به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای درباره آقای نوبخت در کانال تلگرامی خود نوشت: آقای نوبخت، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی است؛ جایگاهی که باید مبتنی بر داده های دقیق اقتصادی، برای کشور برنامه ریزی کند و لایحه بودجه تدوین نماید.

دبیر کل حزب اعتدال و توسعه اما غالبا از موضع سیاسی کار دو آتشه رفتار کرده و نه رئیس سازمان ملی برنامه و بودجه.

نوبخت در سه ماه اخیر دو موضع خلاف واقع و ضد منافع ملی داشت؛ یکی سوم شهریور امسال که مدعی شد "شدیدترین مرحله تحریم نفت در برابر غذا بود اما الان در شرایطی هستیم که این بی‌انصاف‌ها و دژخیمان حتی برای غذا و دارو اجازه فروش یک قطره نفت را نمی‌دهند".

و دوم، زمانی که لایحه بودجه سال آینده را با درآمده های خیالی (مبتنی بر مذاکره دوباره با آمریکا) و فروش 2/3 میلیون بشکه نفت در روز   تدوین کرد. این رویکرد قطعا کسری بودجه بزرگی را پدید می آورد. گویا دولت، که دوره اش مرداد ماه تمام می شود، دغدغه ای درباره بدهکار کردن دولت جدید ندارد.

ایراد دو موضع نوبخت کجاست؟ آن روز که او مدعی شد حتی یک قطره نفت نمی توانیم بفروشیم و مردم را ترساند، گزارش های متعدد داخلی و خارجی حاکی از این بود که ایران توانسته تحریم ها را دور بزند و ظرف چند ماه پیاپی، 1/5 میلیون بشکه نفت در روز بفروشد.

دروغ نوبخت بلافاصله مورد استقبال رسانه های غربی قرار گرفت تا ضربتی را که در کف میدان خورده بودند، با تحریف و ارعاب رسانه ای (به مدد آقای نوبخت) جبران کنند!

اما همان کسی که این سخنان را گفته بود، دو سه ماه بعد، لایحه بودجه شلخته و سیاست زده ای نوشته، که اتکای اصلی درآمدی اش (با 46 درصد افزایش) بر پیش بینی فروش دو برابری نفت نسبت به بودجه امسال، (2.3 میلیون بشکه در روز) است. آن هم مبتنی بر این آدرس غلط که بر خلاف خطوط قرمز، با بایدن مذاکره می کنند! شاید هم با این بهانه خواسته اند، مذاکره را مشمول شگرد "راه بینداز و جا بینداز بکنند"، چنان که در ماه های قبل از اعلام توافق برجام کردند و روزنامه های شان هر روز از قول مدیران دولتی و سیاسیون شان تیتر می زدند خسارت هر روز تاخیر در اجرای توافق چند صد میلیون دلار یا چند هزار میلیارد تومان است!

تا وقتی جایگاه های کاشناسی و فنی اقتصادی، در اختیار عناصر سیاسی کار و مذاکره بازی است که حتی سیاست خارجی و بودجه نویسی را هم به چشم اهرم های انتخاباتی و گروکشی سیای می بینند، آیا می توان امید به برنامه ریزی خردمندانه و ملی داشت؟! براستی رفتار های ضد برنامه ریزی که موجب نابسامانی می شود، از سر نادانی است؟ لجاجت است؟ یا...؟

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.