صعود تیم ملی مثل یک فیلم سینمایی بود

حاج رضایی در ابتدا درباره صعود تیم ملی اظهار داشت: اتفاق خیلی خوبی بود. در میان این همه تلخی که در جامعه ما وجود دارد واقعاً کام همه ما شیرین شد. خیلی خیلی خوشحال هستیم که برای سومین بار پیاپی در جام جهانی حضور داریم. ما نباید فقط به بازی آخر توجه کنیم بلکه بنده این هفت دیدار آخر تیم ملی را مانند یک فیلم سینمایی می‌بینم که از هفت اپیزود تشکیل شده که همگی یک مضمون و یک تم دارند. مسیری که تیم ملی در این مدت طی کرد یک مسیر بسیار درخشان بود.

موافق برخی منتقدان نیستم

وی افزود: با افرادی که نسبت به شرایط رسیدن تیم ملی به اینجا نقدهایی داشتند چندان موافق نیستم. گاهی اوقات می‌شنوم که می‌گویند گروه ما آسان بود یا اینکه تیم ملی لژیونر زیاد دارد! اصلاً چنین چیزی نیست، اصلاً! کسانی که به فوتبال نزدیک هستند و فوتبال را لمس کرده و حس کرده باشند و یا با زبان فوتبال آشنا باشند هرگز از زبان آنها چنین تعابیری را نخواهید شنید. فوتبال سخت است. فوتبال دشوار است. یعنی هر پیروزی به سختی به دست می‌آید.

بازی آخر ماراتن رنج بود

کارشناس فوتبال کشورمان درباره وضعیت تیم ملی در استانه بازی با عراق گفت: باید ممنون کادر فنی و بازیکنانی باشیم که در شرایط بسیار دشواری آمدند و در این بازی آخر که خودش به نوعی یک ماراتن رنج بود برنده شدند. چرا که سردار آزمون پشت خط مانده بود. مهدی طارمی بین زمین و هوا و برف سرگردان بود و در مسیری غیرمعمول قرار داشت. گویا خداوند طارمی را مامور کرده بود که خودش را به ایران برساند و این گل را برای کشورمان به ثمر برساند تا به جام جهانی برویم و این ماموریتی بود که مهدی به خوبی به پایان رساند.

بگذارید این شیرینی را مزه مزه کنیم

وی خاطرنشان کرد: اگر هم نقدی به تیم ملی ایران وجود داشته باشد کما اینکه به تیم‌های مطرح جهان هم وارد می‌شود الان وقتش نیست. به هیچ وجه! ما باید این شیرینی را مزه مزه کنیم و خودمان را برای بازی سه‌شنبه مقابل امارات آماده کنیم که انشالله آن مسابقه را هم ببریم.

سه بازی آخر حیثیتی است نه تشریفاتی

حاج رضایی درباره دیدارهای پیش رو و اینکه آیا این دیدارها همگی بازیهای تشریفاتی هستند یا نه توضیح داد: به نظر من به هیچ وجه تشریفاتی نیست، بلکه حیثیتی است. ما جوازمان برای حضور در جام جهانی را کسب کرده ایم ولی نباید خدشه‌ای به آن پیروزی‌های درخشان وارد کنیم و دیدارهای پیش رو را سرسری بگیریم. بلکه باید با قدرت ظاهر شویم و سرگروهی را هم به دست بیاوریم. به هیچ عنوان این مسابقات تشریفاتی نیست. چون در سیدبندی‌ها هم تاثیر مستقیم دارد.

به کی روش گفتم اندازه وزن خودت حرف بزن

مربی اسبق تیم ملی کشورمان درباره اسکوچیچ و اینکه چرا عده ای او را یک مربی بی ادعا می‌دانند و او را با کی روش مقایسه می‌کنند گفت: یکی از دوستان من زمانی برای کاری به کوالالامپور رفته بود و از قضای روزگار آنجا مواجه شده بود با رئیس فدراسیون فوتبال کشور پرتغال، که از دوستم سوال کرده بود که آیا با کی‌روش تمام کردید؟ که او گفته بود بله! و رئیس فدراسیون گفته بود که او یک مربی بسیار خوب است اما سرسختی‌هایی هم دارد و مسائلی دارد که ممکن است آنها شما را آزار بدهد.

