به گزارش مشرق، حجت الاسلام علی شیرازی در حدود یک دهه نمایندگی ولی فقیه در سپاه قدس از جمله چهره هایی است که سال‌های زیادی را چه در دوران جنگ تحمیلی و چه پس از آن در سپاه پاسداران و در نیروی قدس همواره دوشادوش حاج قاسم سلیمانی در جبهه مقاومت از سوریه و عراق تا لبنان و افغانستان نقش آفرینی کرده است.

وی در جریان جنگ تحمیلی در لشکر ثارالله کرمان همرزم شهید سلیمانی شد و پس از آن نیز در سپاه قدس با سردار بزرگ جبهه مقاومت همراه شد.

حجت الاسلام شیرازی در بسیاری از سفرهای حاج قاسم به کشورهای مختلف جبهه مقاومت با او همراه بود و هموراه دفاع از انقلاب اسلامی، ولایت فقیه و ایثار و از خودگذشتگی را از جمله شاخصه های رفتاری سردار دلها می دانست.

او که اهل کرمان است پس از حدود یک دهه مسئولیت در نیروی قدس سپاه پاسداران در آذر ۹۹ مسئولیت خود را واگذار کرد اما همواره دوران همکاری با حاج قاسم سلیمانی را به عنوان دوره طلایی و ناب خدمت خود یاد می کند.

با او به گفتگو نشستیم و از ابعاد مختلف شخصیت سردار دلها از او پرسیدیم و با شنیدنی های بسیاری از زندگی حاج قاسم در جنگ با داعش و استکبار مواجه شدیم.

آنچه در ادامه از نظرتان می گذرد مشروح این گفت و گو است:

لطفا در ابتدا مختصری درباره نحوه آشنایی خود با سردار و دوران این آشنایی توضیح دهید و در چه سمت هایی در کنار آن شهید فعالیت کرده اید؟

من از سال ۱۳۶۱ که جبهه غرب بودم به جبهه جنوب آمدم. قبل از عملیات بیت المقدس بود ، آن زمان تیپ ثارالله تشکیل شده بود، رفتم تیپ ثارلله که فرمانده تیپ سردار سلیمانی بود از آن زمان با هم آشنا شدیم.

بعد به عنوان رزمنده لشکر بودم که در عملیان ها شرکت می کردم و چون روحانی بودم برای ادامه تحصیل به قم می رفتم و هر زمان عملیاتی طراحی می شد فرماندهان تیپ تماس می گرفتند تا برای شرکت در عملیات به جبهه برگردیم.

سال ۶۵ بود که سردار سلیمانی به من گفت به عنوان مسئول تبلیغات لشکر می آیی در جبهه بمانی که من از همان سال تا پایان جنگ به عنوان مسئول تبلیغات لشکر در جبهه ماندم.

بعد از جنگ هم این ارتباط ما با سردار سلیمانی ادامه داشت منتها رفاقت جبهه با سایر رفاقت ها متمایز بود.

چه تفاوتی داشت چون همه معتقدند رابطه رزمنده ها در دوران جنگ متفاوت از سایر رفاقت ها بود؟

همه کسانی که در لشکر ثارالله با هم بودیم چه آنهایی که شهید شدند چه آنهایی که هنوز هستند یک بار ندیدم برای دنیا تلاش کنند، برای پول، قدرت، «او نباشد من باشم» در لشکر نداشتیم.

همه برای خدا حرکت می کردند و هر لحظه هر عملیاتی که انجام می شد یا خط مقدم که می رفتیم احتمال این وجود داشت که دیدارها آخرین دیدار باشد یعنی همیشه با هم خداحافظی می کردیم و با این عینک به هم نگاه می کردیم که احتمال دارد دوره دوستی هایمان تا چند لحظه آینده بیشتر نباشد من شهید شوم یا آن یکی شهید شود.

