به گزارش مشرق و به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه آگوستا، "نوکاردیا"(Nocardia)، نوعی باکتری است که در خاک و آب وجود دارد و به ندرت باعث بروز بیماری می‌شود اما پژوهش جدیدی که در مورد ابتلا به نوکاردیا در افرادی که پیوند کلیه را پشت سر گذاشته‌اند، انجام شده است، نشان می‌دهد که بروز بیماری ناشی از نوکاردیا، به سینه‌پهلو و آبسه مغزی منجر می‌شود و به پزشکان هشدار می‌دهد که در این زمینه مراقب باشند.
دکتر "استفانی بائر"(Stephanie Baer)، پژوهشگر "دانشگاه آگوستا"(Augusta University) و از اعضای این گروه پژوهشی گفت: نوکاردیا، یک عامل فرصت‌طلب نامیده می‌شود زیرا بیشتر انسان‌ها را بیمار نمی‌کند اما افرادی که واکنش‌های ایمنی ضعیفی دارند، مانند افرادی که پیوند عضو یا درمان سرطان را پشت سر گذاشته‌اند، نسبت به آن آسیب‌پذیرتر هستند.
دکتر "سندیپ پادالا"(Sandeep Padala)، از پژوهشگران این پروژه گفت: بیمارانی که پیوند کلیه داشته‌اند، در معرض خطر ابتلا به انواع عفونت‌ها هستند. اگرچه دوز و انتخاب داروهای سرکوب‌کننده ایمنی اغلب تنظیم می‌شود اما برخی از ترکیبات این داروها که از حمله سیستم ایمنی به کلیه پیوند زده شده پیشگیری می‌کنند، باید تا زمانی که عضو پیوندی وجود دارد، مصرف شوند. هرچه مدت مصرف این داروها طولانی‌تر باشد، خطر ابتلا افزایش می‌یابد.
پژوهشگران برای بررسی نحوه تأثیر آسیب‌پذیری بر خطر ابتلای بیماران به نوکاردیا، از یک پایگاه ملی داده‌ها موسوم به "سامانه داده‌های کلیوی آمریکا"(USRDS) استفاده کردند که اطلاعاتی را در مورد بیماری‌های کلیوی جمع‌آوری، تحلیل و منتشر می‌کند. آنها با کمک این مجموعه، داده‌های مربوط به ۲۰۳۲۳۳ گیرنده پیوند کلیه بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ را مورد بررسی قرار دادند.
پژوهشگران در جستجوی بیماران مبتلا به "نوکاردیوز" (Nocardiosis)، نارسایی کلیه پس از عفونت و عوامل خطرساز بودند. آنها دریافتند که ۶۵۷ بیمار، مبتلا به نوکاردیا تشخیص داده شده‌اند.
بائر گفت: سن بالا، داشتن آبسه مغزی و مصرف یک داروی خاص سرکوب‌کننده ایمنی، به افزایش خطر رد پیوند در این بیماران منجر شده بود.
افراد مبتلا، ۶۵ ساله یا مسن‌تر بودند، سابقه رد پیوند داشتند و بیشتر آنها کلیه خود را از اهداکننده مرده دریافت کرده بودند. در سال ۲۰۲۰، تعداد اهداکنندگان مرده ۳۳۳۱۰ نفر و تعداد اهداکنندگان زنده ۵۷۲۶ نفر بود.
به گفته پژوهشگران، افراد مبتلا، با داروهای سرکوب‌کننده ایمنی مانند "سیکلوسپورین"(Cyclosporine) و "تاکرولیموس"(Tacrolimus) درمان شده بودند. افرادی که با داروی "آنتی‌تیموسیت گلوبولین"(Anti-thymocyte globulin) که عملکرد سلول‌های تی را کاهش می‌دهد، درمان شده بودند و افرادی که در نتیجه ابتلا به نوکاردیا به آبسه مغزی مبتلا شده بودند، بیشتر در معرض خطر از کار افتادن اندام پیوندی قرار داشتند.