ما در آن هشت سال این مسائل را دیدیم. ادبیاتی که استفاده می‌کرد. البته من در رابطه با وجهه اجتماعی کی‌روش صحبت می‌کنم و کاری به وجهه فنی اش ندارم. به هیچ گرفتن جامعه فوتبال، به ویژه کشوری که این همه انسان فرهیخته دارد. ایرانسرزمینی کهن است با انسان‌های نابغه. او به دفعات موجب رنجش مردم شد و همواره مدعی بود و از لغات و کلماتی استفاده می‌کرد که زیبنده خودش بود. به هر حال داستان او تمام شده و رفته. یکبار من خودم در جلسه‌ای که فکر می‌کنم تنها باری بود که او را از نزدیک دیدم به او گفتم این سبک صحبت کردن زیبنده شما نیست که مربی رئال مادرید و دستیار فرگوسن بوده اید و چندین بار به جام جهانی رفته اید. من یک انتظار دیگری از شما داشتم تا در اندازه وزن خودتان صحبت کنید. ولی متاسفانه چنین چیزی نبود.

اسکوچیچ ما را از مهلکه نجات داد

وی افزود: حالا در بدترین شرایط ممکن اسکوچیچ تیم ملی را در اختیار گرفت. شما یادتان هست ما به بحرین و عراق باخته بودیم و شرایط بدی داشتیم. خیلی‌ها ناامید شده بودند که شاید به جام جهانی نرویم. نزدیک بود در جای بدی حذف شویم که اصلا به فوتبال ما نمی‌خورد و ما را در انظار عمومی خدشه دار می‌کرد. اما اسکوچیچ آمد و در دور برگشت بحرین میزبان را با سه گل و عراق میزبان را با یک گل شکست داد تا از آن مهلکه بیرون آمدیم و در دور دوم که هنوز در جریان است توانستیم سه بازی مانده به پایان دوره برگشت جواز صعود بگیریم.

دنبال تمام شده‌ها نباشید

حاج رضایی خاطرنشان کرد: چرا ما دنبال نام‌های بزرگ می‌گردیم که دیگر کارایی ندارند؟ در همین تیم عراق، دیک ادووکات را آوردند که زمانی یک مربی مطرح از هلند بود ولی آقای ادووکات ۷۵ ساله نه انگیزه داشت و نه انرژی، فقط آمده بود برای دوران بازنشستگی پولی هم در عراق بگیرد و طبعاً نتایج بسیار بدی گرفت و یک مربی دیگر آمد و این تیم عراق که با ما بازی کرد بسیار روان تر و بهتر از دور رفت بازی می‌کرد. ما در جام جهانی قبل هم شاهد حضور مربیانی بودیم که دوران شان سپری شده بود. فرض کنید اریکسون مربی فیلیپین شده بود. فیلیپینی که اصلاً بازیکن ندارد و دقیقاً فقط برای پول به آنجا رفته بود. یا هکتور کوپر که به ازبکستان رفته بود و دیگر نام‌های بزرگی که بودند که دوران شان تمام شده. البته برای نشستن روی نیمکت مثلا برای همفکری دادن و یا نشستن در جایگاه مدیریت فنی افراد قابل اعتنایی هستند چون در دوران خودشان مربیان بزرگی بودند اما حالا جایگاه نشستن روی نیمکت مربیگری را ندارند. چون اشباع شده اند. مگر قطر با چه مربی جام ملت‌ها را برد؟ با یک مربی جوان به نام فیلیکس سانچز که آمد و با قدرت، تمام قدرت‌های بزرگ مثل عراق، عربستان سعودی و ژاپن در فینال و امارات میزبان را شکست داد.

اسکوچیچ بد است که ما را به جام جهانی برد؟

وی تأکید کرد: گاهی شنیده ام که برخی می‌گویند ما باید با یک مربی بزرگ در جام جهانی شرکت کنیم. چرا؟ چرا وقتی ما همه موفقیتهای اخیرمان را با این مربی کسب کرده‌ایم! کسی که ساکت است، آرام است، زبان خوشی دارد، به جامعه رسانه‌ای و مردم احترام می‌گذارد بد است؟ حتماً باید برویم فردی را بیاوریم که اسم بزرگی دارد که چه کار کند؟ که پول ما را بگیرد و در جام‌جهانی هم نتیجه نگیرد و بگوید من که مسئولیتی نداشتم! اینکه افکار متنوع در فوتبال باشد به سود همه است. اینکه همه بتوانند اظهار نظر کنند به سود همه است و این خیلی خوب است اما بخش‌هایی از اینها را باید نادیده گرفت چون به زیان فوتبالمان تمام می‌شود.

