به گزارش مشرق، نور نیوز نوشت: پس از ترور شهید محسن فخری‌زاده دانشمند هسته‌ای ایران در سال گذشته، رسانه‌های صهیونیستی در تبلیغاتی گسترده به استفاده این رژیم از فناوری‌های نوین ماهواره‌ای برای انجام این ترور اذعان کرده و بر این اساس سعی کردند برتری خود را در این حوزه به رخ بکشند.
اطلاعات رسیده همچنین حکایت از آن دارد که رژیم صهیونیستی علاوه بر این مورد در موارد دیگر نیز اقدام به سوء استفاده از فناوری‌های فضایی و ماهواره‌ای با اهداف نظامی و تروریستی کرده که عینا نقض دستورالعمل‌های امنیت فضایی محسوب می‌شود.
در خصوص خرابکاری‌های مربوط به تاسیسات هسته‌ای نیز به نوعی همین ادعاها مطرح شد، که آنجا نیز نهاد مربوطه یعنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اراده‌ای جهت حفاظت از زیرساخت‌های اتمی یکی از اعضای خود یعنی ایران از خود نشان نداد.
بر این اساس؛ بدیهی است کشورهایی از جمله ایران که هدف این اقدامات تروریستی قرار گرفته‌اند بر اساس حق دفاع مشروع این امکان و اجازه را دارند که مقابله به مثل کرده و منشاء این حملات را در زمان و با ابزار اختصاصی خود مورد هدف قرار دهند و طبعا تبعات آن متوجه کسانی است که این بازی کثیف را شروع کرده‌اند.
در سال‌های اخیر، فناوری‌های فضایی و ماهواره‌ای علاوه بر تولید قدرت در عرصه‌های مختلف علمی و... در تقابل‌های اطلاعاتی، امنیتی و نظامی کشورهای مختلف با یکدیگر نیز نقش به سزایی ایفا کرده است.
بهره‌برداری از فضا با اهداف مختلفی از جمله اکتشافات علمی، استفاده از منابع بی‌کران فضا، مخابرات، سنجش از دور، آموزش از دور، مکان‌یابی و ناوبری، جاسوسی، دفاعی و نظامی صورت می‌گیرد.
از آنجا که این حوزه به عنوان یکی از ارکان تولید قدرت در ابعاد مختلف اقتصادی، صنعتی، سیاسی و نظامی و تامین امنیت در جهان امروز مورد توجه قرار گرفته، بحث «امنیت فضایی» نیز به عنوان پیوست جدایی‌ناپذیر آن مورد مناقشه قدرت‌های بزرگ بوده است که از آن جمله می‌توان به جدال مستمر ایالات متحده و روسیه در این خصوص اشاره کرد.
یکی از مهمترین موارد این درگیری در خصوص پروژه ماهواره‌ای «استارلینک» مربوط به شرکت آمریکایی «اسپیس ایکس» متعلق به «ایلان ماسک» اتفاق افتاد که روسیه با استناد به بر هم خوردن امنیت ملی خود اعلام کرد ماهواره‌های مرتبط با این پروژه را هدف قرار خواهد داد.
در این خصوص کمیته استفاده صلح‌آمیز از فضای ماورای جو سازمان ملل متحد (کوپوس) پروتکل‌هایی را به تصویب اعضاء خود رسانده که در آن کشورهای عضو، موظف به رعایت حقوق دیگر کشورها در عرصه فضا و التزام به استفاده صلح‌آمیز از این عرصه هستند.
نکته آنکه؛ این فناوری‌ها مانند فناوری‌های دیگر بعضا کاربردهای دو یا چندگانه دارند که عموما از سوی رژیم‌هایی با خوی تجاوزگری و نقض حقوق کشورها مورد سوء استفاده قرار گرفته و قواعد امنیت فضایی را نقض می‌کنند.
در همین راستا برخی از رژیم‌ها از ماهواره‌های نظامی و دیگر ماهواره‌ها با کاربردهای دیگر نیز در جهت اهداف نظامی و تروریستی استفاده می‌کنند که طبعا در چنین شرایطی مواجهه با آنها از سوی کشورهای هدف ذیل پروتکل‌های امنیت فضایی قرار نخواهد گرفت.
اساسا اگر نهادها و سازمان‌های بین‌المللی متولی نتوانند از حقوق کشورها و شهروندان جامعه جهانی در مواردی از این دست دفاع کنند طبیعی است که کشورها بیکار ننشسته و رأسا اقدام به مقابله خواهند کرد که در این صورت صلح و امنیت جهانی به مخاطره خواهد افتاد.
در واقع از مهمترین کارویژه‌های نهادها و سازمان‌های بین‌المللی چنانچه هر یک در اساس‌نامه‌های خود بدان اشاره کرده‌اند، ایجاد بستری مناسب برای بهره‌برداری همه کشورها از مواهب فناوری‌های نو و جلوگیری از به خطر افتادن صلح و امنیت جهان از سوی بازیگران شرور نظام بین‌الملل است.