به گزارش مشرق، وحید امیری با درخشش در نفت تهران به پیراهن پرسپولیس رسید و در این سال‌ها هم اتفاقات شیرینی را در ذهن هواداران این تیم رقم زده است. امیری بازی در معتبرترین تورنمنت دنیا را هم تجربه کرد؛ بازی در جام‌جهانی روسیه که البته برای او اتفاقات جالب توجهی را هم رقم زد. غیبت این بازیکن در فینال لیگ قهرمانان آسیا اما هنوز هم یک حسرت بزرگ برای هواداران پرسپولیس است. این اتفاق آن‌قدر برای امیری تلخ بوده که بعد از گذشت چندماه وقتی در موردش صحبت می‌کند، هنوز هم می‌توان ناراحتی و حسرت را میان کلماتش حس کرد. 

با امیری درخصوص قهرمانی پرسپولیس در پایان نیم‌فصل اول و مسائل مختلف دیگر صحبت کردیم:

    از قهرمانی نیم‌فصل شروع کنیم. بعد از آن مساوی‌های متوالی فکرش را می‌کردید به کورس برگردید و دوباره صدرنشین شوید؟
پرسپولیس شروع خوبی در لیگ برتر نداشت و در نتیجه‌گیری نوسان داشتیم. نتایجی که در شروع لیگ گرفتیم در شأن نام پرسپولیس نبود و مسائل مختلفی هم تأثیرگذار بود. یکی از دلایل مهمی که باعث شد امتیازهای حساسی از دست بدهیم، قهرمان نشدن در آسیا بود. اگر قهرمان می‌شدیم مطمئنا از لحاظ روحی و فوتبالی شرایط متفاوتی پیدا می‌کردیم و کار راحت‌تر می‌شد. یکسری محدودیت‌ها هم به تیم ضربه زد. من و احسان پهلوان به‌دلیل محرومیت در فینال لیگ قهرمانان آسیا، در بعضی از بازی‌ها نیمکت‌نشین بودیم تا پرسپولیس بازی بدون حضور ما را هم تجربه کند. از طرفی عیسی آل‌کثیر هم محروم شده بود. با گذشت زمان اما شرایط بهتر شد و در چند بازی با حداقل اختلاف برنده شدیم و گرفتن امتیاز بسیار مهم بود. آخرین بازی هم که با برد پرگل ما همراه شد و خوشبختانه توانستیم به صدر جدول برسیم و این برایمان خوشحال‌کننده و باارزش بود.

    با اضافه شدن چند بازیکن قطعا در نیم‌فصل دوم تیم‌ قوی‌تری می‌شوید.
امیدوارم شرایط بهتری پیدا کنیم. البته به قهرمان نیم‌فصل جام نمی‌دهند و مطمئنا در نیم‌فصل دوم کار سخت‌تری در پیش خواهیم داشت. همه تیم‌ها دنبال امتیاز گرفتن هستند و برای هدف‌های مختلفی می‌جنگند. ما نمی‌توانیم از حالا خودمان را قهرمان بدانیم ولی قطعا برای رسیدن به این هدف تا آخرین توانی که داریم، می‌جنگیم.

    اصلی‌ترین رقیب پرسپولیس برای قهرمانی چه تیمی است؟
همه تیم‌ها برای ما قابل احترام هستند و نمی‌توانم از یک تیم خاص اسم ببرم. شما دیدید که چند سال پیش استقلال‌خوزستان قهرمان شد و آن اتفاق برای خیلی‌ها قابل پیش‌بینی نبود. تیم‌هایی که ساختار قوی دارند جزو مدعیان اصلی هستند و جایگاه‌شان در بالای جدول مشخص است. آنها برای ما حریفانی خطرناک هستند و اصلا نمی‌توان لیگ را با خیال راحت ادامه داد. مدل پرسپولیس اینطور نیست که خیالش آسوده باشد، ما همیشه باید احساس خطر کنیم و مطمئن باشید تا لحظه‌ای که قهرمانی پرسپولیس قطعی شود می‌جنگیم. ما به چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کنیم ولی نباید فراموش کرد که مدعیان دیگر هم چنین هدفی دارند. در ادامه فصل که بازی‌ها فشرده می‌شود کارمان سخت‌تر خواهد شد ولی از هواداران می‌خواهیم که همیشه حامی تیم باشند تا بتوانیم آنها را خوشحال کنیم.

 نیم‌فصل اول برای خودت چطور بود، آیا از عملکردت راضی هستی؟
در اوایل فصل از لحاظ روحی تحت فشار بودم چون به‌خاطر کارت زردی که در بازی با النصر عربستان گرفتم، از حضور در بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا محروم شدم. قبل از فینال، در بازی‌های لیگ هم من فقط در یکی دو بازی فیکس بودم و چون از بازی فینال محروم بودم، در اکثر بازی‌ها نیمکت‌نشین شدم. این موضوع باعث شد تا شرایط بدنی‌ام از مرز ایده‌آل فاصله بگیرد. فوتبالی‌ها هم همیشه مثالی دارند که بازیکن فقط در شرایط بازی رسمی و ۹۰دقیقه‌ای بدنش آماده می‌ماند. شما دیدید که در لیگ قهرمانان با وجود اینکه هر سه چهار روز یک‌بار بازی می‌کردیم ولی از لحاظ بدنی وضعیت خوبی داشتیم. متأسفانه قهرمان نشدن پرسپولیس شرایط روحی خوبی برای من نداشت و وقتی تیم هم برگشت چند هفته خوب نتیجه نگرفتیم. البته با گذشت چند بازی شرایط من بهتر شد. در بازی با پیکان در دقیقه‌یک پایم ضربه خورد ولی ادامه دادم و در بازی با گل‌گهر هم در دقیقه ۳۰ضربه سختی خوردم ولی تشخیص کادرفنی این بود که بازی کنم. ضربه‌ای که در بازی با گل‌گهر خوردم سخت بود و نیاز به پشت سر گذاشتن دوران نقاهت داشت. خوشبختانه الان شرایط بهتری دارم و می‌توانم برابر سایپا بازی کنم.

