به گزارش مشرق، از روز جمعه مسابقات دوومیدانی برای نمایندگان ایران آغاز شد و احسان حدادی، پر سابقه‌ترین ورزشکار ایران در المپیک که چهارمین حضورش را در در این رقابت‌ها تجربه می‌کرد، رکورد دور از انتظار و ضعیف ۵۸.۹۸ متر را بر جا گذاشت و در بین ۳۲ ورزشکار در رده ۲۶ قرار گرفت، آن هم در حالی که دو ورزشکار از ایسلند و بریتانیا در همه پرتاب‌های‌شان خطا کردند.
احسان حدادی در این مدت بیش از تمرین وقت خود را صرف حواشی کرد و هزینه هنگفتی را برای حضور ناموفقش در المپیک بر روی دست ورزش ایران گذاشت. وی با عملکرد و رفتارهایش در دو سه سال اخیر و البته قبل از آن، نشان داد که ورزشکار حرفه‌ای به معنای واقعی نیست و سعی دارد با حاشیه به اهدافش برسد. هزینه‌ها و رفتار احسان حدادی بعد و قبل از حضور در المپیک و عدم عذرخواهی وی نسبت به عملکرد ضعیفش و همچنین رفتار طلبکارانه وی موضوعی بود که در گزارشی منتشر شد.
طبق برآوردهای انجام شده در این دوره تقریباً چهار ساله حدود ۱۸، ۱۹ میلیارد تومان برای حدادی هزینه شده و هر زمان پولی به او پرداخت نمی‌شد، لب به انتقاد می‌گشود و به نوعی مسئولان را درباره احتمال عملکرد نه چندان خوب در المپیک ۲۰۲۰ توکیو تهدید می‌کرد.
در مقابل احسان حدادی که در این مدت خود را به عنوان یک قهرمان و مدال‌آور به مردم معرفی می‌کرد، جواد فروغی بدون هیچ گونه حاشیه تنها تمرکز خود را روی تمرینات قرار داده بود.
شاید تا قبل از المپیک و کسب مدال طلا توسط جواد فروغی کمتر کسی در ایران این ورزشکار را می شناخت. وی حتی پس از کسب مدال طلا در مسابقات کرواسی و تبدیل شدن به شانس اصلی مدال طلای ایران در المپیک هم وارد موضوع تبلیغات رسانه‌ای نشد و ترجیح داد همچنان گمنام و دور از توجهات رسانه‌ها تنها بر روی تمرینات خود تمرکز کند.
اگر مروری به مصاحبه های ۴ سال گذشته جواد فروغی داشته باشیم وی هیچ گاه در رسانه از مشکلات و کمبودها شکایتی نکرده و هیچ مطالبه‌ای از مسئولان برای کسب مدال نداشته و با تهدید سعی در جذب منابع مالی نکرده است.
اگر جواد فروغی و احسان حدادی را در کنار هم قرار دهیم مطمئنا باید انتظار انتقادات بیشتر را از تیرانداز کشورمان داشته باشیم اما او با داشتن فرزند و حتی شغل پر استرس پرستاری در روزهای کرونایی، در اردوها حضور داشته و با وجود مشکلات فشنگ و سلاح در ایران رشته و لزوم حضور در اردوهای خارجی برای تامین سلاح و مهمات هیچ گاه فشاری بر مسئولان فدراسیون، وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک وارد نکرده و با همان داشتهها در داخل کشور تمرین کرد.
فروغی هیچ‌گاه در مورد دستمزد و حقوق صحبت نکرد و به دنبال استفاده از فرصت المپیک برای پر کردن جیبش نبود. فروغی نه برای خار پاشنه راهی آلمان شد و نه شرط گذاشت که باید در آمریکا تمرین کند. فروغی نه در کلاب هاوس در مورد ناکامی که آن را پیش‌بینی می‌کرد معرکه گرفت و نه اینکه تلاش کرد با منتقدان خود، بدرفتاری کند. او تنها بر روی تمرینات خود با همین داشته‌های موجود تمرکز کرد و نتیجه آن را نیز با مدال طلای المپیک توکیو گرفت.
جواد فروغی در ۴ سال حضورش در تیم ملی تیراندازی ۷ اعزام داشته که هزینه آن در حدود ۷۰۰ میلیون تومان بوده است. وی حدود ۸۰۰ روز نیز در اردو حضور داشته که میزان هزینه آن هم ۲۰۰ میلیون تومان است. با هزینه ایاب و ذهاب و تغذیه و سایر موارد در مجموع کمتر از یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان براای فروغی هزینه شده است. این هزینه‌ها مربوط به حضور این تیرانداز در مسابقات جهانی هند و کرواسی و اردوی دو هفته‌ای وی در مجارستان نیز می‌شود که در مقایسه با هزینه انجام شده برای حدادی چیزی محسوب نمی‌شود.
احسان حدادی پس از حذف از المپیک ۲۰۲۰ توکیو گفت که زیاد ناراحت نیست همانطور که پس از حذف از المپیک ۲۰۱۶ ریو گفته بود که شرمنده هیچ‌کس نیست. به نظر می‌رسد او حتی اگر ناراحت هم نباشد باید بابت هزینه‌هایی که در این مدت برایش انجام شده و نتیجه‌ای در بر نداشته، حداقل خجالت بکشد و طلبکارانه صحبت نکند.