به گزارش مشرق، شهید فتح‌الله حیدری در جریان عملیات‌های کربلای ۴ و ۵ به عنوان فرمانده یگان دریایی گردان علی ابن ابیطالب منصوب شد و در جریان عملیات کربلای ۵ نیز به شهادت رسید. شهید حیدری پیش از شهادت، ۳۰ درصد جانبازی داشت ولی هیچ‌گاه از حضور در جبهه غافل نشد. شهید حیدری در ۱۰ بهمن ۱۳۶۵ به شهادت رسید و در ادامه نگاهی به مجاهدت‌های ایشان در دفاع مقدس داریم.
اعزام به جبهه
منطقه دشت‌سر شهر آمل محل تولد شهید فتح‌الله حیدری در سال ۱۳۴۳ است. خانواده‌ای کشاورز که رزق حلال و درآوردن نان با عرق جبین دغدغه مهمش بود. فرزند خانواده نیز از همان کودکی به کمک پدر خانواده در کار کشاورزی می‌آید و همزمان با کار کردن درس‌هایش را نیز می‌خواند. دوران نوجوانی فتح‌الله و هم‌نسلانش با جنگ گره می‌خورد. آغاز جنگ تحمیلی درس و تحصیل نوجوانان آن دوره را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فتح‌الله و دوستانش نیز نمی‌توانند نسبت به وقوع جنگ بی‌تفاوت باشند و می‌خواهند خودشان را به رزمندگان در جبهه‌ها برسانند.
سال ۱۳۶۰ فرصت اعزام فتح‌الله به جبهه فراهم می‌شود. او پس از اتمام دوره آموزشی به غرب کشور اعزام می‌شود و تا آخرین روزهای سال به عنوان تک‌تیرانداز در مریوان به جهاد می‌پردازد. بودن در کنار رزمندگان فرصت گرانبهایی برای شهید حیدری بود و حالا او با تجربه این حضور، دیگر توان دل کندن از جبهه را ندارد.
جانبازی
او بار دیگر در خرداد ۱۳۶۱ به منطقه جنگی جنوب می‌رود و همراه با لشکر ۲۵ کربلا در عملیات رمضان شرکت می‌کند. در پاییز همان سال دوره‌های امدادگری را در هلال احمر می‌بیند تا حضورش در جبهه مفیدتر از گذشته باشد. در زمستان ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی شرکت می‌کند تا فعالیت‌هایش در این سال مهم از دفاع مقدس تکمیل شود.
شهید حیدری در آذر ۱۳۶۲ به عضویت رسمی سپاه پاسداران درمی آید تا بار مسئولیتش بیشتر شود. یک سال بعد مشغول فراگیری آموزش تخصصی فرماندهی می‌شود و بعد از اتمام دوره آموزشی در پادگان شهید بیگلو اهواز به عنوان مسئول آموزش نظامی منصوب می‌شود. مدتی هم جانشینی فرمانده گروهان یگان دریایی لشکر ۲۵ کربلا را به عهده داشت. در مدت حضور در جبهه چندین بار بر اثر اصابت ترکش مجروح شد و تعدادی ترکش در بدنش باقی ماند ولی حاضر به عمل جراحی نمی‌شد. در ۲۳ مرداد ۱۳۶۳ در پاسگاه زید بر اثر موج‌گرفتگی و اصابت ترکش به دست و گردن مجروح و در بیمارستان بستری شد.
فتح‌الله بعد از ۲۱ ماه حضور مستمر در جبهه‌های جنگ در ۲۲ مرداد ۱۳۶۴ به سپاه آمل منتقل شد و مدتی مسئولیت ستاد ناحیه ۶ خیبر و مسئول دفتر حفاظت سپاه را در آمل به عهده داشت. شهید حیدری همه را ترغیب به حضور در جبهه می‌کرد و حتی به عمویش می‌گفت: «مسجد و حسینیه می‌سازی، اما بدان که ثوابش به اندازه یک روز حضور نیست، چون اسلام درخطر است. همه ما باید در جبهه حضور داشته باشیم.»
شهادت در کربلای ۵
با این حال شهید حیدری از دیگر جنبه‌های زندگی‌اش مثل آموختن و یادگیری غافل می‌شود. او در کنار حضور در جبهه در کلاس‌های ایثارگری شرکت می‌کرد و تحصیلاتش را نیز ادامه می‌داد. شهید بعد از ۱۳ ماه خدمت در سپاه آمل در ۱۳ شهریور ۱۳۶۵ به جبهه اعزام و در یگان دریایی لشکر ۲۵ کربلا مشغول کار شد. بعد از مدتی به عنوان فرمانده گردان علی ابن ابیطالب (یگان دریایی) منصوب شد و در عملیات کربلای ۲ شرکت کرد و به خاطر شایستگی‌هایی که از خود نشان داد توسط فرمانده لشکر ۲۵ کربلا در طراحی عملیات‌های کربلای ۴ و ۵ شرکت داده شد.
فتح‌الله حیدری در عملیات کربلای ۵ شرکت کرد و در ساعت ۹ صبح روز جمعه دهم بهمن ۱۳۶۵ به هنگام عزیمت برای شناسایی خطوط دشمن در عمق ۱۵۰۰ متری داخل خاک عراق مورد اصابت گلوله مستقیم تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.
به فرزندش علاقه بسیار داشت. همرزمانش دیده بودند که که همواره عکس فرزندش را داخل جیبش می‌گذارد. هنگام شهادت نیز این عکس همچنان در جیبش بود. حیدری فرمانده گردان علی ابن ابیطالب (یگان دریایی) با بیش از ۳۶ ماه حضور مستمر در مناطق جنگی و با ۳۰ درصد جانبازی در منطقه عملیاتی کربلای ۵ مفقودالاثر شد. سرانجام پیکر او در تاریخ ۷ مرداد ۱۳۷۴ توسط گروه تفحص کشف و از طریق پلاک هویت شناسایی شد. در ۸ مرداد ۱۳۷۴ در شهرستان آمل تشییع و در زادگاهش روستای سرخکلا به خاک سپرده شد.
* جوان آنلاین