به گزارش مشرق، چند سالی است که صنعت سینما در فیلم‌هایی که تولید می‌کند، در اواسط یا اواخر داستان فیلمنامه‌هایش تغییری ۱۸۰درجه‌ای ایجاد می‌کند که با تعجب، حیرانی و حتی سردرگمی تماشاچی همراه است. در این حالت، اتفاقاتی روی پرده سینما رخ می‌دهد که اصلا در ذهنیت تماشاچی نیست و او حتی در دورترین تصوراتش هم فکر نمی‌کند که داستان فیلمی که دارد تماشا می‌کند، قرار است به چنین مسیری افتاده و وارد چنین وادی غیرقابل تصوری شود. اتفاقا این چرخش‌های ناگهانی و تعجب‌برانگیز از جمله مواردی است که معمولا باعث جذاب‌تر شدن داستان و علاقه بیشتر بیننده به پیگیری کردن ماجراها می‌شود.
سازندگان فیلم‌ها با به وجود آوردن چنین شرایط غیرقابل پیش‌بینی و تصور به تماشاگران خود رودست می‌زنند و البته تماشاگران هم از این رودستی که می‌خورند، بسیار راضی هستند! «برخورد»(Encounter) اکشن علمی ــ تخیلی جدید سینما هم از همین روش رودست زدن ناگهانی و شوک‌آور به بیننده بهره گرفته و به‌خوبی می‌تواند این کار را با موفقیت و خلاقیت انجام دهد.
سازندگان برخورد، آن را اکشنی دلهره‌آور و درام تعریف می‌کنند که داستانی بدیع را به نمایش می‌گذارد. منتقدان هم آن را کاری سالم ارزیابی و توصیف کرده‌اند که پیام اجتماعی خود را به شکلی غیرمستقیم و جذاب و در دل داستانی پرتنش عرضه می‌کند. مایکل پیرس، کارگردان فیلم که نویسنده فیلمنامه آن هم هست، به‌دنبال ساخت و ارائه فیلمی بود که بتواند تماشاچی را کاملا با خود همراه کند و در دل داستانی خانوادگی، از زخمی سخن بگوید که جنگ و تاثرات مخرب آن بر زندگی بسیاری از خانواده‌های معمولی آمریکایی داشته است.
اکتبر ۱۹۱۸ ، پیرس اعلام کرد با همکاری شرکت مستقل فیلمسازی فیلم ۴ پروداکشنز، کلید فیلمبرداری برخورد را می‌زند. به‌زودی آمازون هم به این پروژه پیوست و کار فیلمبرداری آن اکتبر ۲۰۲۰ شروع شد. اولین نمایش عمومی فیلم در جشنواره بین‌المللی تورنتو با استقبال منتقدان و تماشاگران همراه بود. بعد از اکرانی محدود در اوایل دسامبر گذشته، آمازون برخورد را دهم همین ماه به صورت اینترنتی پخش کرد. ریز احمد که با برخورد اولین نقش اصلی و مهم کارنامه سینمایی‌اش را بازی کرده، در ارتباط با آن می‌گوید: «آنچه برایم مهم بود و ارزش داشت، پیام انسانی و اجتماعی فیلم بود و نه حضورم در نقش محوری فیلمی انگلیسی زبان. کارگردان فیلم توانسته به‌خوبی پیام و حرف اصلی فیلمنامه‌اش را به مخاطب ارائه کند. این روش غیرمستقیم تاثیر بهتر و سازنده‌تری روی بیننده می‌گذارد و هنگام ترک سالن سینما، او را وادار به تفکر درباره مسائلی می‌کند که داستان فیلم مطرح کرده‌است.»