شجاعت و حماسه آفرینی این عزیزان را در جبهه جنگ می دیدیم. خودشان را به خطر می انداختند برای اینکه اسلام ، ایران و جمهوری اسلامی بماند. کسی هم که فرمانده بود حقیقتا این روحیه را داشت یعنی مهمتر از تخصص فرماندهان معنویت آنها بود. هر کس در جبهه مقامی داشت نسبت به معنویت خود به این مقام رسیده بود.

سردار سلیمانی که فرمانده تیپ بود و بعدها فرمانده لشکر ثارالله شد معنویتش از همه جوانان و فرماندهان بالاتر بود به طوری که جاذبه ایجاد می کرد و حرفش اثر داشت ما سعی می کردیم خودمان را به سردار سلیمانی نزدیک کنیم و از معنویت او استفاده کنیم گرچه شاگرد تنبل بودیم اما این عظمت را سردار سلیمانی تا پایان عمر داشت.

بعد از جنگ همین ارتباط ادامه داشت. از سال ۱۳۹۰ هم توفیق داشتم مثل دوران جنگ در سپاه قدس در کنارش باشم. نزدیک ۸ سال و نیم در کنار هم بودیم و هر چه می گذشت عشق و ارادت من به سردار سلیمانی بیشتر می شد.

دوران زندگی حاج قاسم سلیمانی را می تواند به چندین بخش تقسیم کرد. دوران پیش از انقلاب، دوران انقلاب تا جنگ، دوران دفاع مقدس، دوران پس از دفاع مقدس در سپاه کرمان و قرارگاه قدس، دوران حضور در نیروی قدس تا شروع فتنه عراق و شام و در نهایت دوران پس از فتنه تا شهادت؛ ویژگی های حاج قاسم در هر کدام از این دوره ها به نظر شما چیست که باعث می شود به مرور ما با یک شخصیت بین المللی مقاومت مواجه شویم؟

هر که در این راه مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند. من اعتقاد دارم چه در دوران انقلاب، چه در زمان جنگ که حاج قاسم فرمانده قرارگاه جنوب شرق شد و چه بعد که در لشکر ثارالله در کرمان مشغول شد و چه در سپاه قدس و حوادثی که در زندگی وی اتفاق افتاد که باید بگوییم همیشه در حال مبارزه و جنگ و جهاد بود، همه این میدان های جهاد وسیله کمال شهید سلیمانی بود. هر چه جلوتر آمد یعنی از دوران انقلاب تا لحظه شهادت حاج قاسم ۴۰ تا ۵۰ سال در حال درس گرفتن و رشد بود.

حاج قاسم در اوضاف بندگی، تقوا ، اخلاص، ایمان به خدا ، ایمان به قیامت ، مردم داری، برخورد با مردم ، برخورد با خانواده شهدا، مهربانی، تواضع و هر اوصافی را که در نظر بگیرید رشد کرد. در میدان جهاد و جنگ حاج قاسم سال ۶۶ با حاج قاسم سال ۹۸ تفاوت داشت چون در میدان جنگ و مبارزه هم رشد کرد.

حاج قاسم سال ۶۱ از دشمن نمی ترسید اما حاج قاسم سال ۹۶و ۹۷ بسیار متفاوت بود، بسیار به خدا نزدیک تر بود کسی که به خدا نزدیک تر می شود و در قیامت باوری و معادباوری رشد می کند شجاعتش بی مانند می شود.

مردم همه این حقایق را دیدند، مردم می بینند که حاج قاسم ۴۰ سال در حال جنگ و از زن و بچه دور است که برای حفظ انقلاب، اسلام، ملت ایران و همه ملت های جهان تلاش می کند. ۴۰ سال جنگ و مقاومت بود، مثل حاج قاسم را کم داریم و اصلا نداریم که ۴۰ سال فرمانده میدان باشد فرمانده ای که لحظه نمی نشیند، جلودار است نه اینکه از عقب میدان را مدیریت کند در میدان جلوتر از همه حرکت می کرد، هر کس به این حاج قاسم نگاه کند غیر از مقاومت، اخلاص و عشق به مردم چیزی نمی بیند همین اوصاف حاج قاسم را ممتاز کرد، الگو کرد و این برای ملت ایران و جهان افتخار است که چنین الگویی دارند.

