سرویس جهان مشرق - در جریان حمله اخیر معترضان آمریکایی به کنگره این کشور تصاویری ثبت شد که برخی عجیب‌وغریب بودند و برخی بسیار پرمعنا. در این میان، تصاویر یکی از معترضان چشم بسیاری از رسانه‌های جهان را به خود دوخت؛ معترضی که با پرچم جنگی «ایالات مؤتلفه آمریکا [۱] » وارد کنگره شده بود. («ایالات مؤتلفه آمریکا» عنوان ائتلافی از ۱۱ ایالت در جنوب و جنوب شرقی آمریکاست که در جنگ داخلی این کشور برای حفظ برده‌داری جنگیدند.) اگرچه پرچمی که در تصویر زیر مشخص است در حقیقت پرچم ارتش ایالات مؤتلفه آمریکا در جنگ داخلی این کشور بوده و هرگز به عنوان نه پرچم ملی این ائتلاف استفاده نشده است، اما امروزه این پرچم به عنوان مشهورترین نماد ایالات مؤتلفه آمریکا شناخته می‌شود [۲] .

 یکی از معترضان آمریکایی با پرچم جنگی ایالات مؤتلفه آمریکا با عبور از موانع امنیتی خود را به طبقه دوم کاخ کنگره کنار ورودی مجلس سنا رسانده است؛ این پرچم در حقیقت پرچم ارتش ایالات مؤتلفه در جنگ داخلی آمریکا بوده است؛ باید دید این معترض آمریکایی به این حقیقت تاریخی واقف است و پرچم را به عنوان «پرچم جنگ» روی دوشش گذاشته، یا طبق باور عمومی، صرفاً آن را به عنوان پرچم ایالات مؤتلفه آمریکا در دست گرفته است (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› چرا آمریکا برای برقراری دموکراسی به آمریکا حمله نمی‌کند!

این تصویر آن‌قدر معنادار بود که مجله آمریکایی «آتلانتیک» گزارشی را صرفاً به توضیح همین یک تصویر اختصاص داده است. عنوان این گزارش نیز به خودی خود اهمیت این تصویر را نشان می‌دهد: «تمام ماجرا در تنها یک عکس [۳] ». آتلانتیک سپس قبل از آغاز گزارش، توضیح مختصری هم درباره این تصویر می‌دهد که تکان‌دهنده است: «یک عکس از کاخ کنگره نشان می‌دهد کسی که وانمود می‌کنیم هستیم با کسی که در حقیقت ‌[در طول تاریخمان] ‌ بوده‌ایم چه‌قدر فاصله دارد.» آن‌چه در ادامه می‌خوانید، متن گزارش مجله آتلانتیک به قلم «کلینت اسمیت» درباره تصویر بالاست.

تلاش معترضان آمریکایی (راست) برای تخریب و عبور از موانع امنیتی مقابل کاخ کنگره (+)

بعدازظهر چهارشنبه [به وقت واشینگتن، ۶ ژانویه ۲۰۲۱، مصادف با ۱۷ دی‌ماه ۱۳۹۹]، در جریان حمله شورشیان به کاخ کنگره، مردی با یک جلیقه قهوه‌ای روی یک ژاکت مشکی، در حالی در راهروهای کنگره قدم می‌زد که پرچم جنگی ایالات مؤتلفه روی شانه‌اش آویزان بود. یکی از تصاویری که به شکل گسترده‌ای منتشر شد، عکسی بود که «مایک تیلر» عکاس خبرگزاری «رویترز» از همین مرد گرفت: در حال راه رفتن و در حالی که بخشی از پرچمش در اثر نوری که از راهروی سمت چپش می‌آید، می‌درخشد. دقیقاً بالای سر و پشت این مرد، نقاشی‌ای از «چارلز سامنر» دیده می‌شود: سناتور ایالت ماساچوست که طرفدار دوآتشه‌ی لغو برده‌داری بود.

معترضان آمریکایی از دیوار منتهی به ساختمان مجلس سنا بالا می‌روند (+)

۲۲ می ۱۸۵۶ [۱ خرداد ۱۲۳۵]، «پرستون بروکس» نماینده ایالت کارولینای جنوبی و یکی از طرفداران برده‌داری به سامنر حمله کرد، چراکه سامنر در یک سخنرانی از برده‌داران، از جمله «اندرو باتلر» سناتور کارولینای جنوبی و پسرعموی بروکس، انتقاد کرده بود. بروکس در صحن مجلس سنا به سامنر حمله کرد. اول گفت: «آقای سامنر، من [متن] سخنرانی شما را دو بار با دقت خوانده‌ام. حرف‌های شما افترا علیه کارولینای جنوبی و آقای باتلر است، که از بستگان من است.» و بعد، قبل از این‌که سامنر بتواند پاسخ او را به طور کامل بدهد، شروع کرد به کوبیدنِ سرِ طلاییِ عصای ضخیمش روی سرِ سامنر. سامنر برای آن‌که فرار کند زیر میزش رفت، تا این‌که دو نماینده توانستند مداخله کنند و او را از صحن بیرون ببرند. سامنر تا سه سال بعد به سنا برنگشت و تا آخر عمرش هم دچار دردهای دائمی بود که توانش را از او می‌گرفتند.

