مشرق ـ در پی اظهارات سید محمد خاتمی رییس جمهور سابق و نماینده حضرت امام در موسسه کیهان در گفتگو با سایت تاریخ ایرانی در باره دوران حضور و مسؤولیتش در کیهان و نیز طرح نکاتی در باره مهدی نصیری، سردبیر و مدیر مسؤول سابق روزنامه کیهان، در گفتگویی با مهدی نصیری نظرش را در باره اظهارات خاتمی جویا شدیم.

 مشرق: نظرتان در باره این تعبیر خاتمی که نصیری در کیهان کودتا کرد، چیست؟

نصیری: در پاسخ شما بهتر است ابتدا به چگونگی ورودم به کیهان اشاره ای داشته باشم و بعد به نکات مطرح شده از سوی جناب آقای خاتمی بپردازیم.

بنده با شهید بزرگوار سید حسن شاهچراغی ـ که آقای خاتمی از ایشان به حق با عظمت و احترام یاد کردند ـ علی رغم ده سال فاصله سنی ای که داشتیم رابطه دوستی ای صمیمی داشتم و این به دلیل خلق حسن و نیکوی آن شهید بود. ایشان در سال 61 با معرفی آقای خاتمی نماینده حضرت امام در کیهان و تایید حضرت امام به عنوان سرپرست و به نوعی قائم مقام نماینده ولی فقیه در موسسه کیهان منصوب می شوند. ایشان در همان سال یا سال بعد آن به من که طلبه حوزه علمیه قم بودم و مشغول خواندن دروس سطح، پیشنهاد کرد که با موسسه کیهان و مشخصا با مجله زن روز همکاری داشته باشم و یک روز هم که در دفترش در کیهان بودم یکی از اعضای سردبیری زن روز را صدا کرد...

مشرق: اسم ایشان را به خاطر دارید؟

نصیری: بله خانم اسکندری که از نیروهای خوب و معتقد مجله زن روز و مورد اعتماد شهید شاهچراغی بود.

مشرق: بعد؟

نصیری: بنده را به ایشان معرفی کرد و گفت که مثلا به نحوی از من استفاده شود. من چند روز بعد مقاله ای را با مضمونی اخلاقی برای زن روز نوشتم و چاپ شد. در واقع این نوعی زمینه چینی از طرف شهید شاهچراغی برای وصل شدن من به کیهان بود اما من به ایشان گفتم که می خواهم درسم را در قم ادامه بدهم و خلاصه همکاری با کیهان پا نگرفت.

روابط خاتمي با شهيد شاهچراغي

مشرق: آقای خاتمی در همین مصاحبه شان از آقای شاهچراغی با عنوان روشنفکر یاد کرده است. شما با این تعبیر در باره آن شهید موافقید؟ و اصلا در باره خط فکری آقای شاهچراغی و نوع ارتباطشان با آقای خاتمی توضیح دهید.

نصیری: مرحوم آقای شاهچراغی همان گونه که آقای خاتمی هم اشاره کرده است، واقعا شخصیت کم نظیری به لحاظ بینش و منش بود و بسیار دوست داشتنی برای همه کسانی بود که ایشان را از نزدیک می شناختند. اعتدال در اندیشه و گفتار و رفتار از ویژگی های ایشان بود و اگر امروز بود علی الاصول یکی از شخصیت های درجه اول جمهوری سلامی می شد. آقای خاتمی هم جذب شخصیت ایشان شده بود و البته ایشان هم به آقای خاتمی علاقه داشت.