نیروی قدس سپاه پیش از حضور حاج قاسم سلیمانی نیز فعالیت های گسترده ای داشته است، اما به عقیده همه حضور ایشان در نیروی قدس باعث شکوفایی بیشتر آن شد که در نمود اولیه (حداقل از دید رسانه ها) جنگ ۳۳ روزه بود نقش شخص حاج قاسم در بروز و ظهور بیشتر توانمندی های نیروی قدس چه بود؟

اولا ما باید از سال ۷۶ تا ۹۸ که حاج قاسم ۲۲ سال در نیروی قدس بود ضرب در ۳ کنیم، حاج قاسم روزی ۷ ساعت کار نمی کرد، بعضی از روزها ۲۳ ساعت کار میکرد یعنی ۳ برابر این از نظر کمی، از نظر کیفی هم چون همه جا حاضر بود اثرگذاری بود، همه به حرفش گوش می کردند، گاهی در بحث های مدیریتی می گویم که یک ماه جلسه شبانه روز می گذارید تا بتوانید مثلا یک میلیارد تومان بودجه بگیرید، اما حاج قاسم نفوذ داشت، حرفش را می خواندند طوری با رزمندگان و مردم برخورد می کرد که همه شیفته حاج قاسم بودند اگر حاج قاسم می گفت این کار بشود، نه اینکه کسی جرائت نکند نه بگوید، بلکه خجالت می کشیدند بگویند نه.

در عراق همه گروه ها حرف حاج قاسم را گوش می کردند، در لبنان همه رزمندگان در سوریه همه و همه حرف حاج قاسم را گوش می کردند جوری بود که حرف حاج قاسم روی رئیس جمهور روسیه هم اثرگذار بود، اگر مشکلی در ترکیه هم پیش می آمد حاج قاسم حرفش روی اردوغان هم اثرگذار بود.

اینها در برش کاری، فرماندهی و مدیریتی حاج قاسم موثر بود. در کشور اهل جناج نبود همه هم این را می دانند اما اهل مبارزه با استکبار و اسرائیل بود، انقلابی و جهادی بود اما چون وابسته به قشری نبود همه حرفش را گوش می کردند چنین شخصیتی برش داشت و می توانست عظمت نیروی قدس را بالا بیاورد.

مهمتر از همه آنچه اشاره کردم ، وابستگی حاج قاسم به خدا بود، نمی گوییم دیگران وصل به خدا نیستند اما این اتصال درجه بندی دارد.

در حدیث می فرماید سلمان و ایمان ابوذر هر دو مومن هستند اما سلمان بسیار تفاوت دارد، ایمان ۱۰ درجه دارد و پیغمبر به ایمان سلمان درجه ده را می دهد سردار سلیمانی هم درجه ۱۰ ایمان را داشت. وابستگی او به خدا قوی بود وقتی کسی وابسته به خدا باشد قدرت خدا را پشت سر خودش قرار می دهد، حاج قاسم قدرت خدا را با ایمان ۱۰ درجه پشت سر نیروی قدس قرار داد، همین نیروی قدس را بالا برد و حماسه آفرید، چون کار برای خدا و خالصانه بود، در هیچ میدانی حاج قاسم شکست نخورد.

در افغانستان، بوسنی هرزگوین، لبنان، سوریه، عراق و فلسطین هر چه نگاه می کنیم می بینیم فلسطین از انتفاضه سنگ به موشک رسیده؛ اینها را حاج قاسم ایجاد کرد. حاج قاسم مثل یک پدر همه را فرزندان خود می دانست.

