به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای درباره شکست های آمریکا در کانال تلگرامی خود نوشت: روزی نیست که چند صاحب نظر یا رسانه آمریکایی نگویند "سیاست فشار حداکثری بر ایران شکست خورد و ایران در حال فائق آمدن بر این فشار است".
واشنگتن پست اخیرا نوشت:
"اهرم‌های فشار آمریکا بر ایران، روزبه‌روز بی‌اثرتر می‌شود. ایران ذخایر اورانیومش را افزایش داده و تانکرهای نفتکش آن، در حال دور زدن تحریم ها هستند. این بحران، میراث دوران ترامپ و نشانه شکست فشار حداکثری است.
هفته گذشته وقت کاخ سفید با خودش و اخبار انتخابات کلنجار می‌رفت، به مقامات دولت گزارش داده شد که در دو جبهه در نبرد طولانی مدت با ایران شکست خورده . اولین ناکامی، گزارش آژانس بود؛ ایران باز هم ذخیره اورانیوم غنی شده را افزایش داده .
دومین شکست، تصاویر ماهواره‌ای بود که نشان می‌داد چهارمین کشتی نفتکش ایرانی، تولیدات پتروشیمی را به ونزوئلا منتقل کرده و در راه بازگشت هستند. پنج نفتکش هم در مسیر های دیگر در حال حرکتند.
تردد این نفتکش ها، ثابت می‌کند استراتژی توقف صدور نفت ایران موفق نبوده است. دولت ترامپ ماه‌های پایانی اش را پشت سر می‌گذارد. او برای آنکه ایران را وادار به مذاکره کند، بارانی از تحریم‌ها را روانه کرد؛ اما بی‌نتیجه ماند.
تانکرهایی که به ونزوئلا رفتند، فقط بخشی از یک ناوگان کوچک هستند که بی‌سروصدا همه روزه، یک میلیون بشکه نفت و گاز را به آمریکای جنوبی و آسیا و چین می‌رسانند. این واقعیات را تحلیلگران صنعتی و مقامات اطلاعاتی عنوان کرده‌اند.
با این حساب، ترامپ می‌رود اما بحرانی حل نشده را که به مراتب بدتر از چهار سال قبل است: در یک جبهه، کشوری ایستاده که محدودیت‌های هسته‌ای را زیر پا می‌گذارد، و در مقابل، واشنگتن که روز به روز، اهرم های دیپلماتیک و اقتصادی اش بی اثرتر می‌شود.
رابرت لیتواک نایب‌رئیس «مرکز وودرو ویلسون» می‌گ وید: تهران در برابر فشار حداکثری، فشار خودش را پیاده کرده است. سیاست‌های دولت واشنگتن نه تنها پیشرفت‌های هسته‌ای ایران را متوقف نکرد، بلکه سرانجام، این آمریکاست که منزوی شده، نه ایران.
واشنگتن پست در ادامه می افزاید:
"برخی طرف‌های تجاری ایران، دیگر باکی از علنی کردن تجارت‌شان ندارند. ایران علنا از تجارت با چین صحبت می‌کند. چین هم ابایی ندارد از این که اعلام کند بخشی از واردات نفتش از ایران است. هر دو کشور رو در روی دولت ترامپ می‌ایستند .
ایران حجم عظیمی نفت و میعانات گازی صادر می‌کند. محاسبه تحلیلگران این است که آنها در ماه سپتامبر و اکتبر، روزانه ۱.۲ میلیون بشکه نفت صادر کرده اند".
این گزارش در حالی منتشر می شود که خبرگزاری رویتر، اردیبهشت ماه، گزارش داده بود صادرات نفت ایران به 70 هزار بشکه کاهش یافته است. اما با تدابیر مهمی که در سطح نظام اتخاذ شد، توانستیم بخشی از آثار مخرب دو سال رویکرد تعلیق و انتظار و معطلی نسبت به اروپا را با روش های جدید دور زدن تحریم ها جبران کنیم.
اکنون در واقع، این آمریکاست که باید برای خریدن آبروی خود و کاهش گرفتاری هایش در منطقه، درخواست مذاکره بدهد و قبل از آن، تاوان جنایتش در ترور سردار سلیمانی را بپردازد و به تعهدات (لغو تحریم ها) عمل کند تا بشود تازه به نقطه صفر سال 94 برگشت.
بایدن، حتی یک بار هم، از پایبندی به جبران خسارات وارده توسط دو دولت اوباما و ترامپ حرفی نزده، اما متاسفانه آقایان روحانی، ظریف، جهانگیری، ربیعی و نوبخت، به شکل شرم آوری، برای فرستادن پالس مذاکره مسابقه گذاشته اند! آن هم با دولت پا در هوایی که باید دو ماه و نیم دیگر سر کار بیاید و فعلا تکلیف آن -بلکه سرنوشت ثبات سیاسی و امنیتی آمریکا- در هاله ای از ابهام است.
این رفتار غلط و مسبوق سابقه، موجب می شود آمریکا "نیاز خود" و "وعده انجام تعهدات زیر پاگذاشته در برجام" را مجددا به عنوان "امتیاز" به ملت ایران فاکتور کند! چرا که گویا تیم روحانی بدیهیات دیپلماسی را نمی فهمند، یا پایندی ندارند.
وبسایت رادیو فرانسه مهر ماه 92 درباره ارزیابی روانشناسانه غرب از روحیات تیم روحانی نوشته بود: "ارزیابی غرب از دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. طبق این جمع‌بندی اگر خریدار صبور باشد، فروشنده، قیمت را کمتر خواهد کرد»
آنها با همین رفتار غلط در حد فاصل سال های 92 تا 94، توافق نا متوازن برجام را رقم زدند و حال آن که اوباما و کری و شرمن مدتی بعد فاش کردند تحریم ها به بن بست خورده و سازمان آن در حال فروپاشی بود.
حالا هم برخی دولتمردان با تکرار ملال آور موضوعی دستمالی شده و شکست خورده (مذاکره)، این خبر را به مردم می دهند که هیچ حرف دیگری برای گفتن درباره برنامه و تدبیر و تلاش و تدارک درونزا در عرصه مدیریت ندارند. یعنی این که تمام شده اند؛ پنج سال است که در گفتار و رفتار می گویند تمام شده اند و دولت و مدیریتی دگر باید.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.