادی را هم که منعقد کرده بودند،یکطرفه لغو کردند. آنها 2 سال و نیم گذشته را هم با پشت هم‌اندازی و سر دواندن - و البته کوتاهی سرزنش‌آمیز آقای روحانی و ظریف- برگزار کرده‌اند، تا آمریکا بتواند اعمال فشار حداکثری را ضمن معطل نگه داشتن ایران در برجام ادامه دهد! این کار آنها عین خیانت است و قبول این خیانت و فاکتور کردن آن برای مردم، عین ساده‌اندیشی و توهین به درک افکار عمومی.
از سوی دیگر وقتی سال 94 طرف ایرانی بر قبول داوطلبانه تحریم‌های تسلیحاتی به مدت 5 سال پافشاری می‌کند، روسیه و چین با وجود مخالفت با این کار و تأکید بر لغو تحریم‌های تسلیحاتی در همان زمان، چه کاری می‌توانند بکنند؟
اما درباره بعد پایانی سخنان آقای روحانی، قطعاً ما با منطق الهی امام خمینی(ره) معتقدیم آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند و پیروزی‌های چهل‌ساله انقلاب اسلامی گواه این مدعاست. اما چه کنیم که برخی دولتمردان با ادبیات ضعف و انفعال (خزانه خالی، و با شعارها نمی‌توان با ابرقدرت‌ها در افتاد، آمریکا با یک بمب می‌تواند تمام توان دفاعی ما را نابود کند و...)، هم دشمن را دچار توهم کردند و هم درباره سوءمدیریت‌های خود آدرس غلط دادند، و هم دشمن را جای شریک جا زدند و نسخه اعتماد به او و وعده‌ها و امضایش را تجویز کردند.