اینقدر این آدم را تحقیر نکنیم

کارشناس فوتبال کشورمان تصریح کرد: اسکوچیچ کار بسیار بزرگی انجام داد که در روزهای اول کسی آن را باور نمی‌کرد. گاهی اوقات برخی حرف‌ها درباره او مرا اذیت می‌کند. زمانی که می‌بینم یک بزرگواری در ارتباط با او می‌گوید «همان مربی که تیم خونه به خونه را در دست داشت»...! چرا تلاش می‌کنید یک آدم را تحقیر کنید؟ حتی اگر او را دوست ندارید می‌توانید از ادبیات بهتری درباره اش استفاده کنید. در پی تحقیر این آدم نباشید.

ریسک انتخاب اسکوچیچ جواب داد

وی ادامه داد: ما که قدرت پاستوریزه کردن یک جامعه را نداریم ولی بیاییم یادی کنیم از واقعیت‌های رخ داده، از زمانی که فدراسیون فوتبال رئیس نداشت و تیم ملی رها شده بود و آن افرادی که این مربی را انتخاب کردند. آنها واقعاً زحمت کشیدند و ریسک کردند و ریسک شان هم جواب داد و حالا هم ما از خرداد ماه تا امروز در حال مسابقه دادن هستیم.

ترکیب تیم ملی روبروی عراق عاقلانه بود

حاج رضایی درباره وضعیت تیم ملی گفت: ما در بازی آخر دچار یک سری از حوادث بد شدیم. افرادی مثل نوراللهی، حاج صفی، مجید حسینی و از طرفی باشگاه زنیت هم آزمون را رها نکرد و یک مهاجم تأثیرگذارمان را به تیم ملی ندادند و آن سرمای تاثیرگذار که تمرینات تیم ملی را تحت تأثیر قرار داد، همه و همه اثرگذار بود. ولی وقتی آرایش تیم ملی را دیدیم متوجه شدیم که تیم ملی چقدر عاقلانه چیدمان شده است. در نهایت هم برنده شدیم و کار را تمام کردیم.

فدراسیون عالی کار کرد

حاج رضایی درباره عملکرد فدارسیون در این مدت یادآور شد: به اعتقاد من هیچ گاه، هیچگاه نباید حقیقت را فدای مصلحت کنیم. اگر مصلحت ما در این است که چیزی به دست بیاوریم حقیقت را قربانی نکنیم. شخصاً به این فدراسیون انتقاداتی دارم. هر کسی که کار کند به کارش انتقاد وارد است و بحثی در آن نیست اما باید گفت به هر حال اینها هم زحمت کشیدند و تلاش کردند تا به عنوان نیروی لجستیکی، پشت سر تیم ملی قرار بگیرند و تیم را کمک کنند. بنابراین معتقدم در مجموع عملکرد شان فوق العاده بوده و دستشان درد نکند. اگر به این ترکیب دست بزنند مرتکب یک اشتباه محاسباتی وحشتناک شده اند.

تیم ۹۸ را با تیم ملی فعلی مقایسه نکنید

حاج رضایی درباره قیاس دو تیم ملی سال ۱۹۹۸ با تیم اعزامی به جام جهانی ۲۰۲۲ توضیح داد: این مقایسه‌ها درست نیست. آن تیم به این جهت بیشتر به چشم آمد که واقعاً یک ماراتن سخت را پشت سر گذاشت تا به جام جهانی برسد. تا جایی که مجلات خارجی به این تیم لقب «دای‌هارد»  دادند یعنی جان سخت دادند. تیمی که نیمی از کره خاکی را طی کرد تا به جام جهانی برسد. ابتدا مسابقات مقدماتی را انجام داد بعد به مالزی رفت و به ژاپن در آن بازی ۲-۳ باخت و بعد آن داستان حماسی در ملبورن اتفاق افتاد و آن وقایع که در واقع شرایط خاصی برای آن بازی ایجاد کرد. آن تیم هم یک تیم فوق العاده بود و این تیم همه یک تیم خیلی خوب است و اینقدر نیرویی مستعد دارد که ما نگرانی نداریم.