یک پدر چگونه برای فرزند خود تلاش می کند، حاج قاسم برای مردم اینگونه تلاش می کرد، گاهی یک نفر مدیریت می کند و کار پیش می رود اما گاهی یک نفر پدر وار مدیریت می کند از روی سوز دل.

من به عنوان یک شاهد می گویم حاج قاسم دلش برای بچه یک شهید بیش از بچه خودش می سوخت. وقتی در میدان سوریه یا عراق می دید یک زن عراقی یا یک زن سوری مورد تعرض قرار می گیرد یا تحت محاصره است مثل باران اشک می ریخت و تلاش می کرد او را نجات بدهد.

وقتی مردم نبل و الزهرا در محصره بودند تلاش می کرد با تمام وجود هرچه امکانات دارد را وارد صحنه کند تا بتواند مردم نبل و الزهرا را نجات دهد. در حلب و موصل هم همین طور بود. در جای جای جبهه مقاومت همین بود. وقتی این حرکت در میدان بروز و ظهور کرد عظمت نیروی قدس بالا رفت.

نیروهایی که با سردار سلیمانی کار می کردند باید به اندازه او می دویدند، یک فردی روزی ۱۰۰ متر می دود و یک نفر روزی ۱۰۰ کیلومتر می دود، حاج قاسم روزی ۱۰۰ کیلومتر می دوید و نیروهایش هم باید با او می دویدند؛ وقتی همه با او حرکت کردند عظمت نیروی قدس بالا رفت.

فتنه عراق و شام نقطه تحول جدی در منطقه بود. حضور حاج قاسم در میانه این نبرد باعث شد تا برخی در داخل این نگاه را القا کنند که ایران قصد دخالت در دیگر کشورها را دارد؛ به عنوان فردی مطلع، رابطه ای که باعث شد کشورهایی نظیر سوریه و عراق رسما از ایران و به نوعی حاج قاسم برای ورود و کمک در حل بحران، دعوت رسمی کنند چه بود؟

ما از انسان، مظلوم و مسلمان حمایت می کنیم، مردم عراق، سوریهف لبنان و افغانستان انسان هستند، مسلمان هستند و مظلوم. زیر ظلم آمریکا و استکبار جهانی و داعش قرار گرفته بودند، عراق زمانی مورد هجوم قرار گرفت که حکومت این کشور مردمی و شیعی بود.

سوریه در جنگ صدام علیه ما در کنار ما بودند همه دنبا در کنار صدام بود اما مردم سوریه در زمان حافظ اسد از جمهوری اسلامی ایران حمایت کردند.حالا یک کشوری مورد ظلم قرار گرفته و رئیس جمهور آن کشور از ما درخواست کمک کرده، رئیس جمهور و نخست وزیر عراق از ما درخواست کمک کردند، نیروهایی که حکومت عراق را تشکیل دادند کسانی بودند که در دوران صدام کنار ایرانی ها جنگیده بودند، آقای ابومهدی در لشکر بدر علیه صدام در کنار ایرانی ها برای دفاع از جمهوری اسلامی جنگیدند، حالا از ما درخواست کردند برویم کمک، برویم یا نرویم؟!

طبیعی است هر کسی از رفیقش حمایت می کند، اگر یکی از رفقا در بحران گرفتار شد و دیگری برای او کاری کرد، و فردا آن یکی گرفتار شد و درخواست کمک کرد، طبیعی است که باید به دادش رسید؛ علاوه بر طبیعی بودن این کمک کردن یک تکلیف شرعی است ما براساس تکلیف شرعی دیدیم ظلمی در حال واقع شدند است و البته هدف استکبار و داعش از بین بردن جمهوری اسلامی ایران بود، هدف اینجا بود که اول پر و بال جمهوری اسلامی ایران را بشکنند، چون می دانستند عراق، سوریه و لبنان پر و بال جمهوری اسلامی هستند می خواستند اول پر و بال جمهوری اسلامی را بشکنند و بعد هم به سراغ جمهوری اسلامی آمده و آن را از بین ببرند.

