به گزارش مشرق، «فرش زیر پایمان را فروختیم تا عضو پروژه شویم، حالا بدقولی سازنده مجتمع رضوان در منطقه ۱۷، مشکلات اقتصادی را دومینووار بر سر خانواده‌هایمان آوار می‌کند. مالباختگان «پروژه فرهنگی ورزشی امام رضا (ع)» یا همان «مجتمع تجاری رضوان» هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردند، در سال‌های گذشته که قرار بود واحد تجاری‌شان راه بیافتد و کسب‌وکارشان رونق بگیرد، باید کفش آهنی بپوشند و پیگیر حق‌وحقوقشان باشند تا بتوانند واحد تجاری‌شان را زنده کنند. آن‌ها در پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کرده بودند که یک‌طرفش به ارگان‌های دولتی ختم می‌شد. اصلاً همین اعتبار پروژه باعث شده بود، خیالشان راحت باشد و دار و ندارشان را بفروشند تا صاحب یک واحد تجاری در پروژه رضوان مال شوند! حالا متحیر نشسته و فقط نگاه می‌کنند که چطور این سال‌ها را دوام آوردند؟ هنوز هم به سختی زندگی می‌گذرانند به امید اینکه یک روز در پاساژ بزرگ پرطمطراق منطقه ۱۷ «امام‌زاده حسن» به سهمشان برسند!» این‌ها را «بهزاد انصاری» نماینده مردم مالباخته مجتمع تجاری رضوان می‌گوید.
قرارمان مسجد ابوذر بود
انصاری ادامه می‌دهد: «شریک شهرداری در پروژه تجاری «رضوان» شخص بود. فردی مورد اعتماد دولتی‌ها، تا بتواند پروژه به این بزرگی که قرار بود کمبود سرانه‌های فرهنگی و ورزشی در منطقه ۱۷ را هم تأمین کند را به بهره‌برداری برساند. حالا علاوه بر عمل نکردن به تعهداتش پول بیت‌المال و مردم جنوب شهر را طوری به یغما برده که آب از آب تکان نخورده است. در تمام این سال‌ها به همه مراکز و مسئولانی که تصور می‌کردیم می‌توانند حقوق تضییع‌شده مردم را برگردانند مراجعه کردیم گاهی کورسوی امید به چشممان آمد، اما بازهم با تعلل مسئولان خاموش می‌شد. در تمام این سال‌ها به شهرداری، شورای شهر و مجلس انقلاب اسلامی مراجعه کردیم، اما عملاً دست‌خالی برگشتیم. تا اینکه حدود دو ماه گذشته شهردار طی ملاقات مردمی با عنوان «قرار خدمت»، مهمان منطقه ما در مسجد ابوذر شد. مالباختگان دو ساعت قبل از رسیدن شهردار، اطراف مسجد تجمع کردند تا مطالبه‌شان را به‌صورت حضوری به گوش دکتر زاکانی برسانند».
آقای شهردار یادتان می‌آید؟
«این اتفاق بازهم دریچه امید را به روی ما باز کرد که شاید آقای شهردار، ظلمی که ما به رفته است را از نزدیک لمس کند و این پرونده به جریان بیافتد. اتفاقاً متنی در روز دیداردر مسجد ابوذر به دکتر زاکانی دادیم. با این کار خواستیم به یاد شهردار و همراهانش بیاوریم که ما همان مالباختگانی بودیم که برای دیدن او کنار مسجد ابوذر لحظه‌شماری می‌کردیم. با خودمان گفتیم خدا را چه دیدید شاید این متن، بازهم به دست شهردار برسد و دکتر زاکانی چهره پیرمرد را به یاد بیاورد. همان پیرمرد جانبازی که از فرط ناراحتی به‌محض ترمز کردن خودرو شهردار به سمتش دوید و فریاد زد: «آقای زاکانی شما درد دل ما جنوب شهری‌ها را بهتر می‌فهمید، آقای زاکانی ما همه داروندارمان را ۱۲ سال پیش برای خرید یک واحد تجاری چندمتری در پروژه رضوان فروختیم. سال‌هاست که در فقر زندگی می‌کنیم به امید اینکه مالمان زنده شود. در تمام این مدت مرتب از دوست و خانواده زخم زبان شنیده‌ام! آقای زاکانی شما در تبلیغات ریاست جمهوری بارها گفته بودید دانه‌درشت‌ها را می‌گیرید، تو را به مظلومیت مردمان جنوب شهر، حق‌وحقوق ما را از سرمایه‌گذاران این پروژه که آینده فرزندانمان را به بازی گرفتند، بگیرید.»
