وی افزود: امیدوارم سال آینده بتوانم باقیمانده ترانه‌هایم را که به چاپ نرسیده‌اند، منتشر کنم. چون ترانه‌سرایی را به صورت حرفه‌ای انجام نداده و دنبال نکرده‌ام. ترانه‌هایی که برای تلویزیون و آثار صوتی - تصویری سرودم به دلیل مسئولیتی بود که به عهده‌ام گذاشته شد و باید پیامی را در این ترانه‌ها منتقل می‌کردم.
این شاعر در ادامه گفت: شعر فارسی این قابلیت را دارد که بسیاری از مباحث را در قالب تصنیف یا ترانه با آن انتقال بدهید و موسیقی ایرانی هم توان همراهی با این شعر را دارد. با سرودن ترانه‌هایم بود که درباره این موضوع مطمئن شدم و متوجه شدم که اشتباه نمی‌کنم و همه اهل ادب می‌توانند با خیال راحت، هر موضوعی را که به ذهن‌شان خطور می‌کند، با تکیه بر ادبیات فارسی و ساحت‌های مختلف آن، بیان بکنند و حتما هم موفق خواهند شد.
معلم درباره علت کم‌کاری‌اش در زمینه نشر نوشته‌ها، نقدها و آثار مکتوبش گفت: چاپ نوشته‌هایم بستگی به گرفتاری‌های اداری و شغلی‌ام دارد. کارهای فرهنگستان هنر و دیگر مشغله‌ها در حکم امانت هستند و باید به صاحبانشان ارائه بشوند. اگر خدا بخواهد و گرفتاری‌ها اجازه بدهد، امیدوارم طی یک سال آینده کتاب‌هایی از این دست را منتشر کنم.