سرویس ورزش مشرق - بسیاری از فوتبالیست ها در سرتاسر جهان با آرزوی قرار گرفتن در جمع بهترین ها اقدام به ترک کشورشان به منظور بازی برای لیگ های معتبرتر می کنند. فوتبالیست های ایران نیز از این قاعده مستثنا نیستند و در سال های اخیر تعدادی از آنها با هدف درخشیدن در سطوح بالاتر راهی لیگ های خارجی می شوند ولی شرایط آنطور که انتظار دارند پیش نمی رود و به ناچار مجبور به بازگشت به لیگ های پایین‌تر می شوند. بازیکنانی مثل فرشاد احمدزاده، جعفر سلمانی، شهریار مغانلو، مهرداد محمدی و...... پس از یک دوره ناکامی در لیگ های خارجی به ایران یا کشورهای حوزه خلیج فارس برگشتند تا شانس دوباره‌ی خود را برای ستاره شدن امتحان کنند. بنابراین گاهی این تصمیم اشتباه منجر به افت شدید بازیکن شده و حواشی های به وجود آمده در عملکرد آنها تاثیر می گذارد.
در روزهای اخیر خبر انتقال سعید عزت‌اللهی به تیم الغرافه قطر در فضای مجازی سر و صدای زیادی کرد. این هافبک ۲۵ ساله تیم ملی پس از بازی برای وایله بلدکلوب در لیگ دانمارک تصمیم به ترک این تیم در نقل و انتقالات ژانویه کرد و شاگرد استراماچونی در تیم الغرافه قطر شد. باید دید علت انتقال بازیکن سابق روستوف از لیگ دانمارک به قطر چیست. انگیزه های مالی پشت پرده این انتقال پر سر صدا است یا این انتخاب تبدیل به سکوی پرشی برای این بازیکن می شود.
امید نورافکن یکی از لژیونر هایی بود که با امید درخشیدن در لیگ بلژیک راهی شارلوا شد ولی با وجود عملکرد قابل قبول در تمرینات این تیم بلژیکی، نتوانست جایی در ترکیب اصلی پیدا کند و ناچار مجبور به ترک بلژیک و بازی برای سپاهان اصفهان شد، البته این بازیکن سابق استقلال شکست در این انتخاب را بسیار سازنده توصیف کرده است و همچنان برای بهتر شدن تلاش می کند.
جعفر سلمانی مدافع سابق صنعت نفت آبادان فصل پیش راهی لیگ پرتغال شد تا با بازی برای پورتیموننزه خود را به عنوان پدیده در بالاترین سطح فوتبال پرتغال معرفی کند اما جایگاه خوبی در این تیم پیدا نکرد و ناگزیر به لیگ ایران بازگشت تا برای آبی پوشان پایتخت به میدان برود. او پس از بازگشت به لیگ ایران توانست به شرایط مطلوبی در استقلال برسد و یکی از عوامل قهرمانی استقلال در نیم فصل اول باشد.
زمانی که فرشاد احمد زاده پرسپولیس را ترک کرد، تیم برانکو در وضعیت مناسبی قرار نداشت و پنجره نقل و انتقالات این تیم به دلیل محرومیت بسته شده بود. با این حال احمد زاده برای پیشرفت بیشتر راهی لیگ لهستان شد تا برای اسلاسک وروسلاو بازی کند. هفته های ابتدایی برای او خوش یمن بود اما بعد از آن به یک بازیکن نیمکت نشین تبدیل شد تا جایی که اعلام کرد قصد دارد این باشگاه لهستانی را برای همیشه ترک کند و به ایران برگردد. احمدزاده پس از نیم فصل ناموفق در پرسپولیس به فولاد رفت و خیلی زود در فولاد به فرم خوب خود بازگشت. فرشاد این فصل راهی اصفهان شد تا برای زرد پوشان این شهر در آسیا هم بازی کند.
شهریار مغانلو پیش از حضور در تیم سانتاکلارا در ایران وضعیت بسیار مناسبی داشت. او پس از درخشش در پیکان در لیگ نوزدهم، پیشنهادهای مطرح داخلی زیادی دریافت کرد ولی تصمیم به ترک ایران را گرفت تا شاید بتواند همانند طارمی در لیگ پرتغال بدرخشد. او طی ۱۲ بازی برای این تیم پرتغالی موفق نشد دروازه رقیبان را باز کند، همین امر سبب کوچ دوباره او به لیگ برتر ایران شد. شهریار سپس با پرسپولیس به توافق رسید تا یک نیم فصل خوب را با پرسپولیس تجربه کند. همین امر موجب شد که مدیران سپاهان مجاب شوند تا او را این فصل به اصفهان ببردند.
