به گزارش مشرق به نقل از فارس، شهید معلم «امیرحسین عظیمی» فرزند محمد در 4 فروردین 1337 در محله‌ای همجوار حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در شهرری به دنیا آمد؛ وی پس از پایان تحصیلاتش در دانشسرایی در حوالی جاده ورامین، برای خدمت سربازی به شهرستان گرگان اعزام شد که به قول خودش زجرآورترین دوره سربازی را در دوره طاغوت گذراند.

اما گذراندن خدمت سربازی هم تغییری در روحیاتش ایجاد نکرد و او به قدری به پوشیدن لباس‌های شیک و گران اهمیت می‌داد که هر شب با ماشین پدرش به محله‌های بالای شهر می‌رفت و هر روز بعداز ظهر با دوستانش قرار می‌گذاشت تا با ماشین پدرش به فرحزاد، درکه یا دربند بروند.

مادرش می‌گوید «امیرحسین خوشگذرانی می‌کرد اما هیچ وقت لب به سیگار نزد یا با هیچ نامحرمی ارتباط برقرار نکرد و حرام در خوشی‌هایش جایی نداشت».

امیر حسین یکبار از پدرش خواست برایش ماشین بخرد و پدرش در یکی از سفرهایش به کویت برای او یک «گالانت آلبالویی رنگ» خرید و آن را به امیرحسین هدیه کرد.

امیرحسین چند ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، گذرش به منبر حاج شیخ حسین انصاریان در مهدیه تهران افتاد و همین، زمینه تحولات روحی امیرحسین را فراهم کرد. او مدتی بعد لباس‌هایش را به فقرا ‌بخشید و حتی پوشش خود را تغییر داد و با نیت خدمت به خلق خدا به اداره آموزش و پرورش رفت.

شهید عظیمی از آموزش و پرورش به یکی از روستاهای درسن ‌آباد در اطراف قوچ‌حصار از مناطق محروم خارج از تهران بود، اعزام شد؛ او معلم کلاسی بود که شاگردانش چند دختر و پسر بچه بودند؛ وی ماه‌های پایانی عمر خود را با کودکان محروم ‌گذراند به طوری که دیگر خود را جدا از آنها نمی‌دانست.

حتی از غذای آنان می‌خورد و با آنها بازی می‌کرد. حالا امیرحسینی که روزگاری آرایش مو و لباسش جزو واجباتش بود، وقتی به کمک اهالی سیل‌زده روستای درسن ‌آباد می‌رفت برایش مهم نبود که سرتا پایش در خاک و گل فرو رفته است.

هم سفره شدن با خانواده‌های مستضعف و کمک به آنها جزو برنامه‌های اصلی امیرحسین شده بود؛ او برای اوج ‌گرفتن و برای پرواز به هر دری می‌زد.

او پس از این به جبهه‌ اعزام شد و پس از بارها اعزام به مناطق عملیاتی و یک بار مجروحیت، در تاریخ 13 اسفند سال 1362 در عملیات خیبر، رو در روی دشمن ایستاد و ‌جنگید و عاقبت گلوله‌ای سفیر رهایی‌ آخرین قطعه وجودش از زمین و زمینیان شد و در قلبش خانه کرد.

اینک سال‌هاست که پیکر مطهر این معلم شهید در قطعه 26 گلزار شهدای بهشت زهرا (س) آرام گرفته است. در بخشی از وصیت‌نامه شهید «امیرحسین عظیمی» آمده است: درود به امام زمان (عج) نایب بر حقش امام خمینی که ما جوانان را از لجن‌زار گناه و معصیت بیرون کشید و راه راست و مورد پسند پروردگارمان را به ما نشان داد.