بسیاری از هواداران پرسپولیس و کارشناسان فوتبال بر این عقیده‌اند که اگر پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان تو را در اختیار داشت، امکان داشت قهرمان شود. نظر خودت چیست؟

به هر حال هر اتفاقی حکمتی دارد. فکر می‌کنم در بازی با النصر بی‌تجربگی کردم که اخطار گرفتم و باید در آن صحنه مراعات می‌کردم. البته آن بازی با توجه به محرومیت آل‌کثیر و اتفاقاتی که برای پرسپولیس رقم زدند، برای ما حیثیتی شده بود و روی تیم ما فشار روحی و روانی وجود داشت. همین باعث شد که احساسی شویم. بدون شک غیبت در فینال لیگ قهرمانان آسیا یکی از تلخ‌ترین اتفاقات فوتبالی‌ام بود. این اتفاق ممکن است برای هر بازیکنی رخ دهد ولی متأسفانه با از دست دادن بازی فینال، چندماه سخت را پشت سر گذاشتم. در واقع بعد از رسیدن به فینال حال خوبی نداشتم و انگار روی هوا معلق بودم.

 در سن ۳۲سالگی دوندگی فوق‌العاده‌ای در زمین مسابقه داری و خیلی‌ها که فوتبال تو را تماشا می‌کنند می‌گویند کاش امیری یک فوتبالیست ۲۰ساله بود. آیا خودت به این موضوع فکر می‌کنی؟
الان فوتبالیستی مثل سیدجلال را کنار خودمان داریم که نشان داده سن فقط یک عدد است. او خیلی سالم زندگی می‌کند که این بسیار تأثیرگذار است، در ضمن سید ذهنیتی قوی دارد. او فوتبال را در همه امور زندگی‌اش در اولویت قرار داده است.

   کار کردن با یحیی گل‌محمدی چطور است؟
من سال اولی که در لیگ برتر به میدان رفتم،پیراهن نفت تهران را بر تن داشتم و آقایحیی هم سرمربی بود. ایشان شخصیتی آرام و ریزبین دارد و به‌خوبی می‌بیند که چه‌کسی تلاش می‌کند. خیلی از مربیان خارجی چالش‌های زیادی برای فوتبال ایران و باشگاه‌های ایرانی درست می‌کنند و یحیی گل‌محمدی می‌تواند یک الگو باشد. ما اگر روی مربیان ایرانی سرمایه‌گذاری کنیم قطعا می‌توانیم از آنها بهترین استفاده را ببریم. گل‌محمدی به تیم آرامش می‌دهد، این در حالی است که برخی با داد و فریاد زدن به تیم اضطراب می‌دهند.

   فکر نمی‌کنی تیم ملی کمی راحت کارلوس کی‌روش را از دست داد؟
در آن مقطع خیلی انتقادها صورت گرفت. به هر حال این حق فدراسیون بود که در مورد سرمربی تصمیم بگیرد ولی ما اگر با کی‌روش ادامه ندادیم باید یک مربی بهتر از او می‌آوردیم. بعد از کی‌روش هدایت تیم ملی به ویلموتس رسید که حضور او باعث نابودی فوتبال ایران و فدراسیون فوتبال شد.

   تیم ملی می‌تواند با دراگان اسکوچیچ روزهای خوبی را تجربه کند؟
این مشخص است که دراگان انگیزه زیادی دارد و روی کارش وقت می‌گذارد. او اکثر بازی‌های لیگ را می‌بیند و این نشان می‌دهد که برای کارش و تیم ملی ارزش قائل است. من به موفقیت تیم‌ملی خوش‌بین هستم و امیدوارم اتفاقات خوبی برای تیم‌ملی رخ دهد.

  برای ما جالب است که بدانیم الگوی تو در فوتبال چه‌کسی است؟
من سال۸۸یک مصاحبه انجام دادم و گفتم که الگوی اخلاقی‌ام کریم باقری است. اگر هم بخواهم در مورد بازیکنان خارجی صحبت کنم باید از فوتبالیست‌های گذشته و فعلی اسم ببرم. با این حال معتقدم که مسی و رونالدو می‌توانند الگوهای خوبی باشند.

  در جام‌جهانی روسیه با لایی انداختن به پیکه یک صحنه به‌یادماندنی را رقم زدی. آیا پیش می‌آید که هنوز هم به آن اتفاق فکر کنی؟
وقتی بیرون و در میان مردم هستیم، خیلی‌ها در مورد فوتبال و پرسپولیس از من سؤال می‌کنند و برخی هم در مورد آن صحنه صحبت می‌کنند. ما در آن جام‌جهانی به حقمان نرسیدیم و می‌توانستیم از مرحله گروهی صعود کنیم تا شیرینی برخی اتفاقات مثل مهار پنالتی رونالدو توسط بیرانوند چندبرابر شود. بچه‌های تیم ملی و کادر فنی تلاش زیادی کردند ولی کاش به مرحله بعدی صعود می‌کردیم. در مورد سؤال شما هم باید بگویم که زیاد به آن لایی فکر نمی‌کنم. فوتبالیست‌های اروپایی غم و شادی حاصل از اتفاقات فوتبال را زود فراموش می‌کنند و همیشه به فکر فردا هستند که این یک تفکر حرفه‌ای است. ما همیشه باید برای به‌دست آوردن فردایی بهتر تلاش کنیم.

منبع: همشهری ورزشی