تقریبا ۴۳ درصد از همه بیماران گیرنده پیوند، نارسایی عضو پیوند زده شده را تجربه می‌کنند. این آمار با ابتلا به نوکاردیا افزایش می‌یابد و به ۶۷ درصد می‌رسد.
به گفته پژوهشگران، پروژه آنها نخستین پژوهش در آمریکا است که عوامل خطر نارسایی پیوند را در بیماران مبتلا به نوکاردیا بررسی می‌کند و یافته‌های جدیدی را برای تشخیص زودهنگام و درمان هدفمند این بیماران ارائه می‌دهد.
بائر اضافه کرد: بررسی وجود نوکاردیا را در این بیماران نباید فراموش کرد؛ به ویژه اگر آنها به ترکیبی از سینه‌پهلو و آبسه مغزی مبتلا باشند. اگر این بیماران به آنتی‌بیوتیک‌های متداول پاسخ ندهند، باید به فکر داروهای غیر متداول باشید.
می‌توان ابتدا باکتری را در خون جستجو کرد اما در صورت عدم وجود نشانه باید روش تهاجمی‌تر "شستشوی برونکوآلوئولار"(Bronchoalveolar lavage) انجام شود که امکان جمع‌آوری نمونه برای آزمایش را فراهم می‌کند.
بائر ادامه داد: نوکاردیا، ارگانیسم بسیار دشواری برای تشخیص و درمان به شمار می‌رود زیرا پیچیده‌تر از سایر باکتری‌ها است. این باکتری تمایل دارد که فقط نقاط خاصی از بدن مانند ریه‌ها و مغز را آلوده کند.
وی افزود: یک مشکل دیگر این است که نوکاردیا فقط به آنتی‌بیوتیک‌های خاصی واکنش نشان می‌دهد که برخی از آنها برای کلیه‌ها سمی هستند. این موضوع، دلیل اصلی برای جستجو در مورد تاثیر نوکاردیا بر بیماران است.
بائر خاطر نشان کرد که امکان دارد نوکاردیا با "اکتینومیست"(Actinomyces) اشتباه گرفته شود که نوعی باکتری موجود در خاک است و اهمیت زیادی برای اکولوژی خاک دارد. سطوحی مانند سطوح داخلی دهان، مورد علاقه این باکتری هستند. در واقع، رمز تشخیصی یکسانی برای هر دو عفونت به کار می‌رود.
هنگامی که یک بیمار مبتلا به عفونت تشخیص داده می‌شود، متخصصان بیماری‌های عفونی مانند بائر با نفرولوژیست‌هایی مانند پادالا همکاری می‌کنند تا بهترین راهبرد را برای مدیریت درمان ارائه دهند.
بائر هنگامی به نوکاردیا برخورد که او و همکارانش تصور می‌کردند باکتری در ریه یک شخص بیمار است اما نتوانستند آن را در خلط او تشخیص دهند. نهایتا عفونت به خون منتقل شد و پژوهشگران توانستند آن را شناسایی کنند. آنها توانستند عفونت باکتریایی را برطرف کنند اما بیمار در اثر عوارض دیگری از دنیا رفت.
به گفته پژوهشگران، برای بررسی زمان بروز عفونت‌ها و شناسایی راهبردهای پیشگیری از عفونت و پیامدهای آن، پژوهش بیشتری مورد نیاز است.
براساس گزارش "مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا" (CDC)، ممکن است که انسان با استنشاق کمی گرد و غبار یا کندن خاک با دستی که بریدگی دارد، به نوکاردیا مبتلا شود. این باکتری می‌تواند روی تجهیزات پزشکی نیز وجود داشته باشد و هنگام جراحی، به زخم منتقل شود.
مغز، متداول‌ترین محل برای انتشار عفونت به شمار می‌رود و این بدان معناست که عفونت در بدن منتشر شده است. به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، تا ۴۴ درصد از افراد مبتلا به عفونت مغزی یا نخاعی از دنیا می‌روند. همان‌گونه که سیستم ایمنی ضعیف، خطر عفونت را افزایش می‌دهد، می‌تواند میزان مرگ ناشی از عفونت را نیز بالا ببرد.
این پژوهش، در "Journal of Investigative Medicine" به چاپ رسید.