در حقیقت فرماندهی سردار سلیمانی در سوریه کاری کرد که هم پرو بال جمهوری اسلامی ایران نشکست و هم آسیبی به آن رسید. هزینه ای که ما در جنگ با داعش دادیم نسبت به دستاوردهایی که به دست آوردیم قابل قیاس نیست، امروز جبهه مقاومت شکل گرفته است، فرمان امام در سال ۶۶ مبنی بر تشکیل بسیج جهانی اسلام امروز عملی شده و قدرت آمریکا و استکبار در منطقه شکسته شده است.

هر طرحی را آمریکایی ها خواستند در منطقه اجرا کنند، سردار سلیمانی آن طرح را شکست داد این نتیجه حضور سردار سلیمانی در منطقه است.

همواره دیده می شد که نگاه شهید سلیمانی به سیاست داخلی نگاهی منطقی و منصفانه و وحدت آمیز است؛ برخی پس از شهادت این سردار بزرگ تلاش می کردند این نگاه وحدت آمیز را به نوعی نگاه بی تفاوت به برخی مسائل نشان دهند؛ اما وصیت نامه ایشان و توصیه شدید به حفظ ولایت و نظام این توطئه را تا حد زیادی خنثی کرد. هدف این افراد از این تحریف زود هنگام چیست؟

جناح بندی سردار سلیمانی، خودی و غیرخودی بود. او می گفت انقلابی و ضد انقلاب، نه اینکه هیچ جناحی نداشته باشد بالاخره امام حسین (ع) یک جناح بود یزید هم یک جناح؛ گاهی چند نفر را در راس یک جریان تعریف می کنیم و گاهی مردم را در یک جریان قرار می دهیم و می گوییم مردم اصلاح طلب هستند یا اصولگرا هستند؛ مردم طرفدار انقلاب اسلامی هستند.

در فتنه ۸۸ مردم کدام طرف بودند، مردم با انقلاب بودند ممکن است دنبال کسی راه بیفتند و شعار بدهند اما وقتی ببینند او با انقلاب فاصله دارد همه از او فاصله می گیرند. اگر اینطور نبود جمهوری اسلامی شکست خورده بود. حاج قاسم می گفت مردم انقلابی هستند و کاری به این شخص و آن شخص نداشت و می گفت شخص ها می آیند و می روند اما انقلاب ماندنی است.

او پای انقلاب ، مبانی دین و ارزش ها ایستاده بود اینطور نبود که به ارزش ها پشت کند.

بگذارید در اینجا خاطره ای نقل کنم؛ در جلسه ای بودیم یکی از آقایان آمد گفت در جلسه ای بودم که یک نفر از اعضای آن جلسه به مقام معظم رهبری اهانت کرد حاج قاسم سوال کرد تو کجا بودی؛ گفت من در جلسه بودم، پرسید چه کار کردی گفت هیچ کاری نکردم؛ حاج قاسم گفت اشتباه کردی اگر حتما با او برخورد می کردم؛ حاج قاسم پای ارزش ها ایستاده بود.

اگر می دید یک جا به فرزند شهیدی ظلم می شود نگاه نمی کرد این انسان به زید رای داده یا به عمر؛ این روحیه انقلابی است. شخصی که در لشکر ثارالله در زمان جنگ ۸ سال جنگیده کاری ندارد به چه کسی رای داده است اگر ظلمی به او روا شود باید جلوی آن را گرفت. حاج قاسم از بالا نگاه می کرد که یک نفر در صف جمهوری اسلامی ایستاده یا مقابل جمهوری اسلامی است.

