به گزارش مشرق، در هفته‌های گذشته اخباری مبنی بر اعتراض منابع رسمی عربستانی به الحاق منطقه «النخیب»، در استان «الانبار» در غرب عراق به استان «کربلا» را منتشر کردند که تعجب بسیاری از محافل منطقه‌ای را به دنبال داشت.
بیشتر بخوانید:
نقطه عطف حملات مقاومت عراق علیه اشغالگری
النخیب، از جمله مناطقی از عراق است که در نزدیکی مرزهای کشور عربستان سعودی قرار دارد.
این منطقه حلقه ارتباط و به بیان دقیق تر، جاده زمینی است که عراق را از طریق بیابان الانبار به سوریه ارتباط می دهد.
النخیب، از جمله مناطق با اکثریت «سنی نشین» عراق است و از نگاه و منظور سعودی‌ها، این منطقه کانون و مرکز دولت سنی آینده عراق در صورت تأسیس را تشکیل می دهد، بنابراین خواهان الحاق آن به استان کربلا اغلب «شیعه نشین» نیست.
این منطقه دارای ۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با استان کربلا غالبا شیعه نشین است و الحاق آن به این استان باعث می شود، عربستان سعودی در محاصره سه منطقه شیعه نشین باشد، یمن، عراق و منطقه «الشرقیه» در شرق عربستان.
همچنین النخیب، از جمله مناطقی است که بدست نیروی «الحشد الشعبی» آزاد شد و گردان «العباس» تاکنون در آن حضور و فعالیت دارد، طبیعی است که این حضور و فعالیت نمی‌تواند خوشایند سعودی‌ها باشد، چون عدم فعالیت داعش در این منطقه به معنای جلوگیری از فعالیت سعودی‌ها در آن است. این تأکید می‌کند که رویارویی الحشد الشعبی تنها با داعش نیست، بلکه رویارویی منطقه‌ای و فراتر از آن رویارویی بین‌المللی (آمریکا و ائتلاف بین المللی ضد داعش) است.
النخیب، یکی از مناطقی بود که سعودی‌ها را به تحرک در عراق واداشت و از بیم الحاق آن به استان کربلا، سعودی ها تلاش خود را بر تحقق دو راهبرد در این منطقه متمرکز کردند:
یک: بدست گرفتن کنترل گذرگاه‌های مرزی راهبردی الرمادی و کربلا و خارج کردن آن از دست نیروهای الحشد الشعبی که بزرگ ترین مانع بر سر راه تحقق اهداف خود در استان الانبار می‌بینند.
دو: دادن رشوه به سیاستمداران و برخی از شیوخ عشایر اهل سنت منطقه النخیب و استان الانبار با هدف مخالفت و جلوگیری از الحاق منطقه النخیب به استان کربلا و در سقفی بالاتر پافشاری بر انحلال الحشد الشعبی.