به گزارش مشرق ، حسین صفار هرندی در گفتگو با مهر در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه فلسفه اقدام مقام معظم رهبری در انتصاب برخی افراد در مجمع تشخیص مصلحت نظام، از دو جایگاه حقوقی و حقیقی چیست؟ گفت: اساساً دریافت حکمت های اقدامات معظم له را به صورت مو به مو ممکن نمی دانم اما مطابق استنباطی که از این اقدام ایشان وجود دارد تصور من این است که کسانی از مسئولان کشور توانسته اند هم به اعتبار جایگاه حقیقی و هم به اعتبار جایگاه حقوقی شان منصوب شوند که حضور فعالانه ای در مجمع تشخیص مصلحت داشته اند.
"تقبیح امر مذموم با تقبیح آدم ها و متهم کردن آنها فرق دارد."
این جمله را سردبیر سابق روزنامه کیهان در ادامه صحبت های خود و در پاسخ به این سوال که تحلیل وی از برخی انگ زنی ها توسط عده ای به نیروهای انقلاب و قطب بندی کردن فضای سیاسی کشور چیست، می گوید و تصریح می کند: همیشه باید در مذمت سکوت در مقابل فتنه سخن گفت و یا اگر کوتاه آمدن در برابر جریانات منحرف وسیله ای برای تشجیع آنها بوده؛ باید همواره تأکید کرد که این امر نیز اجحاف و ظلم بوده است.
ضمن اینکه اگر کسانی هم دست کمک و یاری به سوی فتنه گران دراز کرده اند باید تکلیفشان مشخص شود.
وی با تأکید بر وجود افتراق میان نکوهش امر مذموم و نکوهش افرادی که به درستی یا به خطا متهم به منحرف بودن یا سکوت در مقابل فتنه می شوند یادآور شد: اگر به آموزه های دینی خود نیز نگاه کنیم به ما سفارش شده است که حتی اگر کسی شب در مقابل تو گناهی کرد؛ تو در صبح فردا حق نداری درباره گناه او صحبت کنی به این دلیل که شاید او در فرصت شب تا صبح توبه کرده باشد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: اگر این امر را جزو آموزه های دینی بدانیم، تکلیف ما در مواجهه با لغزش های افراد و کسانیکه اصرار بر ارتکاب به لغزش ندارند مشخص می شود.
"کسی که از جریانات منحرف و فتنه گر تبری می جوید و حتی با اینکه ممکن است اعترافی به گذشته نداشته باشد اما عمل او اعتراف تلقی شود؛ آیا باز هم باید بر گناهکار بودن او اصرار کرد؟"
صفار هرندی این جمله را می گوید و ادامه می دهد: آموزه های دینی و هدایت های میدانی ما از طریق مقام معظم رهبری، غالباً بر مدار همین روش بوده است و اگر چنین نبود ما هر روز باید شاهد انشعابات مختلف می بودیم و هر روز یک گروه می بایست از صحنه خارج می شدند.
مشاور فرهنگی فرمانده کل سپاه پاسداران با بیان اینکه عده ای معتقدند که برای این افراد و گروه ها فرصت بازگشت هم وجود ندارد، گفت: من فکر می کنم که جنس این انگ زنی ها به افراد جای تأمل دارد.
وی افزود: در عین حال تأکید می کنم که ابراز برائت و فاصله قرار دادن بین خود و تفکرات انحرافی، فتنه جویانه و تفکرات مزاحم پیشرفت دینی جامعه چراغی است که هیچگاه نباید خاموش شود و باید به آن به صورت یک مشعل فروزان نگاه کرد.
"تقبیح امر مذموم با تقبیح آدم ها و متهم کردن آنها فرق دارد."
این جمله را سردبیر سابق روزنامه کیهان در ادامه صحبت های خود و در پاسخ به این سوال که تحلیل وی از برخی انگ زنی ها توسط عده ای به نیروهای انقلاب و قطب بندی کردن فضای سیاسی کشور چیست، می گوید و تصریح می کند: همیشه باید در مذمت سکوت در مقابل فتنه سخن گفت و یا اگر کوتاه آمدن در برابر جریانات منحرف وسیله ای برای تشجیع آنها بوده؛ باید همواره تأکید کرد که این امر نیز اجحاف و ظلم بوده است.
ضمن اینکه اگر کسانی هم دست کمک و یاری به سوی فتنه گران دراز کرده اند باید تکلیفشان مشخص شود.
وی با تأکید بر وجود افتراق میان نکوهش امر مذموم و نکوهش افرادی که به درستی یا به خطا متهم به منحرف بودن یا سکوت در مقابل فتنه می شوند یادآور شد: اگر به آموزه های دینی خود نیز نگاه کنیم به ما سفارش شده است که حتی اگر کسی شب در مقابل تو گناهی کرد؛ تو در صبح فردا حق نداری درباره گناه او صحبت کنی به این دلیل که شاید او در فرصت شب تا صبح توبه کرده باشد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: اگر این امر را جزو آموزه های دینی بدانیم، تکلیف ما در مواجهه با لغزش های افراد و کسانیکه اصرار بر ارتکاب به لغزش ندارند مشخص می شود.
"کسی که از جریانات منحرف و فتنه گر تبری می جوید و حتی با اینکه ممکن است اعترافی به گذشته نداشته باشد اما عمل او اعتراف تلقی شود؛ آیا باز هم باید بر گناهکار بودن او اصرار کرد؟"
صفار هرندی این جمله را می گوید و ادامه می دهد: آموزه های دینی و هدایت های میدانی ما از طریق مقام معظم رهبری، غالباً بر مدار همین روش بوده است و اگر چنین نبود ما هر روز باید شاهد انشعابات مختلف می بودیم و هر روز یک گروه می بایست از صحنه خارج می شدند.
مشاور فرهنگی فرمانده کل سپاه پاسداران با بیان اینکه عده ای معتقدند که برای این افراد و گروه ها فرصت بازگشت هم وجود ندارد، گفت: من فکر می کنم که جنس این انگ زنی ها به افراد جای تأمل دارد.
وی افزود: در عین حال تأکید می کنم که ابراز برائت و فاصله قرار دادن بین خود و تفکرات انحرافی، فتنه جویانه و تفکرات مزاحم پیشرفت دینی جامعه چراغی است که هیچگاه نباید خاموش شود و باید به آن به صورت یک مشعل فروزان نگاه کرد.