زندگانی، درباره این مجموعه که به سنت‌های فراموش‌شده در خانواده‌ها می‌پردازد گفت: یکی از دلایلم برای پذیرفتن بازی در این پروژه همین مسئله بود که این مجموعه به روابط بزرگترها و کوچکترها می‌پردازد، روابطی که این روزها در خانواده‌ها فراموش شده و همه دچار منیت و فردگرایی شده‌ایم و با این وضعیت جامعه به شیب منفی سوق داده می‌شود.
وی ادامه داد: روابط قدیمی همراه با اعتماد، مهربانی، خیرخواهی و دوستی همراه بوده‌است. در آن زمان دشمنی‌ها کمرنگ بود و در صورتی اتفاق می‌افتد که پشت آن یک انگیزه قوی وجود داشته باشد. آدم‌ها در دوران گذشته سیاه و سفید بودند اما در مجموع تعداد آدم‌های سفید در جامعه زیاد بودند، ولی در حال حاضر آدم‌ها در جامعه خاکستری هستند و در عین حال تعداد خاکستری‌های رو به سیاه هم زیاد است.
این بازیگر اشاره کرد: مجموعه تلویزیونی "خاطرات مرد ناتمام" در بستر یک قصه آرام و روابط زیبا به ما گوشزد می‌کند که ما از کجا به کجا رسیده‌ایم؟ می‌گوید معنی بزرگتر در خانواده چیست؟ متاسفانه در حال حاضر فقط اسامی در جامعه بازی می‌کنند نه مسئولیت‌ها. معانی فقط در اسم‌ها خلاصه شده نه خود مسئولیت.
زندگانی در پاسخ به اینکه تعامل‌تان با کارگردان چطور است و آیا در ارتباط با ایفای نقش همایون پورسینا پیش آمده پیشنهادی بدهید که او قبول نکند؟ توضیح داد: آقای کرمیار این حسن را دارد که شما همراه با تعامل زیرنظر یک تفکر حرکت می‌کنید. این تعامل من بازیگر را به سمت جلو می‌برد. در واقع تفکر قالبی که وجود دارد تفکر کارگردان است، بعد هم تفکر نویسنده و ما کاتالیزور این تفکر هستیم.
وی اشاره کرد: در مجموع همه این موارد توسط یک فکر هدایت می‌شود و تعامل هم وجود دارد. هر جا هم لازم بود پیشنهاد مناسب برای نقش داده‌ام و آقایان کرمیار و میرفتاح با سعه‌صدر پذیرفتند. اگر هم جواب‌شان منفی بود شاید به این خاطر بود که جایش نبود. در مجموع همکاری خوبی میان ما حاکم است. فکر می‌کنم تلویزیون یک خطر و ویژگی بسیار بزرگی نسبت به سینما و تئاتر دارد و آن هم صمیمیت پشت صحنه و همکاری میان عوامل است که وارد صحنه می‌شود، به همین دلیل مخاطب پای تلویزین می‌نشاند.
این بازیگر یادآور شد: هر چقدر هم از ستاره‌ها در یک کار استفاده کنیم یک تا دو قسمت می‌توان مخاطب را نگه داشت، حتی اگر قصه هم خوب باشد اگر صداقت پشت کار نباشد تماشاگر پس می‌زند. حاکم بودن صداقت بر کارهای تلویزیون کار را سخت می‌کند. اگر صداقت جزو ویژگی‌های کار بوده و قرار هم باشد در آن کار بازی کنیم این کار را سخت‌تر می‌کند، چرا که باید به سراغ نابازیگری برویم و توانایی و تکنیک را کنار بگذاریم. به تعبیر دیگر باید واقعیت های نشات گرفته از پشت دوربین را به صحنه منتقل کنیم.
زندگانی در پاسخ به این سئوال که با توجه به اینکه پرداخت به سنت‌های قدیمی در آثار نمایشی کمرنگ شده به نظرتان ساخت چنین پروژه‌هایی تا چه حد ضرورت دارد؟ توضیح داد: من از صنف خودمان حرف می‌زنم. برخی مواقع که ما به عنوان بازیگر مورد سئوال قرار می‌گیریم، غر می‌زنیم که ما نویسنده نیستیم و ما متن نوشته شده را کار می‌کنیم. من مخالف این نظر هستم. هر بازیگری ایدئولوژی خاص خودش را باید داشته باشد و آن را درانتخاب متون نشان بدهد.
وی ادامه داد: گرچه قلم کار را من در دست نگرفته‌ام، اما امضای من پای قرارداد خورده‌است. پس من با انتخابم می‌توانم ایدئولوژی خودم را نشان بدهم. نوع نگاهم به زندگی و پیامی که برای مردم خواهم داشت نشان داده می‌شود، چون من به خواست مردم زنده هستم.
این بازیگر گفت: بنابراین کاری که انتخاب می‌کنم پیامش و اینکه چقدر با تفکرم نزدیک باشد مهم است. باید اینگونه باشد تا من بتوانم آن را به مخاطبان منتقل کنم. ما باید روش زندگی را از گذشتگان یاد بگیریم. ما یک تمدن چند هزار ساله داریم. در واقع بیش از 12 هزار سال سابقه تمدنی داریم.
زندگانی در پایان افزود: وقتی به سال‌های گذشته برگردیم متوجه می‌شویم پدربزرگ‌های ما چقدر در آرامش و صداقت زندگی می‌کردند و همیشه سفره‌شان برکت داشت. ولی الان از حقوق شهروندی فقط نامش باقی مانده است. ما باید تفکر داشتن و معتقد بودن به ارزش‌ها را از گذشتگان‌مان یاد بگیریم. متاسفانه این روزها این موارد تبدیل به شوخی شده است. مجموعه تلویزیونی "خاطرات مرد ناتمام" یادآور این روابط گذشته است و قصد دارد آن را زنده کند.