می گویند حاج قاسم جناحی نیست ما هم می گوییم جناحی نیست؛ اما حاج قاسم درباره برجام دو و سه حرف دارد یا نه، حرف دارد. حاج قاسم درباره آمریکا حرف دارد یا نه؟ حرف دارد؛ حاج قاسم برای مبارزه با آمریکا وارد میدان شد یا نه؟

در «تنف» نیروها از فرودگاه «سین» به سمت «بوکمال» می رفتند در تنف آمریکایی ها مستقر بودند دستور داده شد وارد محدوده آمریکایی ها شوید هواپیما ها و هلی کوپترهای آمریکایی بلند شدند اما کسی نترسید، حاج قاسم عقب نشینی نکرد تهدید کردند اما راهش را ادامه داد و رفت.

بارها هواپیماهای آمریکایی در سوریه آمدند برای داعش با هواپیما تجهیزات و موا غذایی ریختند نگفت چون آمریکایی ها از اینها حمایت می کنند عده ای هم می گویند ما با آمریکایی ها رفیق باشیم پس ما هم کاری نکنیم که آمریکایی ها بدشان بیاید.

حاج قاسم محکم در برابر آمریکایی ها ایستاد اگر حاج قاسم محکم در برابر اوباما و ترامپ نمی ایستاد، ترامپ دستور ترور او را نمی داد پس معلوم است بساط آمریکا را در منطقه حاج قاسم به هم ریخت ، حاج قاسم دشمن آمریکا و اسرائیل است. حاج قاسم هر چه توان داشت به میدان آورد برای کمک به مردم فلسطین علیه اسرائیل پس موضع داشت.

به عقیده شما نقطه عطف عملکرد حاج قاسم چه در میدان نبرد و چه در عرصه معنوی چه بود؟

حاج قاسم به مردم و آقا عشق می ورزید، در وصیت نامه ای نوشت جان من هزاران بار فدای مردمی باد که هزاران بار جان خود را برای انقلاب به خطر انداختند. حاج قاسم شعار نداد عمل کرد پای حرفش ایستاد و به شهادت رسید.

حاج قاسم نامه ای به آقا نوشت در پاسخ به نامه آقا که نوشته بودند نگران جان شما هستیم می نویسد جان من چه قابل که شما نگران جان من باشید. جان من هزاران بار فدای جان شما باد. همه آقایانی که می گویند حاج قاسم جناحی نیست بدانند که جناح حاج قاسم آقاست، جناح حاج قاسم مردم، اسلام ، انقلاب و امام است. اگر حاج قاسم ببیند جایی کوچکترین اهانتی به امام می شود آنجا را به آب و آتش می کشید.

در دوران حضور حاج قاسم در جبهه های نبرد اتفاقات قابل توجهی رخ داده است، یکی از آنها ظاهرا فرود هواپیمای ایشان در بین طالبان است؛ این ماجرا را تشریح کنید.

حاج قاسم در افغانستان از مردم افغانستان دفاع کرد. اخیرا بعضی مطرح کردند افغانی ها را به زور بردند در سوریه بجنگند. حاج قاسم و نیروی قدس آمدند در افغانستان از ملت افغانستان دفاع کردند، جانشان را کف دست گرفتند و آمدند در افغانستان شهید هم دادند و از مردم این کشور دفاع کردند.

حاج قاسم مکرر به افغانستان می رفت یک بار هواپیمای او در فرودگاه طالبان نشست، خلبان اشتباه کرده حواسش نبود وگرنه آنجا فرود نمی آمد، حاج قاسم نگاه کرد دید اشتباه نشستند به خلبان تذکر کرد اشتباه نشستی از روی همان باند سریع بلند شدند حاج قاسم خم به ابرو نیاورد.

قضیه این هوایپما و شجاعت حاج قاسم در فرودگاه طالبان به جای خود اما حاج قاسم برای چه آمده بود به افغانستان، اگر حاج قاسم آنجا مورد اصابت موشک طالبان قرار می گرفت و کشته می شد برای چه کسانی کشته شده بود، برای چه کسانی در افغانستان تا مرز شهادت رفت.