تجمع حامیان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور فعلی آمریکا، پیش از حمله به کاخ کنگره (+)

این تصویر ظاهراً صندوق‌های چوبی حاوی آرای «الکترال» را نشان می‌دهد که برای تأیید پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا باید شمرده می‌شدند؛ گفته می‌شود کارکنان کنگره موفق شده‌اند پیش از ورود معترضان به صحن مجلس سنا، این صندوق‌ها را نجات بدهند (+)

پشت سرِ همین مرد در عکسِ روز چهارشنبه، تصویر دیگری هم هست که بخشی از آن پشت پرچم شورشی‌ها مخفی شده است: تصویری از «جان سی. کالهون». کالهون سناتور کارولینای جنوبی و معاون اول رئیس‌جمهور در دوره‌های «جان کوئینسی آدامز» [ششمین رئیس‌جمهور آمریکا بین سال‌های ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۹] و «اندرو جکسون» [هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا بین سال‌های ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۷]، سال ۱۸۳۷ نوشت: «من معتقدم در وضعیت حال حاضرِ تمدن، که در آن دو نژاد از دو مبدأ مختلف، متمایز در رنگ، و با تفاوت‌های فیزیکی دیگر، و همچنین تفاوت‌های عقلی، کنار هم جمع شده‌اند، رابطه‌ای که اکنون در ایالت‌های برده‌دار میان این دو نژاد وجود دارد، نه شر،  بلکه خیر است؛ یک خیرِ مبارک [۴] .»

جان سی. کالهون، معاون اول رئیس‌جمهور آمریکا بین سال‌های ۱۸۲۵ تا ۱۸۳۷، برده‌داری در آمریکا را «یک خیرِ مبارک» می‌دانست (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› قمار کرونایی ترامپ با جان آمریکایی‌ها/ «خون سیاه» در رگ‌های اقتصاد آمریکا جاری است

این‌که عکسِ روز چهارشنبه یک روز پس از آن گرفته شده که رأی‌دهندگان در ایالت جورجیا [یکی از ایالت‌های عضو ایالات مؤتلفه آمریکا] برای اولین بار در تاریخ این ایالت، یک سیاه‌پوست و یک یهودی را برای خدمت در سنا انتخاب کردند؛ این‌که این عکس، مردی را در حال عبور از مقابل عکس معاون اولی نشان می‌دهد که کشور را به تداومِ به برده گرفتنِ انسان‌ها ترغیب می‌کرد، و عکسِ سناتور دیگری که به دلیل ایستادگی مقابل حکومت برده‌داری، تا آستانه مرگ رفت؛ این‌که مردِ درون عکس، در حالی دارد با پرچم ایالات مؤتلفه آمریکا روی دوشش راه می‌رود که همزمان اوباشِ شورشی، پلیس را کنار می‌زنند، پنجره‌ها را می‌شکنند، دفترها [ی کار نمایندگان] را تخریب می‌کنند، اموال را به سرقت می‌برند، و ساعت‌هاست با قدم زدن در راهروهای کنگره سناتورها و نماینده‌های مردم را مجبور کرده‌اند پنهان شوند و روند تأیید فرآیند الکترال را متوقف کنند؛ دشوار است که باور کنیم این‌همه از تاریخ ما، و همین لحظه‌ی تاریخی‌ای که در آن قرار داریم، در یک عکس منعکس شده است.

