به گزارش مشرق، خداوند متعال اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را مجرای محبت‌های خود و منشأ نور و رحمت برای تمام بشر و موجودات عالم قرار داد و هر کسی به میزان رشدی که در ایمان داشت، خداوند توفیق بهره از این انوار الهی را نصیب او کرد تاجایی که بعضی از شیعیان در ابعاد مختلف وجودی شباهت‌هایی را با عترت (ع) پیدا کردند.
در ماجرای کربلا، امام حسین (ع) هنگام راهی کردن علیاکبر به میدان نبرد میفرمایند «اللَّهُمَّ اشْهَدْ فَقَدْ بَرَزَ إِلَیْهِمْ غُلَامٌ أَشْبَهُ النَّاسِ خَلْقاً وَ خُلُقاً وَ مَنْطِقاً بِرَسُولِک» یعنی خداوند شاهد باش، جوانی به جنگ شتافته که شبیهترین مردم از جهت خلقت و خُلق و منطق به رسول توست؛ بنا بر این روایت شبیه شدن به برخی ابعاد وجودی اهل‌بیت (ع) امکانپذیر است. حال با بررسی متون روایی، این وجه شباهت را بین حضرت زهرا (س) با حضرت فاطمه معصومه (س) می توان پیدا کرد.
بیشتر بخوانید
نقش حضرت فاطمه معصومه (س) در گسترش تشیع در ایران
بشارتِ به ولادت
اولین شباهتی که حضرت فاطمه معصومه (س) با حضرت زهرا (س) داشتند، در «بشارت قبل از ولادت» است. خداوند پیش از ولادت حضرت زهرا (س) بشارت ولادت حضرت را در معراج به پیامبر (ص) داد و فرمود «یَا مُحَمَّد! إِنَّ اللهَ تَعَالَی یُبَشِّرُکَ بِفَاطِمَۀَ مِنْ خَدِیجَۀَ بِنْتِ خُوَیْلِدٍ» «ای پیامبر! خداوند [ولادت]فاطمه را از خدیجه، دختر خویلد به تو بشارت می‌دهد» (تفسیر فرات کوفی، ص ۲۰۷)
همین نوع بشارت را نسبت به حضرت فاطمه معصومه (س) در روایات پیدا می‌کنیم. در جلد ۵۷ بحارالانوار از امام صادق (ع) نقل شده «إِنَّ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَةُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِیهَا امْرَأَةٌ مِنْ أَوْلَادِی تُسَمَّی فَاطِمَةَ» برای ما حرمی به نام شهر قم است و در آن زنی از فرزندانم به نام فاطمه مدفون می‌شود، هرکس او را زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود. راوی گفت: این سخن امام صادق (ع) پیش از این بود که امام کاظم (ع) متولد شود. همچنین در بسیاری از روایات دیگر به این نوع بشارت اشاره شده است.
بشارت به مقام و منزلت
از سوی دیگر در خداوند در سورۀ کوثر بشارت دیگری مبنی بر جایگاه و منزلت حضرت زهرا (س) مطرح می‌کند که حاکی از خیر کثیر بودن حضرت است. بنابراین، بشارت به ولادت حضرت زهرا (س) قبل از خلقتشان و نیز بشارت بابت مقام و شأن حضرت زهرا (س) نزد خداوند متعال، دو بشارتی هست که در آیات قرآن و روایات عترت (ع) نسبت به این بانوی مکرمه اسلام اشاره شده است.
اما بشارتی که مربوط به جایگاه و شأن حضرت فاطمه معصومه (س) هست در دو روایت از پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع) وجود دارد. امام صادق (ع) در حدیثی فرمودند: «فَمَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّة». هر کس او (حضرت معصومه (س)) را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود؛ و نیز در روایتی فرمودند: «فِیهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَی وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ» در قم زنی از فرزندانم به نام فاطمه دختر موسی (ع) هست که به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت می‌شوند. جالب اینجاست که در روایات فراوانی به بحث شفاعت حضرت زهرا (س) نسبت به داخل کردن شیعیان در بهشت پرداخته شده است.
امام باقر (ع) در روایت مشهوری فرمودند: به خدا سوگند، فاطمه (س) شیعیان خویش را یکی پس از دیگری انتخاب کرده و داخل بهشت می کند، همان طوری که پرندهها دانهها را انتخاب میکنند»؛ و نیز در ادامه معراج پیامبر (ص) روایت زیبایی درباره برخورد ایشان با شهر قم وجود دارد که خبر از بشارت به بقعهای با برکت در دوران آخرالزمان می‌دهد. شیخ صدوق در جلد دوم عللالشرایع صفحه ۵۷۲ از امام صادق (ع) و ایشان از پیامبر (ص) نقل می‌کند «هنگامی که مرا به آسمان سیر و عروج دادند جبرئیل مرا بر کتف راستش حمل میکرد، پس چشمم در زمین به بقعهای سرخ که رنگش از زعفران زیباتر و بویش از مشک معطّرتر بود افتاد» بعد از اینکه از جبرئیل نام مکان را جویا شدند، جبرئیل (ع) گفت: اینجا بقعه شیعیان شما و پیروان وصیّ شما علی (ع) است. «بُقْعَةُ شِیعَتِکَ وَ شِیعَةِ وَصِیِّکَ عَلِی»؛ طبق این دو روایت، ماجرای شهر قم و بارگاه حضرت معصومه (س) مدت‌ها قبل از خلقت ایشان توسط اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) بشارت داده شده بود.
شباهت در بضعة بودن
شباهت دیگر در وجه «بضعة» بودن هر دو بزرگوار است. پیامبر (ص) در حدیثی فرمودند «یا علیّ إنّ فاطمة بضعة منّی» یعنی‌ای علی، فاطمه پاره تن من است. حضرت فاطمه معصومه (س) تا جایی رشد یافتند که بضعة موسی بن جعفر نامیده شدند و این یکی از عالیترین فضیلت‌هایی است که خداوند نصیب شیعیان می‌کند.
این تنها گوشهای از وجه شباهت حضرت فاطمه معصومه (س) با حضرت فاطمه زهرا (س) است که در پرتو عنایات خداوند به این بانوی بزرگوار نسبت داده شد تا جایی که در روایتی امیر مومنان علی (ع) حتی شهر قم را شهر زهرا نامیدند. «تلک التـی تسمی الزهراء» (بحـار الانـوار، ج ۵۷, ص ۲۱۸ ـ ۲۱۷) این شیعیان بزرگوار به دلیل متابعت و همراهی با خلیفه خداوند و همراهی با امام عصر خود بیشترین اثر را از این انوار الهی گرفتند و خود نیز منشأ خیرات و برکات فراوانی برای دیگر شیعیان شدند.