به گزارش مشرق، مارکوس راشفورد، مهاجم منچستریونایتد و تیم ملی فوتبال انگلیس پس از از دست دادن پنالتی در ضربات پنالتی بازی فینال یورو ۲۰۲۰ که باعث  شد ایتالیا قهرمان شود، نامه‌ای سرگشاده خطاب به هواداران کشورش نوشت.

راشفورد به همراه جیدون سانچو و بوکایو ​​ساکا، ضربات پنالتی سرنوشت ساز را از دست دادند و از آن زمان به بعد در اینترنت حملات نژادپرستانه گسترده‌ای علیه آنها شکل گرفت.

در بیانیه راشفورد آمده است: "من حتی نمی‌دانم از کجا شروع کنم و حتی نمی‌دانم چگونه احساس خود را در این زمان دقیق بیان کنم. من فصل سختی را پشت سر گذاشتم، فکر می‌کنم دیدن این برای همه واضح بود و من احتمالاً با کمبود اعتماد به نفس به فینال رفتم. من همیشه برای پنالتی از خودم حمایت کردم اما این بار چیزی کاملاً درست احساس نمی‌شد.

در طولانی مدت من کمی در وقت خود صرفه جویی کردم و متأسفانه نتیجه آن چیزی نبود که می‌خواستم. احساس می‌کردم هم تیمی هایم را ناامید کرده‌ام. احساس می‌کردم همه را ناامید می‌کنم. یک پنالتی تمام چیزی بود که از من خواسته شد تا به تیم کمک کنم. من می‌توانم در خواب پنالتی بزنم، پس چرا این هم مانند آن یکی نیست؟

از زمانی که آن پنالتی را زدم بارها و بارها در سرم جملات را تکرار می‌کنم و احتمالاً کلمه ای برای توصیف احساس آن وجود ندارد.فینال. ۵۵ سال. یک پنالتی تاریخ. تنها چیزی که می‌توانم بگویم، متاسفم. کاش جور دیگری پیش می رفت. در حالی که من همچنان می‌گویم متاسفم می خواهم یک پیام برای هم تیمی هایم را فریاد بزنم.

این تابستان یکی از بهترین اردوهایی بوده که تجربه کرده‌ام و همه شما در آن نقش داشته‌اید. برادری‌ای ساخته شده است که گسستنی نیست. موفقیت شما موفقیت من است. شکست‌های شما مال من است. من به ورزشکاری تبدیل شده ام که انتظار داشتم مطالبی را که در مورد خودم نوشته شده بخوانم. خواه این رنگ پوست من باشد جایی که در آن بزرگ شده ام، یا اخیرا، اینکه چگونه تصمیم می‌گیرم وقتم را بیرون از زمین بگذرانم.

من می‌توانم در تمام طول روز عملکردم را نقد کنم، پنالتی من به اندازه کافی خوب نبود، باید گل شد اما من هرگز بخاطر آنچه هستم و از کجا آمده‌ام، عذرخواهی نمی‌کنم. من می توانم در تمام طول روز عملکرد خود را نقد کنم ، مجازات من به اندازه کافی خوب نبود، باید مجازات می شد اما من هرگز بخاطر اینکه هستم و از کجا آمده ام عذرخواهی نمی کنم. من لحظه‌ای غرورآفرین‌تر از پوشیدن این سه شیر(نشان پیراهن تیم ملی انگلیس) بر روی سینه‌ام و دیدن خانواده ام در یک جمعیت ۱۰ هزار نفری احساس نکردم. 

من خواب روزهای این چنینی را می‌دیدم. پیام‌هایی که امروز دریافت کرده‌ام بسیار مثبت بوده و دیدن واکنش در وینگتون، من را در آستانه گریه کردن قرار داده است. افرادی که همیشه دست‌هایشان را به دور من می‌پیچیدند همچنان مرا بالا نگه می‌دارند. من مارکوس راشفور ، یک فرد ۲۳ ساله و سیاه پوستی از وینگتون و ویتنشاوی، جنوب منچستر هستم. اگر هیچ چیز دیگری نداشته باشم، این را دارم. برای همه پیام‌های مهربانانه متشکرم من قوی تر برمی‌گردم، ما قوی‌تر خواهیم شد. "