در همین‌باره بخوانید:

›› همه آن‌چه درباره انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا باید بدانید

›› مردم آمریکا چگونه رئیس‌جمهور خود را انتخاب نمی‌کنند

این عکس انگار دارد نشان می‌دهد کسی که وانمود می‌کنیم هستیم با کسی که در حقیقت بوده‌ایم چه‌قدر فاصله دارد؛ شکاف میان وعده‌های هنگام بنیان‌گذاری آمریکا با واقعیت فعلی‌مان. پرچمی که مردِ درون عکس همراهش داشت، و برای همه ما ایالات مؤتلفه آمریکا را تداعی می‌کند، اولین پرچمی نبود که بر فراز آن ائتلاف به اهتزاز درآمد. سال ۱۸۶۱، پس از انتخاب «آبراهام لینکلن» به عنوان رئیس‌جمهور، ایالت‌های جنوبی شروع به جدایی از اتحادیه [ایالات متحده آمریکا] کردند تا بنیان بردگی انسان‌ها را حفظ کنند. چنان‌که ایالت می‌سی‌سی‌پی در گردهماییِ جدایی‌اش اعلام کرد: «موضع ما کاملاً بر بنیان برده‌داری، یعنی بزرگ‌ترین منفعت مادیِ جهان، منطبق است [۵] .»

در همین‌باره بخوانید:

›› آمریکا در آتش خشم معترضان به نژادپرستی می‌سوزد

›› ۵۰ ایالت و ۵۸۰ شهر درگیر اعتراضات سراسری در آمریکا

›› «شاکو باتم»؛ جایی که دولت آمریکا به قبرستان سیاه‌پوستان هم رحم نمی‌کند

آن سال، رقابتی برگزار شد و از مردم دعوت کردند طرح‌هایشان را برای پرچم ملی جدید ایالات مؤتلفه ارائه دهند. برنده این رقابت طرحی به نام «ستاره و خط» بود که سه خط افقی (دو خط قرمز و یک خط سفید وسط آن‌ها) و یک مربع آبی با حلقه‌ای از ستاره‌های سفید در گوشه بالا سمت چپ پرچم بود. شباهت این پرچم با پرچم آمریکا، هم واضح است و هم قابل‌پیش‌بینی، چراکه بسیاری از رهبران نظامی ایالات مؤتلفه قبلاً در ارتش آمریکا خدمت کرده بودند. اما این شباهت، از جنبه‌های دیگر، عجیب به نظر می‌آید. کمیته پرچم ملی ایالات مؤتلفه آمریکا در بیانیه معرفی طرح پیروز در رقابت گفت: «پرچم باید ساده، ساختش راحت، و چاپش روی پارچه پرچم امکان‌پذیر باشد؛ باید از پرچم همه کشورها، مناطق، و ملت‌های دیگر متمایز باشد؛ باید برجسته باشد؛ باید به‌راحتی از فاصله دور قابل‌تشخیص باشد؛ رنگ‌هایش باید تضاد و دوام خوبی داشته باشند؛ و نکته‌ی آخر، که اصلاً نکته بی‌اهمیتی نیست، باید تأثیرگذار و زیبا باشد.»

 پرچم ملی ایالات مؤتلفه آمریکا موسوم به «ستاره و خط» بین سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۳ (+)

«ستاره و خط» اتفاقاً به‌راحتی از پرچم آمریکا قابل‌تشخیص نبود؛ و همین مسئله در صحنه جنگ مشکل‌ساز می‌شد. ۲۱ جولای ۱۸۶۱ [۳۰ تیرماه ۱۲۴۰]، حدود ۱/۵ کیلومتری جنوب غربی واشینگتن دی‌سی، سربازان ایالات مؤتلفه و ایالات متحده در «اولین نبرد بول ران [۶] » [اولین نبرد بزرگ در جریان جنگ داخلی آمریکا] با یک‌دیگر برخورد کردند. ایالات مؤتلفه در این جنگ پیروز شد، اما دچار پریشانی و سردرگمی تاکتیکی هم شد. شماری از سربازان ایالات مؤتلفه به جای یونیفورم‌های آبی، یونیفورم‌هایی خاکستری پوشیدند؛ و شماری از سربازان ایالات متحده به جای یونیفورم‌های خاکستری، یونیفورم‌های آبی پوشیدند. به علاوه، هنگامی که سربازان و فرماندهان دو طرف به میدان نبردِ غرق در دود و خون و جسد نگاه می‌کردند، نمی‌توانستند به‌راحتی «ستاره و خط» را از «ستاره و نوار» تشخیص بدهند.