به جای خلیل زاده، سیاوش و حسینی را داریم

وی در ارتباط با پرمهره بودن تیم ملی گفت: در این بازی شجاع خلیل زاده را در اختیار نداریم ولی ما مجید حسینی و سیاوش یزدانی را در اختیار داریم و دست اسکوچیچ باز است چون این بازیکنان فاصله زیادی با هم ندارند. اینها حاصل چیست؟ حاصل این است که تیم فوتبال ما در لیگ‌های جهان دیده شده و بازیکنان ما به خارج رفته و آموزش‌های بهتری دیدند.

طارمی در پورتو نبود آن گل را نمی‌زد

حاج رضایی درباره گل مهدی طارمی توضیح داد: شاید باور نکنید اما اگر مهدی طارمی در خارج از کشور و در پورتو این قدر مطرح نبود و این بازی‌ها را نمی‌کرد امکان نداشت توان زدن آن گل تک به تک را داشته باشد. زدن گل تک به تک کار خیلی سختی است چون در آن هنگام دروازه کوچک می‌شود و دروازه‌بان می‌شود غول! چون بیرون می‌آید و زاویه را برایتان تنگ می‌کند. از طرفی دو مدافع کناری هم به او فشار وارد می‌کردند. این گل ناشی از آن آموزش‌ها و امکاناتی است که در اختیار مهدی طارمی قرار گرفته.

چرا ایران با این همه مشکل رنک اول آسیاست؟

وی با اشاره به مشکلات عدیده فوتبال باشگاهی و ملی ایران در AFC خاطرنشان کرد: نکته مهم در ارتباط با صعود ما این است که تیم ملی ما در میانه این همه گرفتاری که دو تیم مطرح کشورمان را از حضور در رقابت‌های آسیایی منع می‌کنند، شکایت‌های مختلف و دیگر گرفتاریها مانند اینکه مربی پرسپولیس به تمرین نمی‌رود چون پول بازیکنانش را نداده‌اند و نمونه‌های زیادی که نمی‌خواهم به آنها ورود کنم، ولی چرا ما در رنک آسیا اول هستیم؟ با این همه بدبختی! با این همه جریمه مالی! چرا ما همچنان در صدر تیم‌های فوتبال آسیا هستیم و این همه حرف و حدیث پشت سر ایران می‌زنند و این همه تحقیرمان می‌کنند؟ فقط به خاطر نیروهای انسانی است که داریم. چطور ممکن است که ما دو کشور مبتکر تکنولوژی مثل ژاپن و کره جنوبی را پشت سر می‌گذاریم و یا عربستان را با آن همه پول‌هایش را پشت سر می‌گذاریم؟ اینها همه به خاطر نیرو و استعداد انسانی در ایران است.

عابدزاده‌ها پند بزرگی به ملت دادند

حاج رضایی درباره برخورد امیر عابدزاده با پدرش یادآورشد: حضور امیر عابدزاده یک نوع توارث است اینکه یکسری خصلت‌ها از پدرش به او به ارث رسیده است. البته او در اروپا هم خوب کار کرده و تجربه بالایی به دست آورده و در این هفته‌ها هم عملکرد خوبی داشته. جا دارد که اشاره‌ای هم به پدر ایشان کنیم. احمدرضا عابدزاده بی شک بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال ایران بوده، با ادای احترام به مرحوم حجازی که دروازه‌بان بزرگی بود اما احمدرضا دروازه‌بانی بود که تاریخ فوتبال ایران به خودش ندیده و این پسر در واقع ادامه راه پدرش را طی می‌کند. صحنه پایانی بازی هم یک اتفاق زیبا و پند آموز بود. ادای احترام به انسانی که شک نکنید برای موفقیت امیر زحمات زیادی کشیده ولی شاید به چشم نیامده باشد. اما در واقع بین خودشان و در پنهان خیلی برایش زحمت کشیده. قدردان پدر و پسر هستیم و انشالله که هر دوی آنها در فوتبال حضور داشته باشند. احمدرضا هم به فوتبال برگردد و اعتماد به نفسش را به نسل جدید منتقل کند. این اتفاق جالبی بود که بغض را در گلوی همه آنهایی که پدر هستند نشاند.