مشرق: یعنی با آقای خاتمی هم‌خط و هم‌فکر بود؟

نصیری: بله با آقای خاتمی آن روز انطباق خطی و فکری زیادی داشت و البته به نظر من نقاط افتراقی هم داشتند که به آن اشاره می کنم. این که آقای خاتمی می گویند روشنفکر اگر منظورشان خوش فکری و بصیرت و عوام زده نبودن و سعه صدر داشتن باشد تعبیر درستی است و البته در سالهای اول انقلاب این ویژگی ها مثلا همین عوام زده نبودن و اسیر ظواهر بی عمق نشدن بسیار مهم بود چون آن روزها افراط از این طرف بود و نطق ایشان در مجلس اول علیه عوام زدگی رایج آن روزها بسیار شجاعانه بود که خیلی ها از جمله آقای خاتمی را هم جذب کرد. اما اگر منظور آقای خاتمی از روشنفکری معنای مصطلح آن یعنی متجدد بودن و به سنتهای دینی کم اعتنا بودن و شیفته آموزه های غربی در باب سیاست و اقتصاد و فرهنگ و مفتون عصر جدید و انسان جدید بودن نظیر آنچه در آرای آقای خاتمی و بسیاری از دوستان و هفکران ایشان می بینیم، حتما آقای شاهچراغی از این جنس نبود و سنتهای دینی و دین مبتنی بر قران و سنت عمیقا در روح و جان آن شهید ریشه داشت. در هر صورت او یک تحصیلکرده حوزه و پرورش یافته اساتیدی چون شهیدان بهشتی و قدوسی و آیات جنتی و مصباح بود و اگر هم خرده گرایش های عصری و جدید هم داشت، در همین حدی بود که عموم سنتی های امروز ما هم دچار آن هستند، همان سنتی هایی که سخت در مقابل جریان فکری آقای خاتمی و اصلاحات موضع‌گیری کردند. اما ما می دانیم که چتر روشنفکری مورد تایید و یا در حاشیه آقای خاتمی بسیاری از عناصر سکولار را نیز در بر می گیرد و حتی اکنون که ماهیت کاملا لاییک و بلکه الحادی دکتر سروش ـ یکی از نظریه پردازان اصلاحات ـ عیان شده است، حاضر به مرزبندی صریح و شفاف با وی نیستند. البته من نمی خواهم جنس خاتمی و سروش را یکی بدانم و هیچ وقت هم یکی نبوده است اگر چه جریان سروش استفاده های فراوانی را از ایشان برده است.

خاتمي مي‌گفت من نسبت به هاشمي، حاج‌بخشي‌ام

بد نیست خاطره ای را از آقای خاتمی نقل کنم. در سال 75 در دوران صبح، دیداری به اتفاق یکی از دوستان با آقای خاتمی در کتابخانه ملی داشتیم. آقای خاتمی به شوخی گفت این همه انتقادی که شماها از من و گرایشهای من (به عنوان گرایشهای باز و لیبرالی) دارید، بدانید که من نسبت به آقای هاشمی حاجی بخشی محسوب می شوم!

در هر صورت تا آنجا که من اطلاع دارم آقای شاهچراغی با آمدنش به موسسه کیهان در صدد تحولات عمیقی در کیهان بود و در به در به دنبال آدمهایی سالم تر و اصیل تر به لحاظ گرایش های فکری و سیاسی بود. او به بسیاری از فضلای آن روز حوزه که اصلا از جنس تیم موجود در سردبیری روزنامه کیهان و برخی دیگر از عناصر موجود در روزنامه و یا موسسه کیهان نبودند، پیشنهاد همکاری داده بود. همچنین یادم می آید به دلیل عدم رضایت از وضعیت مجله زن روز که مدیر آن خانم شهلا شرکت (مدیر مجله فمنیستی زنان در دوران اصلاحات) بود، به دنبال آوردن خانم طبیب زاده بود.

آقای شاهچراغی عذر آقای عطریان فر را به دلیل آن که گرایش هایی به جریان سید مهدی هاشمی داشت، و البته این جریان در کیهان آن روز نفوذی ویژه داشت، از شورای سردبیری روزنامه خواست. یادم می آید شبی در دامغان که در جایی با آقای شاهچراغی بودیم، آقای کروبی با ایشان تماس گرفت و سخت نسبت به درج مقاله ای با عنوان شهید دکتر فاطمی در صفحه دوم روزنامه کیهان معترض بود و از واکنش آقای شاهچراغی چنین بر می آمد که مقصر در این مساله را سردبیری وقت روزنامه می دانست.

در مورد نطقهای آقای شاهچراغی در مجلس بگویم که ایشان در کنار آن نطق مربوط به عوام زدگی نطقی هم ظاهرا پس از استعفای دولت موقت خطاب به آقایان بازرگان و سحابی داشت و آن جمله معروف امیر المؤمنین علیه السلام خطاب به طلحه و زبیر را خطاب به آنان خواند که : فَارْجِعَا أَيُّهَا اَلشَّيْخَانِ عَنْ رَأْيِكُمَا فَإِنَّ اَلْآنَ أَعْظَمَ أَمْرِكُمَا اَلْعَارُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَجَمَّعَ اَلْعَارُ وَ اَلنَّارُ.

مشرق: اگر موافق باشید برگردیم به موضوع آمدنتان به کیهان. شما گفتید که در زمان آقای شاهچراغی همکاریتان با کیهان پا نگرفت و ظاهرا بعد از شهادت ایشان به کیهان آمدید. ماجرای آمدن به کیهان را که مقدمه کودتایتان در کیهان ـ البته به تعبیر آقای خاتمی ـ شد، توضیح بدهید.

