سرویس سیاست مشرق - بیش از یک هفته از خرابکاری در سایت هسته‌ای نطنز می‌گذرد و همچنان روایت‌های تازه‌ای از ابعاد این اقدام تروریستی منتشر می‌شود. به باور برخی از تحلیلگران، رمزگشایی از ابعاد این حادثه و آشکار شدن دست نفوذ بیگانگان درگرو پاسخ به این پرسش است که چرا با شروع دولت یازدهم و در دوره ریاست علی‌اکبر صالحی بر سازمان انرژی اتمی، عده‌ای از دانشمندان هسته‌ای از کار اخراج شدند؟

 یک روز پس از اعلام حادثه در نطنز، پایگاه خبری – تحلیلی 598 مصاحبه‌ای را با تیتر «خرابکاری در تأسیسات نطنز، نتیجه اخراج دانشمندان هسته‌ای» منتشر می‌کند. [1] حسین آبنیکی رئیس مرکز توسعه و فناوری اطلاعات سازمان انرژی اتمی دولت دهم در پاسخ به یکی از سؤالات خبرنگار وب‌سایت 598 می‌گوید:

«در طول سال‌های 1388 تا 1392 که دوستان شهید احمدی روشن هنوز از سازمان انرژی اتمی اخراج نشده بودند؛ اقدام به خرابکاری و حملات سایبری به صنعت هسته‌ای ایران اصلاً مؤثر نبود و کار خیلی خوب جلو می‌رفت. در این دوره نقاط ضعف صنعت هسته‌ای ایران به‌خوبی شناسایی و از فروش قطعات و به‌کارگیری تجهیزات دستکاری‌شده، حملات سایبری و ... پیشگیری شد.»

اما شامگاه 23 فروردین، علیرضا زاکانی در برنامه «جهان‌آرا» حاضر شد و تأکید کرد که غنی‌سازی 3.5 درصد و 20 درصد و پروژه حساس برق‌رسانی به نیروگاه‌های نطنز و فردو، حاصل ابتکار کسانی بود که متأسفانه در دولت یازدهم از سازمان انرژی اتمی اخراج شدند و یا بالاجبار به سازمان آب و فاضلاب منتقل شدند.

زاکانی در دقایق پایانی این برنامه تلویزیونی توضیحات بیشتری را در خصوص عامل اخراج دانشمندان هسته‌ای ارائه داد: «من یک جلسه‌ای خدمت وزیر محترم اطلاعات رفتم و گفتم بابا معلوم است که عامل این کار کیست، این فرد است. وزیر گفت: بله می‌دانیم، چند بار هم گفتیم این فرد [عامل اخراج دانشمندان هسته‌ای] صلاحیت ندارد.»

رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در ادامه گفت: «بعد از کلی تلاش، وزارت اطلاعات زحمت کشید، همه تلاش کردند تا ایشان [عامل اخراج دانشمندان هسته‌ای] از جنبهٔ حراستی برداشته شد و البته بعداً مشاور [دستیار ویژه علی‌اکبر صالحی] شد.»

 همچنین فریدون عباسی رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی، اخیراً سخنان قابل‌تأملی درباره فردی مطرح کرده است که «برای شهید فخری زاده مزاحمت درست کرد و این کار را سه سال ادامه داد تا اینکه شهید فخری زاده و تشکیلات این شهید را دچار مشکل کرد.»

فریدون عباسی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری مهر[2] ، از سماجت علی‌اکبر صالحی برای به‌کارگیری فرد مذکور گفته است: «رئیس انرژی اتمی اصرار عجیبی داشت، یک عنصر امنیتی که رانده‌شده بود حتماً ادامه فعالیت بدهد که به‌جای پرداختن به بحث ضد جاسوسی به موارد دیگر می‌پرداختند.»

وی در ادامه خاطرنشان می‌کند: «من که همه مسائل اتمی را می‌دانم، بعد از کنار رفتنم ممنوع‌الورود شده بودم و این کار همان آقا بود، همین فرد به علت تشابه اسمی یکی از دانشجویان با من تلاش کرد ۷۰ دانشجو را که برای بازدید می‌رفتند در اتوبان کاشان برگرداند.»

پیداست که آبنیکی، زاکانی و عباسی، هر سه‌به‌یک نفر اشاره دارند و البته به دلایلی از اشاره مستقیم به اسم این فرد خودداری می‌کنند. به نظر می‌رسد توضیحات داده شده درباره فرد مذکور، با مشخصات و سوابق علی‌اصغر زارعان، تطابق دارد و در عرصه فضای مجازی نیز به این فرد اشاره شده است و ادعاهایی درباره زارعان مطرح شده که از سوی هیچ کس مورد تردید و تکذیب قرار نگرفته است.

اصغر زارعان، معاون پیشین حفاظت و امنیت هسته‌ای سازمان انرژی اتمی بود و هم‌اکنون دستیار ویژه علی‌اکبر صالحی در این سازمان است. وی متولد اصفهان است و مواضع و سخنانش بارها موردتوجه مؤسسات خارجی قرار گرفته است.

روشن است که دشمن خط هراس‌افکنی را درپیش گرفته و باید اعتماد به دستگاه‌های اطلاعاتی، امنیت به نیروگاه‌های اتمی و آرامش به دانشمندان هسته‌ای برگردد.

تجربهٔ عبرت‌آموز رخدادهای گام نخست انقلاب به ویژه وقایع سال 1360 نشان می‌دهد که غفلت از پاکسازی اطلاعاتی عواقب جبران‌ناپذیری به دنبال دارد، بنابراین در طلیعهٔ گام دوم انقلاب باید هر چه سریع‌تر در مسیر غربالگری نیروهای مخلص از عناصر مسأله‌دار، عوامل نفوذی و نیروهای خودفروخته حرکت کرد.