به گزارش مشرق، حسن صادقی نژاد کارشناس رسانه طی یاداشتی نوشت: «ایالات متحده با تأمین ۱۹ درصد الکتریسیتهٔ مصرفی، بیشترین انرژی هسته‌ای را تولید می‌کند، در حالی که فرانسه بالاترین درصد انرژی (۸۰ درصد) را به وسیلهٔ رآکتورهای هسته‌ای تولید می‌سازد. در سراسر اتحادیه اروپا، انرژی هسته‌ای ۳۰ درصد الکتریسیته را تأمین می‌کند. سیاست انرژی هسته‌ای بین کشورهای اتحادیه اروپا متفاوت است، و برخی مانند استرالیا، استونی، ایرلند و ایتالیا هیچ نیروگاه هسته‌ای فعالی ندارند. در مقابل، فرانسه تعداد زیادی از این نیروگاه‌ها، به همراه ۱۶ نیروگاه چند واحدی در اختیار دارد.»
«گزارش ۲۰۱۴ اتحادیه بهره برداران هسته ای حاکی است: باوجود سابقه کوتاه استفاده از انرژی اتمی؛ از ۱۹۴۰ تاکنون تعداد قابل توجهی از کشورهای جهان به این فناوری دست یافته و از مزایای آن بهره مند شده اند. به گونه ای که اکنون ۱۱.۵ درصد از برق جهان در راکتورهای اتمی ۳۱ کشور تولید می شود.»
«وزیر نیرو درخصوص میزان سهم تولید برق هسته ای در کشور گفت: نیروگاه اتمی بوشهر در زمانی که کاملا آماده است توانی که وارد شبکه می کند ۱۰۰۰ مگاوات بوده، و باید گفت که در حال حاضر سهم تولید برق هسته ای در کشور کمتر از دو درصد است.»
«رئیس سازمان انرژی هسته‌ای تاکید کرد مردم فکر می‌کنند میلیاردها دلار هزینه در این بخش می‌شود. مگر چنین چیزی امکان دارد؟ از سال ۷۰، هزینه‌های صنعت هسته‌ای را بررسی کردم و تا ۹۸، حدود ۷ تا ۷ و نیم میلیارد دلار هزینه کرده‌ایم. در این ۲۸ سال ما سالانه ۲۳۰ تا ۲۴۰ میلیون دلار برای این صنعت مقتدر هزینه کرده‌ایم.»
«اجرای توافق پاریس ۵۲ میلیارد دلار معادل ۶۰۰ هزار میلیارد تومان هزینه اقتصادی برای ایران به همراه دارد که نتیجه آن کوچک شدن اقتصاد به میزان ۷.۲ درصد و تعطیلی تقریبی صنایع بزرگ و به تبع آن بیکاری خواهد بود.»
«زیباکلام: سیاست دولت روحانی نجات کشور از چاه ویل هسته‌ای است. وی در ادامه با طرح این مساله که باید مقدم بر هر چیزی مشخص کنیم که هدف برنامه هسته‌ای دولت‌ها چه بوده است، اظهار کرد: سوال اساسی که مطرح می‌شود و باید در یک جمع دانشگاهی به آن پاسخ داد، این است که رویکرد سه دولت خاتمی، احمدی‌نژاد و روحانی درباره برنامه هسته‌ای کشور چه بوده است؟ این هزینه که بیش از یک دهه است بر کشور تحمیل شده، چه چیزی را برای ما به ارمغان آورده است و ما در مقابل این برنامه هسته‌ای چه هزینه‌هایی را پرداخت کرده‌ایم؟»
قطع شدن برق زمان مناسبی برای تفکر و پاسخ به پرسشها است. در همین تاریکی‌ها می‌توان به روشنایی پاسخ این پرسش رسید که مشکلات کشور هزینه چه اقدامی است؛ حدود ۷ میلیارد دلاری که صرف پیشرفتهای علمی-فناوری در زمینه هسته‌ای شده ، بیش از ۵۰ میلیارد دلاری که صرف قرارداد پاریس شده، برجامی که جلوی صنعت هسته‌ای و تامین برق از این راه را مسدود کرد یا اذهان وابستگی خواه غربزدگانی چون آقای زیباکلام؟