کد خبر 125831
تاریخ انتشار: ۱۶ خرداد ۱۳۹۱ - ۱۵:۴۸

بسیار مشاهده شده است که برخی از افراد سبب ایجاد زدگی در سایرین از دین و دینداری شده‌اند.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، هر یک از ما تاکنون با افرادی برخورده‌ایم که در ظاهر ادعای دینداری دارند اما کردار آنها با کلام‌شان تطابق ندارد.

اولین پیامد اجتماعی تناقض در گفتار و کردار این‌گونه افراد ایجاد زدگی از دین و دینداری در افکار عمومی جامعه، بین افراد سطحی‌نگر و ایجاد زمینه مساعد برای استفاده خلاف واقع مغرضان در وارونه جلوه دادن چهره دین را در پی داشته است.

مصلح، خود باید صالح باشد

با توجه به مقدمه گفته شده، هر مصلح عامی پیش از اقدام برای اصلاح جامعه باید نسبت به اصلاح خویش اقدام کند؛ چرا که عمل فرد مدعی، خود بزرگ‌ترین مکتب تربیتی و عاملی مؤثر برای جلب قلوب است.

گفتار بی‌کردار از آن جهت که افکار اصلاحی را در سطح جامعه بی‌اعتبار می‌کند و در آیات دوم و سوم سوره مبارکه «الصف» از نظر قرآن کریم «گناه» شمرده شده است.

به نظر می‌رسد عمل به گوشه‌ای از برنامه‌های اسلام بیش از تبلیغات اهمیت داشته باشد؛ چرا که اسلام زبانی، اکتفا به ظاهر دین و عمل در خلاف گفتار، سبب انزجار مردم از آیین و مذهب می‌شود.

ارزش گفتار به کردار مطابق با آن است

هرگاه فردی به نظر و یا قانونی که خود بیان کننده آن است عمل کند این موضوع نشان از ایمان، اعتماد و اطمینان او به گفته خویش دارد.

برای جلب افکار عمومی به یک نظر و ارزش یافتن آن، گوینده آن نظر قبل از شنوندگان باید عامل به گفته خویش باشد.

امام صادق (ع) کسی را که عملش گفته‌اش را تصدیق نکند یعنی عملش برخلاف گفته‌اش باشد را عالم نمی‌داند.

رمز موفقیت پیامبران

بزرگ‌ترین وسیله پیامبران برای تأثیرگذاری بر روی مردم و جلب اعتماد آنها اظهار  عملی ایمان و اعتقاد به گفته‌های خودشان بوده است؛ چرا که پافشاری و استقامت عملی بر روی مدعا نشانه راستگویی و تذبذب، دو دلی و کردار خلاف گفتار، نشانه دروغگویی است.

برگرفته از تفسیر سوره مبارکه «الصف»