خودتان گفتید بنویسیم، پس آن را بخوانید
بهزاد انصاری همه امیدش به حل مشکل به دست شهردار است می‌گوید: «می‌خواهم از همین‌جا بگویم، آقای شهردار باید یادتان باشد، پیرمرد به اینجای حرف‌هایش که رسید شما سر برگرداندید و او را نگاه کردید همان موقع بود که دیگر بغض به پیرمرد امان نداد همان‌جا به دیوار مسجد ابوذر تکیه داد و سعی کرد نفس‌های عمیقی بکشد تا حالش روبه‌راه شود. سیل جمعیت شما را درون مسجد برد، اما شما به پیرمرد اشاره‌کرده بودید که کتبی همه حرف‌هایش را بنویسد. پیرمرد حرف‌هایش را زده بود، اما انگار زخم‌های کهنه جانبازی‌اش دهان بازکرده بود. دیگر توان ایستادن نداشت با کمک اهالی محل راهی خانه شد. نامه را نوشتیم و به شما دادیم. آقای شهردار شما در مسجد به مشکلات مردم رسیدگی می‌کردید و چهره به چهره حرف‌هایشان را می‌شنیدید که خانم «مهشید یونسی» یکی دیگر از مالباختگان مجتمع رضوان با خبرنگاری که با تیم شما به منطقه ما آمده بود مصاحبه کرد و رو به دوربین‌ها گفت: «معلم مناطق جنگی در شهرهای مرزی بودم. معلم سال‌های دفاع مقدس. تا روزهای آخر جنگ تخته‌سیاه مدرسه‌ای که بمباران‌شده بود را رها نکردم. بعدها برای ادامه تحصیل فرزندانم راهی تهران شدم. داروندارم یعنی همه مبلغ بازنشستگی معلمی را در این پروژه سرمایه‌گذاری کردم و حالا دست پشت دست می‌زنم که چرا این کار را کردم؟ کجای کار من غلط بود؟ من که با همه وجودم به این جامعه و به این مردم خدمت کرده بودم! چرا باید عاقبت من در سن میان‌سالی تماشای فرزندانم باشد که آه در بساط ندارند؟».
هیچ واحد تجاری تحویل داده نشده است
بهزاد انصاری یکی از مالباختگان است، از خودش می‌خواهیم که بیشتر درباره این مشکل توضیح دهد می‌گوید: «۵۰۰ خانوار از بابت پروژه مجتمع رضوان امام رضا (رضوان مال) زیان‌دیده‌اند. این پروژه در سال ۱۳۸۸ به‌منظور ارتقا سطح فرهنگی و ورزشی منطقه محروم ۱۷ شهرداری تهران با شعار محرومیت‌زدایی مناطق شروع به ساخت‌وساز کرد. داستان ازاین‌قرار بود که یک قطعه زمین توسط ستاد اجرایی فرمان حضرت امام «ره» بنا به درخواست شهردار وقت دکتر «احمدی‌نژاد» و موافقت مقام معظم رهبری (طبق نامه‌های پیوست) در اختیار شهرداری تهران و متعاقباً شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران قرار گرفت.
انصاری در ادامه می‌گوید: «تا اینجای کار همه‌چیز بر وفق مراد بود، اما متأسفانه بدون بررسی سوابق سازنده، ساخت پروژه در اختیار شخصی دو تابعیتی بنام «محمد شالباف شیروانی» قرار می‌گیرد. ازآنجایی‌که وی سرمایه کافی برای ساخت پروژه نداشت در همان ابتدای کار و در مراحل گودبرداری، واحدهای تجاری را پیش‌فروش می‌کند. ما اهالی هم به خیال اینکه می‌توانیم در منطقه خودمان کسب‌وکاری راه بی اندازیم و در بالا بردن سرانه فرهنگی، ورزشی و فرهنگی منطقه‌مان شریک باشیم با هر سختی بود در خرید واحدهای تجاری آستین بالا زدیم. بالاخره این مجتمع به مساحت ۸۵۰۰ مترمربع با ۱۳ طبقه و زیربنای ۱۰۲۰۰۰ مترمربع ساخته شد، اما هنوز هیچ واحد تجاری تحویل خریداران نشده است درحالی‌که قرار بود سال ۱۳۹۳ تحویل داده شود. باگذشت این سال‌ها فضاهای فرهنگی ورزشی و تأسیسات مجتمع همچنان تکمیل‌نشده است و تنها چندین واحد تجاری که پیشانی این مجتمع تجاری و متعلق به سازنده است راه‌اندازی شده و چراغ بقیه واحدهای تجاری خاموش است».