کنگره آمریکا در جریان حمله اخیر معترضان آمریکایی (+)

ژنرال «پی. جی. تی. بوریگارد» از فرماندهان ایالات مؤتلفه پس از جنگ درخواست یک پرچم جدید کرد تا از این‌گونه سردرگمی‌های خطرناک جلوگیری شود. ماه نوامبر سال ۱۸۶۱، پرچم‌های جنگی جدید ایالات مؤتلفه کم‌کم پیدا شدند. نسخه‌های متعددی از طرح جدید وجود داشت، اما رایج‌ترین نسخه، ۱۳ ستاره (به ازای ۱۱ ایالت جداشده از ایالات متحده، به علاوه میسوری و کنتاکی) داخل یک صلیبِ مورب آبی‌رنگ با حاشیه‌ی سفید روی یک پس‌زمینه قرمز است. سال ۱۸۶۳، همین طرح در گوشه بالا سمت راستِ یک پرچمِ سفید بزرگ‌تر قرار گرفت و تبدیل به اولین پرچم رسمی ملی ایالات مؤتلفه، موسوم به «پرچم بی‌لکه»، شد. با این حال، این نسخه مورد انتقاد قرار گرفت، چراکه بیش از حد شبیه به پرچم سفیدِ تسلیم بود.

«پرچم بی‌لکه» (بدون قاب مشکی‌رنگ) پرچم ملی ایالات مؤتلفه آمریکا بین سال‌های ۱۸۶۳ تا ۱۸۶۵ که به خاطر شباهتش به پرچم سفید تسلیم مورد انتقاد قرار گرفت و تعویض شد (+)

طی یک و نیم قرن گذشته، طراحی پرچم جنگی ایالات مؤتلفه گرهِ پیچیده‌ای با داستان این ائتلاف خورده است. معنای نمادین این پرچم را نمی‌توان از آرمان آن‌هایی جدا کرد که زیر آن جنگیده‌اند؛ نمی‌توان آن را از مواضع «آلکساندر استیونز [۷] » معاون اول رئیس‌جمهور ایالات مؤتلفه [بین سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ همزمان با جنگ داخلی در آمریکا] جدا کرد، که در سخنرانی مشهورش، موسوم به «سخنرانی سنگ بنا [۸] »، گفت برده‌داری «علت اصلیِ گسستِ اخیر و انقلابِ فعلی» است و ایالات مؤتلفه بر اساس «این حقیقت بزرگ» بنیان‌گذاری شده است که «نیگروها [عبارت توهین‌آمیز برای اشاره به سیاه‌پوستان] با انسان‌های سفیدپوست برابر نیستند.»

«آلکساندر استیونز» معاون اول رئیس‌جمهور ایالات مؤتلفه آمریکا، اذعان داشت که این کشور بر اساس این عقیده بنیان‌گذاری شده بود که «نیگروها با انسان‌های سفیدپوست برابر نیستند» (+)

همین‌طور که به عکس روز چهارشنبه نگاه می‌کردم، در این فکر بودم که معنای این پرچم چه‌قدر گسترش و تغییر یافته است؛ چگونه تبدیل به نماد ثابت تجمعات «کوکلاکس‌کلان [۹] » [گروه آمریکایی معتقد به برتری نژادی سفیدپوستان] تبدیل شد؛ چگونه توسط سفیدپوستان برای به وحشت انداختنِ کودکان سیاه‌پوست در مدارس سفیدپوست پس از پرونده «براون مقابل هیأت آموزش [۱۰] » [که دیوان عالی آمریکا در آن حکم به ادغام مدارس سیاه‌پوستان و سفیدپوستان داد] به اهتزاز درآمد؛ چگونه بخشی از پرچم‌های ایالت‌هایی شد که مجالس قانون‌گذاری آن‌ها به شکلی خستگی‌ناپذیر برای محروم کردن شهروندان سیاه‌پوست از حقوقشان تلاش می‌کردند؛ و چگونه این پرچم اکنون تا ابد به شورش ۶ ژانویه ۲۰۲۱ در کاخ کنگره گره خواهد خورد؛ زمانی که ملتْ شاهد بروز دوباره خشونت توسط افراد معتقد به برتری سفیدپوستان بود، آن هم به تحریک یک رئیس‌جمهور منحرف و بزدل.

شماری از اعضای کوکلاکس‌کلان با پرچم ایالات مؤتلفه آمریکا (+)

در طول جنگ داخلی، ارتش ایالات مؤتلفه هرگز به پایتخت نرسید. تا جایی که من می‌دانم، پرچم شورشیان تا قبل از روز چهارشنبه هرگز در داخل راهروهای کنگره به پرواز درنیامده بود. این در حالی است که [یک هفته] پیش، مردی در راهروهای حکومت آمریکا قدم زد که پرچم گروهی روی دوشش بود که از ایالات متحده جدا و با این کشور وارد جنگ شده بودند. سپس ظاهراً همین مرد قدم‌زنان از ساختمان کنگره خارج شد؛ و بخش بزرگی از تاریخ این کشور را با خودش بیرون برد.

در همین‌باره بخوانید:

›› تظاهرات حامیان ترامپ با شعار «جان سیاه‌پوستان برای هیچ‌کس مهم نیست»