به گزارش مشرق، " مسئله امروز ما توجه ویژه به مدارس عشایری است، ممکن است متخصصان و بدنه دانشگاهی بگویند کانکس بهترین وسیله برای مدارس عشایری است پس همگی از آن حمایت کنیم و بی‌جهت کانکس را از انتفاع خارج نکنیم، مدارس کانکسی روشی بود که تا امروز برای ایجاد عدالت آموزشی در منطقه عشایری به کار گرفتیم"؛ این ها بخشی از صحبت‌های رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور درباره استفاده از مدارس کانکسی است.
بیشتر بخوانید:
پایان مدارس کانکسی با ساخت مدارس سبز برکت +عکس
با آتش گرفتن کانکس محل اسکان معلمان در دزفول، موضوع امنیت مدارس کانکسی بیش از گذشته محل توجه قرار گرفت هر چند پس از آن مهراله رخشانی مهر رئیس سازمان نوسازی مدارس معتقد بود" بابت ایمنی ۴ هزار مدرسه کانکسی کشور نگرانی وجود ندارد" اما سوای این موضوع، آنچه این روزها به عنوان پرسش جدی مطرح می‌شود این است که آیا نمی‌توان به جای کانکس در محل ییلاق و قشلاق عشایر مدرسه‌ای کوچک ساخت که قطعاً هزینه‌های آن نسبت به حمل و جابه جایی کانکس و استهلاک آن کمتر خواهد بود؟
یا اینکه چرا برای دانش آموزانی که عشایر نیستند از کانکس استفاده می‌شود و با توجیه اینکه کانکس جایگزین مدرسه و کلاس درس است دیگر مدرسه‌ای ساخته نمی‌شود؟
از سوی دیگر آیا کانکس‌هایی که مورد استفاده قرار می‌گیرند با کاربری آموزشی طراحی شده است؟
محمدرضا سیفی؛ مدیرکل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر در پاسخ به این پرسش که آیا کانکس بهترین نوع مدرسه برای مناطق عشایری است؟ گفت: قطعاً کانکس مجهز به پنل خورشیدی، دارای سرویس بهداشتی و قابل حمل و نقل برای مدارس سیار و نیمه سیار که جمعیت به سزایی از دانش آموزان را تشکیل می‌دهد گزینه مناسبی است بنابراین جایگزین مناسب برای مدارس عشایری کانکس مجهز است نه اتاقک فلزی که هیچ امکاناتی ندارد حتی صاعقه گیر، کانکس استاندارد دارای محل اسکان معلم هم است.
وی افزود: هم‌اکنون مدارس کانکسی مجهز نیستند و با سازمان نوسازی مدارس بر این تأکید کردیم که خیران در کنار ساخت مدرسه به اهدای کانکس مجهز هم توجه داشته باشند.
استانداردسازی مدارس کانکسی؛ در آینده
سیفی ادامه داد: سه هزا مدرسه کانکسی در کل کشور داریم که یک سوم آن برای دانش آموزان عشایری است که تعداد بسیار اندکی استاندارد هستند و قرار است در آینده مدارس کانکسی استاندارد شوند.
وی درباره تعداد مدارس و دانش آموزان عشایر گفت: امسال ۲۰۸ هزار و ۵۰۰ نفر دانش آموز عشایری داریم که در ۱۶۴۳ مدرسه تحصیل می‌کنند از این تعداد ۷۵۸ مدرسه چادری بوده و ۲ هزار مدرسه سیار و نیمه سیار است که مدار کانکسی را شامل می‌شوند همچنین ۱۳۲۷ مدرسه کانتینری داریم.
آیا امکان ساخت مدرسه در ییلاق و قشلاق وجود ندارد؟
مدیر کل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر در پاسخ به این پرسش که آیا امکان ساخت دو مدرسه کوچک در ییلاق و قشلاق که هزینه و خطرات کمتری نسبت به جابه جایی کانکس دارد، وجود ندارد؟ مطرح کرد: اینکه در ییلاق و قشلاق برای دانش آموزان عشایر مدرسه بسازیم هزینه کمتری دارد کاملاً درست است اما از این موضوع غفلت می‌شود که ییلاق و قشلاق عشایر در طول این سال‌ها واحد نبوده است یعنی به خاطر خشکسالی و بارندگی‌های متفاوت مسیر کوچ تغییر کرده است.در استان کرمان به دنبال این موضوع بودیم و نقشه کوچ را بررسی کردیم اما آنچه در طول ۴ سال متوجه شدیم این بود اگر یک ایل سال قبل یکجا قشلاق کرده است امسال الزاماً آنجا قشلاق نمی‌کند چون موقعیت جغرافیایی، آب و مراتع متفاوت است.
سیفی در پاسخ به این پرسش که آیا در جابه جایی عشایر کانکس هم جا به جا می‌شود؟ عنوان کرد: بله به همراه معلم جا به جا می‌شود که هزینه‌ها بالاست بنابراین در جاهایی که جمعیت دانش‌آموز کم است از چادر استفاده می‌کنیم.
وی در پاسخ به این پرسش که چرا دانش آموزان عشایر که در نزدیکی یک مدرسه روستایی اسکان می‌کنند، از این مدرسه استفاده نمی‌کنند؟ بیان کرد: هیچ اجباری نداریم که دانش آموز را از مدرسه به کانکس و چادر ببریم در جایی که مدرسه روستایی نباشد این کار را انجام می‌دهیم اگر در نزدیکی دانش آموزان عشایری، مدرسه روستایی وجود داشته باشد می‌توانند آنجا تحصیل کنند. هر جا آب وجود داشت و شرایط مهیا بود دانش آموز به مدرسه روستایی می‌رود.
سیفی گفت: دانش آموزان درمدارس عشایری سیار بخشی از فصل را یک جا هستند و بخشی از فصل را جای دیگر یعنی در دو استان درس می‌خوانند مثلاً از نهاوند همدان ۸۵۰ کیلومتر را طی و به ایذه خوزستان می‌روند.
مدیر کل دفتر توسعه عدالت آموزشی و آموزش عشایر درباره زمان بندی سال تحصیلی عشایر عنوان کرد: براساس سند تحول بنیادین در چارچوب برنامه درسی ملی و با توجه به شرایط و ویژگی‌های زندگی عشایری، اقتضائات منطقه‌ای و محلی، کسری زمان آموزش در مدارس کوچ رو باید گونه‌ای باشد که کمتر از زمان مقرر در برنامه درسی ملی نباشد اما این زمان کمتر می‌شود و برای جبران کسری، فعالیت مدارس به صورت دو وقته یعنی صبح و بعدازظهر و تشکیل کلاس‌های درس در روزهای پنجشنبه است.