تجمع مالباختگان در امام زاده حسن
مالباختگان پروژه رضوان بارها جلوی پروژه رضوان و شهرداری منطقه ۱۷ به نشانه اعتراض جمع شده‌اند، اما صدایشان به‌جایی نرسیده است که هیچ، خود شهرداری منطقه نیز در حل این مشکل عاجز مانده است تا جایی مدیران اسبق شهرداری منطقه ۱۷ نیز بارها نسبت به شخص و شریک خود اعتراض کرده است و معتقدند در این مورد، مردم و شهرداری منطقه هر دو متضرر شده‌اند. کلهری شهردار سابق منطقه ۱۷ درباره این پروژه گفته بود: «پروژه رضوان در سه مجموعه شهرداری، سرمایه‌گذار و شرکت توسعه فضای فرهنگی مطرح شد. شهرداری زمین و پروانه را ارائه می‌دهد و سازنده ساخت و تکمیل پروژه را بر عهده می‌گیرد ولی متأسفانه سازنده کوتاهی می‌کند و قرار می‌شود سازنده به‌عنوان طرف مقابل شهرداری اقدامات تکمیلی را انجام دهد. در این شرایط هیچ قصور و کوتاهی از سوی شهرداری انجام نگرفته است».
خواسته‌مان را از محاکم قضایی پی گیری می‌کنیم
«داوود لطفی» از دیگر شهرداران سابق درباره این پروژه گفته بود: «در تاریخ ۳ بهمن‌ماه سال ۹۸ مجتمع تجاری رضوان به شهرداری واگذار کرده است، اما شریک پروژه تعهدات متعددی را در مقابل قرارداد به‌درستی انجام نداده بود. خواسته‌هایمان را در مجتمع قضایی پیگیری کردیم مهم‌ترین آن‌ها اتمام ساخت مشاعات در پروژه، رفع نواقص تأسیساتی و مطالبه حق‌وحقوق قانونی مردم و شهرداری از سازنده پروژه یعنی همان شریک است».
لطفی گفته بود: «طرف حساب کسبه و صاحبان واحدهای تجاری شهرداری منطقه ۱۷ نیست. بلکه سازنده تعهداتش را در مقابل کسبه و شهرداری به‌طور کامل انجام نداده است. وقتی شهرداری پیگیر حق و خود است طبق مطالبات قانونی کسبه نیز به خواسته‌های خود می‌رسند.»
مجتمعی که ۱۳ طبقه بالا رفته، اما برق ندارد!
«سهراب دادگر» یکی دیگر از مالباختگان می‌گوید: «از مشکلات اساسی این است که سازنده تأسیسات و زیرساخت‌ها را برای پروژه در نظر نگرفته است. حدود ۱۱۰۰ واحد تجاری در این مجتمع وجود دارد، اما برای تأمین پست برق زمینی آن هیچ اقدامی نشده است. یعنی ساختمان برق ندارد و مغازه‌هایی که در حال حاضر فعالیت می‌کنند از ژنراتور برق استفاده می‌کنند. طوری که شهرداران سابق خطاب به سازنده اعلام کرده بودند؛ زمینی در مجاورت پاساژ و متعلق به شهرداری است این زمین را در اختیار سازنده قرار می‌دهد تا بتواند پست برق زمینی و تأسیسات مورد نیاز پاساژ را تأمین کند، اما همچنان از سازنده و شریک شهرداری هیچ خبری نیست و ما نمی‌توانیم واحدهای تجاری‌مان را تحویل بگیریم. حتی با توجه به قولی که سازنده داده بود تأمین پارکینگ نیز به‌اندازه کافی انجام‌نشده و این مجتمع حدود ۱۰۰۰ پارکینگ کسری دارد».
پیگیری‌ها مجتمع رضوان به کجا رسید!
«غلام رضا شنگی» شهردار منطقه ۱۷ درباره مشکلات مجتمع تجاری، فرهنگی و ورزشی رضوان می‌گوید: «پروژه بزرگ رضوان ۱۲ سال پیش برای افزایش سرانه‌های خدماتی، ورزشی و فرهنگی در اختیار شهرداری تهران قرار گرفت. آن زمان شهرداری منطقه ۱۷ نقشی نداشت. شهرداری تهران سرمایه‌گذارانی را انتخاب کرد تا این پروژه ساخته شود».
شنگی می‌گوید: «۴ طبقه بالای پاساژ و طبقات منفی یک و منفی دو مجتمع رضوان متعلق به شهرداری است. اغلب واحدهای تجاری متعلق به سرمایه‌گذاران است. سازنده ۴ طبقه‌ای که مربوط به شهرداری است و قرار بود به سالن‌های فرهنگی و سینمای خانواده، شهربازی و یک طبقه مختص به بانوان باشد را بلاتکلیف گذاشته و در حال حاضر پرونده این پروژه در محاکم قضایی مطرح‌شده است. از ابتدای فعالیتم در شهرداری منطقه ۱۷ چندین جلسه برای حل این مشکل گذاشته‌شده است. همه تلاشمان در محاکم قضایی انجام می‌دهیم تا آن‌طور که باید از حقوق مردم و بیت‌المال دفاع کنیم».