حاج قاسم عاشق مردم افغانستان هم بود آنهایی که آمدن با حاج قاسم در سوریه جنگیدند هم عاشق او بودند این عشق دو طرفه بود. وقتی مردانگی، عشق و شجاعت او را در میدان جنگ افغانستان می دیدند حاضر بودند در رکاب او در سوریه بجنگند. این فقط شامل حال مردم افغانستان نبود در عراق هم اینگونه بود.

در عراق در زمان جنگ صدام با ایران در عملیات کربلای پنج که الان نزدیک سالگرد آن هستیم، لشکر ثارلله با سپاه پنجم صدام می جنگید. صدام سقوط کرد داعش به عراق حمله کرد و فرمانده سپاه پنجم عراق زیر چتر فرماندهی حاج قاسم سلیمانی در مبارزه با داعش جنگید. کسی که نیروی صدام و عضو حزب بعث بود، آمد و گفت اشتباه کردم من دیدم او را مثل یک سرباز در مقابل حاج قاسم بود.

حاج قاسم به بچه های شهدا بیش از بچه های خودش عشق می ورزید. حاج قاسم بیش از بچه های خودش با بچه‌های شهدا بود، در جلسه‌ای اگر می آمد فرزندان شهدا از سر و کول او بالا می رفتند در منزل شهدا بودم دیدم نه مثل پدر بلکه دلسوزتر از پدر با او مواجه می شدند، وقتی حاج قاسم وارد خانه یک شهید می شد، با اینکه یک فرزند شهید که تازه پدرش شهید شده بود انگار که یک سابقه آشنایی ۲۰ ساله با حاج قاسم داشت با او رفتار می کرد.

یکی از این شهدا شهید «شیخ شعاعی» از روحانیون کرمان در لشکر ثارالله در گردان غواص خط شکن لشکر بود که به شهادت رسید و جنازه او همراه شهدای غواص برگردانده شد، وقتی جنازه این شهید را آوردند دو بار با حاج قاسم به خانه این شهید رفتم یک بار به شوخی به آنها گفتم هر وقت حاج قاسم میاید انگار نه انگار که ما هم هستیم، ساعت ها با حاج قاسم حرف می زدند و درد دل می کردند.

شهید شیخ شعاعی دو دختر به نام های فاطمه و زینب و یک پسر به نام حسین داشت، روزی که حاج قاسم شهید شد زینب به من پیام داد گفت به داد ما برسید ما دیگر طاقت نداریم مثل اینکه بابایمان را از دست دادیم، گفت حسین غش کرده به دادش برسید.

اینها از قم در سرمای دی ماه برای تشییع به کرمان آمدند وقتی برای تشییع آمدیم زینب خودش را داخل محوطه رساند آمد کنار من گفتم اینجا چه کار می کنی چطور آمدی، گفت من از دیروز آمدم دیشب را در سرما در اینجا ماندم تا بیاییم کنار جنازه بابام، گفت اشکی را که من برای حاج قاسم ریختم برای بابام نریختم.

چه کسی همراه آقای قالیباف تلقین و تدفین حاح قاسم را انجام داد؟

حاج قاسم وصیت کرده بود آقای خالقی او را دفن کند، آقای خالقی از روحانیون کرمانی است و در حوزه علمیه قم از مدرسین است که طبق وصیت حاج قاسم شهید را دفن کرد و من هم آنجا ناظر بودم.

از فضای تدفین حاج قاسم در کرمان بگویید شرایط لحظه تدفین چگونه بود؟

نمی دانم مردم از حاج قاسم چه دیده بودند، من در جمعیت از میدان آزادی کرمان که تشییع جنازه شروع شد تا گلزار شهدا که محل دفن بود را بیش از ۲۰ کیلومتر پیاده آمدم، با حاج قاسم عهد کردم که باید پشت سرت پیاده بیایم.

