به گزارش مشرق، تیم ملی والیبال با 2 پیروزی مقابل لهستان و ونزوئلا و قبول 3 شکست دور از انتظار مقابل کانادا، ایتالیا و ژاپن، به کار خود در المپیک توکیو خاتمه داد و توانست عنوان نهم مشترک را کسب کند. این ناکامی که با آرمان فدراسیون فاصله داشت، انتقاد بسیاری از اهالی این رشته را درآورد اما برخی همچنان به دنبال مصلحت‌اندیشی هستند و ترجیح دادند سکوت کرده یا از عملکرد تیم ملی حمایت کنند.
واقعیت این است که عملکرد تیم ملی برای هیچکس قابل قبول نیست و این را از صحبت اعضای کادر فنی از جمله امیر خوش‌خبر هم می توان متوجه شد. ضمن اینکه وقتی رئیس فدراسیون بابت عملکرد تیم ملی از مردم عذرخواهی می‌کند، یعنی پذیرفته که تیم تحت مدیریتش نتیجه نامطلوبی کسب کرده است. اینکه چطور برخی از اهالی والیبال مدافع عملکرد آلکنو و شاگردانش هستند، جای تعجب دارد.
* آقای داورزنی! این بود تیم ملی واقعی؟
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون پس از کسب دومین پیروزی ملی‌پوشان در المپیک در پاسخ به اینکه نتیجه امروز بر اساس برنامه و نتیجه تیم در لیگ ملت‌ها بود ، تصریح کرد: بله؛ تیم بر اساس برنامه پیش رفت. ما همان موقع گفتم هزینه اتفاق دیگری را می‌دهیم که منفعت بیشتری برای ما دارد. بازی و پیروزی در المپیک هدفی بود که در لیگ ملت‌ها دنبال می‌کردیم. همان موقع گفتیم مردم صبوری کنند تا تیم ملی واقعی را در المپیک ببیند.
نکته مهم اینجاست تیم ملی بعد از آن مسابقه سه شکست را تجربه کرد و پرونده حضورش در توکیو بسته شد، اما رئیس فدراسیون دیگر نتوانست روی صحبت‌های خود بماند و از مردم عذرخواهی کرد. آقای داورزنی! این همان تیم ملی واقعی بود که قولش را داده بودید؟ تیم ملی واقعی را هم دیدیم.
نمادین مثل کمیته فنی و هیأت رئیسه والیبال
در روزهای اخیر انتقادهای زیادی از سوی کارشناسان مطرح می‌شود. از محمد ترکاشوند گرفته تا ساسان خداپرست، امیرحسین منظمی و... که همگی از سر دلسوزی نظر می‌دهند و دلشان می‌خواهد که والیبال بار دیگر به روزهای اوج بازگردد. در اظهاراتی که این روزها در رسانه‌ها می‌خوانیم، باید به کلیدواژه‌ها بیشتر دقت کرد. به عنوان مثال امیرحسین منظمی درباره نتایج تیم ملی در المپیک توکیو گفت: کارشناسان از این صحبت می‌کنند که زمان آلکنو کم بوده است. سوالم این است آیا این کارشناسان در کمیته فنی و هیأت رئیسه حضور نداشتند؟ پس چرا به الکنو رأی داده‌اند؛ در حالی که زمان کمی تا المپیک مانده بود. این اشتباه بزرگ فدراسیون بود.
این سوال یکی از اصلی ابهاماتی است که بعد از ناکامی تیم ملی مطرح شد و کسی به آن جواب نداد. اعضای کمیته فنی و هیأت رئیسه عادت کرده‌اند تنها در موفقیت‌ها دیده شوند و هنگام ناکامی و شکست هیچ اثری از آنها نیست. آنها عادت کرده‌اند در جلسات نمادین که مصوباتش از قبل امضا شده بنشینند، ژست کارشناسی به خود بگیرند و با چند عکس یادگاری جلسه را ترک کنند.
اعضای کمیته فنی و هیأت رئیسه باید بدانند که تصمیمات آنها، حتی اگر نمایشی بوده، باعث شده که والیبال کشورمان به این روز دچار شود و حالا نه تنها باید پاسخگو باشند که باید از همه مردم عذرخواهی هم بکنند. اگر قرار باشد آنها در شکست‌ها غیب شوند، بهتر که در موفقیت‌ها هم نباشند. به قول سر الکس فرگوسن افسانه‌ای «کسانی که در شکست‌ها کنارمان نیستند، در پیروزی‌ها هم حق ندارند باشند».
دنیا نه، اما دوره مدیریت‌تان به آخر رسیده
تیم ملی ما در المپیک و مقابل ژاپن نباخت؛ بلکه زمانی ناکام شد که بدون هیچ برنامه‌ای قول سکوی المپیک داده شد. والیبال کشورمان زمانی باخت که رئیس فدراسیون 2 سال این رشته را به حال خودش رها و راهی وزارت ورزش شد. والیبال زمانی باخت که تصمیمات اشتباه گرفته شد و روی آن پافشاری شد.
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون پس از حذف تیم ملی از المپیک توکیو، گفت: «من قبلاً گفتم برای ارزیابی تیم ملی و کادر فنی باید اجازه دهیم المپیک تمام شود. دنیا به آخر نرسیده و زندگی در جریان است. باید از همین حالا با برنامه‌ریزی به سمت آینده برویم». درست است که دنیا به آخرش نرسیده و این ورزش به راه خود ادامه می‌دهد، اما خیلی‌ها باید این قافله را ترک کنند تا والیبال بتواند بهتر و راحت به روزهای درخشان خود بازگردد.
مثلث موفقیت در یک تیم ملی شامل کادر فنی قدرتمند، بازیکنان خوب و مدیریت درست است که حذف والیبال ایران از المپیک عدم وجود گزینه سوم بود، وگرنه بازهم به گواه مسئولان آلکنو یکی از سرشناس‌ترین مربیان جهان و بازیکنان تیم ملی هم از بهترین‌های پست خود در جهان هستند.
استراتژی درست برای فرار از بازگشت به گذشته
والیبال ایران به عقب برگشت و این موضوع بر هیچکس پوشیده نیست. تیم ملی ما به دورانی بازگشته که پیروزی بر تیم‌های آسیایی هم برایمان به حسرت تبدیل شده است. بلندقامتان کشورمان در چند ماه اخیر دو بار مغلوب ژاپن شدند و باید بپذیریم که والیبال درحال بازگشت به گذشته است. مدت‌ها بود که همه ادعا می‌کردیم والیبال ایران فراتر از آسیا است، اما حالا در قاره کهن هم گیر کرده‌ایم. والیبال کشورمان نیازمند یک برنامه استراتژیک بلندمدت است تا بتواند مانعی برای این عقب‌گرد باشد.
به گفته کارشناسان تمام تیم‌های بزرگ برنامه‌های خود را از المپیک به المپیک پایه‌گذاری می‌کنند و جوانانی را آماده می‌کنند که از آنها در مسابقات استفاده کنند، اما ما در فاصله کمتر از یک سال مانده به این بازی ها، جابجایی‌های مهمی را انجام می‌دهیم و سپس داورزنی نیز قول سکو می‌دهد. با پذیرفت که با این تفکر و برنامه‌ریزی نمی‌توان پیش رفت. در شرایط سخت و بد اقتصادی پول زیادی به مربی خارجی داده شد و نتیجه‌ای هم به دست نیامد و این یعنی اشتباه پشت اشتباه!