به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه‌ای در واکنش به اظهارات روحانی درباره بودجه در کانال تلگرامی خود نوشت:
آقای روحانی امروز گفت که "لایحه بودجه، اعلام شرایط مناسب تر اقتصادی است. سال ۱۴۰۰، دو میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه نفت خواهیم فروخت، و کاسبان تحریم از این پیام خوشحال نمی شوند.
در لایحه اعلام کردیم قیمت ارز کاهش خواهد یافت، یعنی افزایش ارزش پول ملی، ما قیمت دلار را روی ۱۱ الی ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان تعیین کردیم و این آرزو نیست.
کاری که امروز در نطنز می شود دقیقا بر مبنای دستور شخص بنده بوده. همیشه گفته‌ایم کاری می‌کنیم که قابل بازگشت باشد. این سانتریفیوژها به سادگی قابل بازگشت است، هرگاه به تعهدات عمل کردند، ماهم سریعا برمی‌گردیم.
برای دولت، کسی نمی تواند برنامه تعیین کند جز رئیس جمهور. اصلا مردم برای همین برنامه‌ها پای صندوق می آیند. در یک روز رای می‌دهند و برای 4 سال عمل می خواهند. بگذارید ملت شادمان باشند؛ انتخابات خودش درست می‌شود".
اولا دولت، با برجام و به اسم افزایش فروش نفت، فروش 1/5 میلیون بشکه قبل از توافق را به زیر 300 هزار بشکه رساند و اکنون این رقم، با کمک همه ارکان و نظام برای دور زدن تحریم ها، به حدود یک میلیون بشکه رسیده است.
بستن بودجه با 2/3 میلیون بشکه، آن هم بر مبنای مذاکره دوباره به آمریکا، صرفا آرزو اندیشی است ومی تواند شوک اقتصادی پدید آورد. اقدام درست، احیای ظرفیت های تولید و صادرات غیر نفتی است؛ و نیز اهتمام به بی اثر کردن تحریم ها؛ نه رویکردی که جز مذاکره، هیچ تدبیر دیگری برایش پیش بینی نشده است.
کاسبان واقعی تحریم، کسانی هستند که با شعار برداشتن تحریم ها، رای آوردند اما، چنان با دولتین اوباما و ترامپ تا کردند،که از برجام تا امروز، شاهد روند فزاینده تحریم ها (ویزا، آیسا، سیسادا، کاتسا و...) بوده ایم. هر دو دولت آمریکا اطمینان داشتنند روحانی هیچ واکنشی نشان می دهد و خود را گروگان برجام می داند!
ثانیا نباید درباره قیمت ارز مغالطه کرد. این نرخ در بودجه امسال 5500 تومان بسته شده و آقای روحانی اسم دو برابر کردن همین قیمت را را ارزان کردن ارز می گذارد!! قیمت ارز در بازار آزاد حدود 23 هزار تومان است. دو برابر کردن نرخ رسمی، یعنی چهل هزار تومان شدن قیمت در بازار آزاد!
ثالثا اگر نصب سانتریفیوژ های جدید، دستور شخص ایشان است، چرا علیه مصوبه بازدارنده و ضد تحریمی مجلس جنجال کردند؟ یا چرا آن قدر تعلل کردند که دشمنان، فشارهای تحریمی را افزایش دادند و مجلس مجبور شود وارد میدان شود؟!
همه ادعای آقای روحانی این بود که توافق بزرگی در فتح الفتوح قرن انجام داده است. اما انسان حتی اگر ادعای حقوقدانی هم نداشته باشد، می داند که توافق، "قرارداد طرفینی" است؛ و آمریکا و اروپا هرگز به تعهدات شان پایبند نماندند.
غرب، برجام را، نه معامله طرفینی، بلکه حکم محکومیت برای ایران می دانست و صرفا آن را با برخی وعده های نسیه و قابل نقض، آراسته بود. آمریکا از همان روزهای اول اجرای برجام، تهدید شرکای ایران را آغاز کرد. اما، بازگرداندن سرمایه هسته ای که ظرف دو ماه اوراق و بتن ریزی یا به خارج فرستاده شد، پنج تا ده سال زمان می برد.
"برنامه" که نه، "خیال" آقای روحانی درباره برجام، سراب محض بود. چیزی مثل یادگاری نوشتن روی یخ و گذاشتن زیر تابش آفتاب. نتیجه اش هم با تورم های 600 تا 900 درصدی ارز و طلا و خودرو و مسکن و اقلام مصرفی، سر سفره مردم پدیدار است.
این چیزی نیست که بشود نامش را برنامه گذاشت و پُزش را داد. اتفاقا ضد برنامه قوی شدن و استقلال اقتصادی است. همچنان که دعاوی برجامی در این سال ها آب می رفت و به ضد خود تبدیل می شد، آن 23 میلیون رای هم آب رفت؛ چنان که به تصریح علی صوفی مشاور خاتمی، محبوبیت روحانی در نظرسنجی ها به زیر ده درصد رسیده است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.