هنگامی که مهرداد محمدی بلیط حضورش در لیگ پرتغال را مستقیم از سپاهان دریافت کرد، همه معتقد بودند که همانند برادرش میلاد، به یکی از ارکان تیمش تبدیل خواهد شد ولی بر خلاف تصور عموم او تنها یک فصل توانست در یک لیگ معتبر بازی کند. او در طول یک فصل حضور در تیم آوس موفق به زدن ۸ گل برای این تیم شد ولی موفق نشد که از سقوط آوس را به دسته پایین تر جلوگیری کند، در نهایت تصمیم به ترک این تیم و بازی برای تیم العربی قطر گرفت. بسیاری از کارشناسان قطری این انتقال را یکی از بهترین انتقال های العربی دانستند ولی برخی ها تصور می کنند که این انتقال می تواند یک شکست برای محمدی باشد.
از طرفی خبر رسیده است که برخی از بازیکنان از وضعیت خود در تیم‌هایشان در این فصل چندان راضی نیستند و خواهان بازگشت به لیگ ایران یا قطر و امارات هستند. علی علیپور از زمان حضورش در تیم ماریتیمو در لیگ پرتغال در ۳۷ بازی موفق به زدن ۱۱ گل شده است و نتوانسته انتظار هواداران این تیم را برآورده کند. همچنین محمد محبی که در این فصل به تیم سانتاکلارا پیوست اما موفق شد فقط در ۴ بازی حضور پیدا کند. او حالا از شرایطش رضایت ندارد و از حضور دوباره در لیگ ایران استقبال می کند.
این لیست کوچکی از بازیکنانی بود که با وجود امیدهای فراوان نتوانستند جایگاه مناسبی در لیگ های خارجی به دست بیاورند و مجبور به بازگشت به لیگ های پایین‌تر شدند. البته بازیکنانی هم هستند که با بازی در لیگ های خارجی بسیار موفق عمل کردند. اللهیار صیادمنش و شهاب زاهدی در زوریا اوکراین، علی قلی زاده در شارلوا بلژیک، مهدی طارمی در پورتو پرتغال، سردار آزمون در زنیت روسیه و امیر عابدزاده در پونفرادینا که به تازگی از سویا اسپانیا پیشنهاد داشته است، نمونه بازیکنانی موفق در لیگ های خارجی بودند و توانستند نظر مربی و هواداران را جلب کنند. به نظر می رسد که موفقیت های برخی از بازیکنان ایرانی در فصول اخیر، بقیه بازیکنان را برای رفتن به لیگ های خارجی وسوسه کرده است.
مهدی قائدی که در این فصل از استقلال به تیم شباب الاهلی امارات کوچ کرده است، در شرایط متفاوت تری نسبت به بقیه لژیونر ها قرار گرفته، او چند پیشنهاد مطرح اروپا دارد ولی به نظر ترس از دچار شدن به سرنوشت لژیونر های ناموفق، تصمیم گیری را برای او سخت کرده است. حال باید دید که او خواهان ادامه دادن با الاهلی است یا با رویای ستاره شدن راهی لیگ های معتبرتر خواهد شد.
از طرفی پیوستن برخی از بزرگان فوتبال به لیگ های حاشیه ی خلیج فارس و همچنین پیشنهاد های هنگفت مالی، بازیکنان ایرانی را برای رفتن به این لیگ ها ترغیب می کند ولی غافل از آنکه نه تنها این انتقال ها باعث پیشرفت نخواهد شد بلکه پس از چند نیم فصل بازیکن از انتخاب خود پشیمان می شود. در فصول اخیر شاهد بودیم بعضی از بازیکنان ایرانی از شرایطشان در لیگ های حاشیه‌ی خلیج فارس راضی نبودند و مجبور به بازگشت به لیگ برتر ایران شدند. مهدی ترابی، روزبه چشمی و سروش رفیعی بارزترین چهره هایی بودند پس از حضور ناموفق در لیگ قطر، خواستار بازگشت به لیگ برتر شدند.
امسال قرار است جام جهانی ۲۰۲۲ در قطر برگزار شود و با توجه به شرایط تیم ایران در مقدماتی جام جهانی، قطعا در جام جهانی حاضر خواهد بود. به همین منظور بازیکنان باید در انتخاب تیم باشگاهی خود دقت زیاد کنند تا بتوانند مرتبا در ترکیب اصلی تیم خود حضور داشته باشند. در سال های اخیر برخی از بازیکنان مثل علیرضا بیرانوند با انتخاب اشتباهشان جایگاه خود را در تیم ملی به خطر انداختند. شاید دلیل تردید سردار آزمون برای پیوستن به تیم دیگری نیز همین موضوع باشد. جام جهانی تورنمنتی است که بازیکنان می توانند با عملکرد خوب، باشگاه ها را برای خرید خود مجاب کنند. به همین دلیل بسیاری از بازیکنان در فصل منتهی به جام جهانی در انتخاب باشگاه محتاط عمل می کنند.