به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: «آقای رئیس جمهور! هفت سال زمان کمی برای پیشرفت و توسعه سیاسی کشور و تلاش برای رفع وابستگی کشور به بیگانه نبود، اما هرگاه نقدی بر جهت‌گیری‌های دولتی که قرار بود «تدبیر» کند و «امید» بیافریند، وارد شد، با همین اتهامات و تعابیر تخطئه شد. سال‌هاست از زمان انشا گذشته و اکنون وقت حساب است. حسابی که اگر قابل‌اندازه‌گیری و ملموس برای مردم نباشد، به تعبیر آقای جهانگیری معاون اولتان، سیاستمداران را ادب خواهد کرد.»
روزنامه جوان ضمن انتشار این تحلیل و در نقد سخنان آقای روحانی می‌نویسد: «کاسبان تحریم بدانند که تحریم‌ها برداشته شده و دیگر بازنمی‌گردد. شما می‌خواهید با دنیا مذاکره کنید؟ شما بلد هستید که با دنیا مذاکره کنید و آیا زبان دنیا را می‌دانید؟ در حالی که در فهم زبان ملت خود گرفتار هستید.»این عبارت بخشی از سخنان روحانی در جریان انتخابات سال ۹۶ است که در سفر به اردبیل عنوان کرد و اکنون پس از سه سال و در حالی که نه از برجام اثری مانده و نه تحریمی برداشته شده است، بار دیگر منتقدان سیاست‌های غلط دولت در پیوند زدن مصالح نظام به مناسبات جهانی و بیرون از مرزها را مورد هجمه قرار داده که آنها از مدیریت چیزی نمی‌فهمند و در پی تطهیر دولت آمریکا هستند!
رئیس جمهور محترم گویی فراموش کرده‌اند که رقابت‌های انتخاباتی سال ۹۶ گذشته و اکنون در مقام ریاست‌جمهوری در پاستور نشسته و باید پاسخگوی وعده‌های خود باشد. او که می‌گفت: «کاسبان تحریم بدانند که تحریم‌ها برداشته شده و دیگر باز نمی‌گردد.» اکنون باید بگوید چرا تحریم‌ها برداشته نشد و بلکه تشدید شد!
افکار عمومی از یاد نبرده که دولت سرخوش از برجام چگونه پیروزمندانه همه منتقدان خود را با شدیدترین توصیف‌ها نواخت و برخی تا ۴۰ توصیف از روحانی علیه منتقدان را شمارش کردند که کمسواد، بیدین، بیشناسنامه، مستضعف فکری، متوهم، بزدل، عقب مانده، لرزان، عصر حجری و هوچی باز فقط بخشی از این تعابیر است.
رئیس جمهور می‌گوید عده‌ای مدام دنبال تطهیر آمریکا هستند، اما توضیح نمی‌دهد که این عده چه کسانی هستند! منتقدان دولت که همواره بدون خط‌کشی میان دموکرات و جمهوریخواه تأکید کرده‌اند که خوی استکباری و استعماری آمریکا با آمد و شد رئیس‌جمهور، جمهوریخواه یا دموکرات تغییری نمی‌کند و این حقیقت طی چهار دهه گذشته به اثبات رسیده است. پس تطهیرکنندگان را باید در اردوگاهی جست‌وجو کرد که حامیان دولت خوانده می‌شوند. همان‌ها که رنگ لوگوی روزنامه‌های خود را با پوشش نامزد دموکرات آمریکا هماهنگ می‌کردند. در ماجرای برجام «امضای کری را تضمین» می‌دانستند.
آنها اکنون پس از هفت سال پیوند زدن مصالح کشور به تعامل و مذاکره با بیگانه، باید توضیح دهند نتیجه آن همه شعارها چه شد. اتفاقاً تزریق روحیه ناامیدی از دل همین وعده‌های بر زمین مانده رسوب می‌کند و در بزنگاه‌های انتخاباتی خود را نشان می‌دهد.