به گزارش مشرق، «پل پیلار» استاد دانشگاه «جرج تاون» آمریکا که در کارنامه حرفه ای خود سابقه ریاست واحد تحلیل عملیات‌های سیا در شرق نزدیک، خلیج فارس و جنوب آسیا را دارد؛ در یادداشتی که برای مؤسسه «کوئینسی» نوشت؛ به دولت واشنگتن هشدار داد که «تکیه کلام اسرائیل مبنی بر حمله به ایران، خطری علیه منافع آمریکا محسوب می شود».
پیلار که سابقه حضور در شورای اطلاعات ملی آمریکا را نیز داشته است؛ این یادداشت را با مقایسه سخنرانی «سید ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران و «نفتالی بنت» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در مجمع عمومی سازمان ملل آغاز کرده و گزیده گویی رئیسی و گزافه گویی بنت را مصداق دو روش متفاوت در اجرای راهبردی تلقی می کند که دو رقیب بین المللی در تقابل با یکدیگر در عرصه خاورمیانه برگزیده اند.
پیلار در توضیح این مسئله می افزاید: ابراهیم رئیسی در سخنرانی تقریباً دو هزار کلمه ای خود، اشاره ای مختصر به «رژیم اشغالگر صهیونیستی» داشت که شامل دو جمله درباره ستم های این رژیم علیه زنان و کودکان می شد و اینکه چگونه با محاصره نوارغزه، «بزرگترین زندان جهان» را ایجاد کرده است حال آنکه در ادامه اظهارات خود خواستار برگزاری همه پرسی با مشارکت همه فلسطینی ها از همه مذاهب و قومیت ها اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی شد.
پیلار در ادامه، با لحنی انتقادی، به این موضوع پرداخت که نفتالی بنت دو سوم یک سخنرانی به مراتب طولانی تر را به ایران هراسی و مقصر دانستن این کشور به هرچه در خاورمیانه اتفاق می افتد؛ اختصاص داد که دامنه آن از برنامه هسته ای تا آنچه که سه دهه پیش در ایران اتفاق افتاده بود؛ گسترش می یافت.
استاد دانشگاه جرج تاون آمریکا، در ادامه تاکید کرد که گزافه گویی بنت نمونه ای از عدم تناسب طول سخنرانی با مضمون اصلی است که نقصی شایع در میان مقامات اسرائیل و حامیان آمریکایی آنها است که اغلب هم با استناد به ترجمه ای ضعیف از اظهارات «محمود احمدی نژاد» رئیس جمهور اسبق ایران مبنی بر محو اسرائیل از نقشه دنیا صورت می گیرد.
پیلار در ادامه با اشاره به اقدام اخیر رژیم صهیونیستی مبنی بر اختصاص ۱.۵ میلیارد دلار برای حمله به ایران، می نویسد: حتی اگر این تهدیدها زبانی هم باشد و در بُعد نظامی محقق نشود، مثالی روشن است مبنی بر اینکه اسرائیل چگونه از تقابل جویی به عنوان سنگ زیربنای راهبرد امنیتی خود استفاده می کند که هدف از آن رفع اتهام از خود در قبال اقدامات بی ثبات کننده ای است که در منطقه انجام می دهد؛ به این امید که توجه افکار عمومی جهان را از رفتار خود به ویژه در موضوع اشغال فلسطین منحرف کند.
پیلار در ادامه می نویسد که نمونه راهبرد تقابل با خصم خارجی را می توان در رجزخوانی های سابق محمد بن سلمان ولیعهد سعودی علیه ایران هم دید که با هدف تثبیت جایگاه خود در عربستان انجام می شد. استاد دانشگاه جرج تاون در نهایت به واشنگتن هشدار می دهد که فریب بازی اسرائیل را نخورد چرا که هدف این رژیم در تعارض با منافع ایالات متحده است.
به گفته پیلار، عربستان سعودی مثال خوبی است مبنی بر اینکه اندک تغییر در سیاست های آمریکا موجب شد تا بن سلمان از بازی تقابل جویانه خود عقب نشینی کرده و مواضع نرم تری را نسبت به ایران اتخاذ کند.
او در انتهای این یادداشت، به آمریکا یادآوری می کند چه در خاورمیانه و چه در هر جای دیگر، گفتگو و سیاست کاهش تنش، بیش از تقابل و تهدید به جنگ، منافع واشنگتن را تأمین خواهد کرد.