در ابتدای این نشست، غلامحسین خسروپناه با بیان اینکه وقتی مساله‌ای حل می‌کنید از روح علما استمداد بجویید، اظهار داشت: ارتباط قلبی و معنوی با شخصیت‌های عرفانی نقش مهمی در فعالیت‌ها و به ویژه حل مسأله دارد.

وی با اشاره به اینکه حل مساله با چند افت مواجه است که باید از آنها پرهیز شود، ادامه داد: برخی اوقافت نظریه‌های موجودی که مبتنی بر استراژی و پژوهش خاص است که ما در این باب حرف داریم. برخی دوستان می‌خواهند معضل اقتصادی یا فرهنگی را حل کنند، می‌آیند با پارادایم گفتمانی ورود پیدا می‌کنند. نمی‌خواهم بگویم پارادیم گفتمانی را قبول ندارم. اما نقدهایی درباره آن وجود دارد. چرا که برخی بدون اینکه بخواهند بدانند آن موضوع از چه مباحثی نشات می‌گیرد به دنبال حل مساله با آن هستند. این امر در حالی است که هر مساله‌ای باید از نظریه و بعد فرانظریه حل شود. اگر توجه نشود به آفتی مواجه می‌شویم.

خسروپناه ادامه داد: آفت دوم این است که معمولا حوزویان و دانشگاهیان که به مباحث فکری و اندیشه‌ای متمرکز هستند، دغدغه حل مساله دارند و مبانی را می‌شناسند، اما با واقعیت جامعه مواجه نیستند و مساله را به خوبی درک نمی‌کنند؛ به طوری که کار عینی و موضوع شناسی دقیقی انجام ندادند. یکی از ضعف‌های اهالی علم این است که ارتباط مستمر با نهادهای درگیر در موضوعات را نداریم. کاش طلاب یا دانشجویان دو روز در هفته ناظر بر تخصصی که دارند در میدان قرار گیرند. برخی از دوستان که به وزارتخانه‌ها رفتند و ایده عدالتی دارند، می‌گویند ما در چه عالمی بودیم و واقعیت چه عالم دیگری است.

وی با بیان اینکه باید به هر مساله‌ای که میخواهیم بپردازیم مقام رویکرد حکمرانی را مدنظر قرار دهیم، تصریح کرد: در شورای انقلاب فرهنگی می‌بینیم که اسنادی می‌نویسند اما تنظیم آن با مقررات و قوانین همخوانی ندارد. به همین دلیل خروجی قابل قبولی نخواهیم داشت. ساختار دانشگاه ها علم محور است نه موضوع محور. اما در اسناد دانشگاه می‌خواهیم که مساله را حل دانشجویان حل کنند.

خسروپناه با اشاره به اینکه همانطور که رهبری فرمودند تا ایده و نظریات گفتمان سازی نشود چندان در جامعه موفق نخواهیم بود، گفت: برای این امر باید از ابزار رسانه استفاده شود. قرار است فیلم حضرت خدیجه ساخته شود که فیلمنامه آن را برایم آوردند. اما دیدم این یک داستان است و از منابع سنی استفاده شده و چندان معتبر نیست. چند روز قبل هم یک فیلم امریکایی دیدم که ساختار حکمرانی قرن ۲۱ آمریکا در آن به نمایش گذاشته شده بود. ما فیلم دینی تاریخی و دفاع مقدسی می‌سازیم اما قصه است ولو واقعی باشد. فیلم مختارنامه مثلا می‌خواست مظلومیت امام حسین و مختار را نشان دهد اما طوری دیگر عمل کرد. باید اصحاب رسانه و به ویژه کارگردان‌ها را آگاه کرد.

وی با اشاره به  سریال‌ها های سینمای خانگی تصریح کرد: سریال‌های خانگی اخیر، «سبک زندگی« لاکچری را ترویج می‌کردند. مثل همین زخم کاری؛ البته اصل پیام خوب بود. سریال خاتون هم که اخیر در حال پخش است، به نقد روسیه می‌پردازد و زمانی که ایران از شمال درگیر روس‌ها و از جنوب درگیر انگلیسی‌ها را به نمایش گذاشته است. آن هم در زمان کنونی که ما با چین و روس‌ها در ارتباط هستیم، طوری نشان می‌دهد که ذهن ما خدشه دار شود. نمی‌گویم باید به روس‌ها اعتماد کنیم. اما جالب این که جنایات انگلیس و امریکا را نمی‌سازند. با پیام آشکار و پنهانی ذهن مخاطب را درگیر می‌کند.

وی در پایان گفت: از یک چیز خیلی رنج می‌برم که بارها هم گفتم اما این عرض من مورد توجه قرار نگرفته است. ما این همه مراکز و نهادهای فکری و میدانی جریان انقلاب داریم، اما همه جزیره ای عمل می‌کنند و گرفتار رفتار سازمانی هستند که من همه مشکلات را باید حل کنم. این رفتار سازمانی خطرش کمتر از رفتار فردی برای حل مسائل نیست