من ۴۰ سال حاج قاسم را می شناختم طبیعی بود که پیاده پشت سرش بیاییم اما آن کسی که از مازندران، تبریز، شیراز، خراسان رضوی، شمالی به کرمان آمدند برای چه آمده بودند، برآورد کردند حدود ۷ میلیون نفر برای تشییع به کرمان آمده بودند. به تشییع عراق کاری نداریم، حاج قاسم در اهواز تشییع شد، مشهد، تهران، قم و کرمان تشییع شد.

من دیدم افرادی را که گفتند اهواز بودیم، مشهد بودیم، تهران و قم و کرمان هم بودیم؛ حاج قاسم با این دلها چه کرده بود که طرف حاضر شده بود یک هفته کسب و کار خود را تعطیل کند و دنبال حاج قاسم باشد. مردم کرمان در تشییع حاج قاسم اعلام کردند هر کسی مهمان است از آنها پذیرایی شود؛ روز تشییع جنازه از همه جای کشور به من زنگ می زدند، از اصفهان زنگ می زدند می گفتند جنازه را بیاورید اصفهان، از یزد، از کاشان؛ از قم دائم به ما زنگ می زدند که حاج قاسم را به قم بیاورید، قم که رفت می گفتند کاشان هم برود، اصفهان هم برود،یزد هم برود اگر اجازه داده می شد حاج قاسم در همه این شهرها تشییع می شد می دیدید چه اتفاقی خواهد افتاد.

از دیدارهای حاج قاسم با سید حسن نصرالله برایمان بگویید در این دیدارها چه می گذشت؟

حاج قاسم همیشه به انسانها عشق می ورزید چون خودش را نمی دید و دیگران را بزرگ می کرد، در بعضی دیدارها با سید حسن نصرالله من همراه حاج قاسم بودم، برخورد متواضعانه حاج قاسم با سیدحسن نصرالله را می دیدم، چقدر دلسوزانه و عاشقانه با او رفتار می کرد سید حسن نصرالله هم همین عشق را حاج قاسم داشت و جالب است بدانید همه فکر و ذکر حاج قاسم و سید حسن نصرالله، رهبر معظم انقلاب بود.

جلسه ای نبود که من با سید حسن نصرالله داشته باشم تا جلسات متعددی که با حاج قاسم با وی داشتیم بحث حضرت آقا نباشد. در دیدارهایی که با مراجع قم داشتیم معمولا نیم ساعت فقط تاکید می کرد قدر اقا را بدانیم و از ایشان حمایت کنیم اگر از آقا حمایت کنیم جمهوری اسلامی ایران و ایران باقی می ماند.

هر کسی از ایران به لبنان می رفت و با سید حسن نصرالله دیدار می کرد، سید حسن مدام حرفش این بود که عظمت های زندگی رهبری را بازگو کند. ما باید برای آنها بگوییم اما او به مسئولان ایرانی می گفت شما در کنار آقایید قدر او را نمی دانید ما می دانیم حضرت آقا چه عظمتی است.

در فتنه ۸۸ هر روز تماس با تهران تماس می گرفت و سوال می کرد که آقا حالشان خوب است، جمهوری اسلامی هست ، حفظش می کنید؟

آنها می دانند که آقا یعنی جمهوری اسلامی و جمهوری اسلامی بماند یعنی جبهه مقاومت می ماند، جبهه مقاومت بماند یعنی مبارزه علیه استکبار وجود دارد و آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند.

ما قدر در نعمت هستیم ولی قدر نعمت را نمی دانیم اما تاکید سید حسن نصرالله و حاج قاسم همواره همین بوده که قدر رهبری را بدانید.

ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید ممنون و سپاسگذاریم.

اخبار گروه سایر رسانه‌ها صرفا بازنشر اخبار سایت‌ها و خبرگزاری‌هاست و خبرگزاری تسنیم هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.