نصیری: بعد از شهادت آقای شاهچراغی در اول اسفند 1364 که هواپیمایشان در مسیر جبهه در آسمان خوزستان مورد اصابت موشک هواپیمای عراقی قرار گرفت، من مقاله ای را برای ویژه نامه ای که به مناسبت اربعین ایشان توسط روزنامه کیهان منتشر شد نوشتم. چاپ این مقاله سر آغازی شد برای نوشتن مقالات دیگری برای کیهان. چند ماه بعد از طرف آقای ابراهیم اصغر زاده قائم مقام فرهنگی وقت موسسه کیهان که چند ماهی بود آمده بود، و نیز آقای محمد جواد صاحبی مدیر مسؤول کیهان اندیشه، به من پشنهاد همکاری با دفتر نمایندگی کیهان در قم به عنوان نماینده فرهنگی موسسه کیهان در قم شد که این پیشنهاد را پذیرفتم و در اواسط سال 65 کار را شروع کردم.

مهمترین وظیفه من ارتباط با اساتید و فضلای حوزه برای گرفتن مطالبی در قالب مصاحبه یا مقاله برای روزنامه کیهان و دیگر نشریات موسسه بود. در عین حال من به نوشتن برای کیهان هم ادامه دادم و مطالبم عموماً در روزنامه چاپ می‌شد.

حدود یک سال بعد با بروز اختلافاتی شدید بین آقای سید محمد اصغری که با معرفی آقای خاتمی به جای شهید شاهچراغی آمده بود و تیم مستقر در سردبیری روزنامه کیهان و نیز در برخی از سردبیری های دیگر نشریات کیهان، آقای اصغری به من پیشنهاد حضور در تهران برای عضویت در شورای سردبیری روزنامه را داد و من هم به این انگیزه که چند سال تجربه مطبوعاتی می تواند برای تحصیلات حوزوی ام مفید باشد، پیشنهاد را پذیرفتم و به تهران آمدم. البته به دلیل مقاومت هایی که در داخل روزنامه با رفتن من به سردبیری شد، من ابتداءً دبیر سرویس مقالات روزنامه شدم و یک سال بعد به سردبیری رفتم.

مشرق: موضع آقای خاتمی به عنوان نماینده حضرت امام در مورد آمدن شما به تهران چه بود؟

نصیری: در مورد رفتنم به سردبیری آقای اصغری موافقت آقای خاتمی را جلب کرده بود. این نکته را هم اضافه کنم که اختلافات آقای اصغری تنها با سردبیری روزنامه نبود بلکه با خود آقای خاتمی هم بود. این اختلافات بخشش مدیریتی بود و بخشش هم مسائل خطی بود. یعنی آقای اصغری تفاهم با خط سردبیری روزنامه که مورد توجه آقای خاتمی بودند، نداشت.

تيم روزنامه، اپوزيسيون نظام بودند

مشرق: مگر آقای اصغری جزء طیف چپ آن روز نبود؟

نصیری: بله بود اما واقعا تیم سردبیری روزنامه چیزی فراتر از چپ بودند و در واقع و بطن قضیه به نوعی یک اپوزیسیون نسبت به نظام و یا لا اقل بسیاری از ارکان و اصول نظام بودند، چیزی که بعدا در جریان انتشار مجله کیان توسط همین تیم خودش را نشان داد. (در همان ایام مقالاتی در صفحه دوم روزنامه به قلم بهروز گرانپایه نوشته می شد که صدای مهندس موسوی نخست وزیر را هم در آورد و اعتراض او موجب تعطیلی آن مقالات برای مدتی شد) اما آقای اصغری از این جنس نبود و البته خود آقای خاتمی هم از این جنس نبود و به نظر من تحلیل عمیقی از این جریان نداشت و الان هم ندارد. اگر نخواسته باشیم بدبینانه خود آقای خاتمی را هم استحاله شده در این جریان بدانیم که من هنوز نمی خواهم چنین تحلیلی آز آقای خاتمی داشته باشم.

البته آقای خاتمی هم گاهی نشانه هایی دال بر عدم رضایت کامل نسبت به تیم سردبیری مزبور نشان می داد که گاه در قالب برخی اعتراضهای بسیار تند شفاهی یا کتبی ایشان به برخی مطالب مندرج در روزنامه بروز می کرد. در هر صورت پس از یک سال حضور در سرویس مقالات با حکم آقای اصغری و موافقت آقای خاتمی در سال 67 عضو سردبیری روزنامه کیهان شدم. حدود یک ماه پس از رفتن من، کل اعضای سردبیری استعفایشان را نه به آقای اصغری بلکه به آقای خاتمی تقدیم کردند و این نشانه اختلاف حادشان با آقای اصغری بود. یکی دو هفته بعد هم در کمال ناباوری همه و خود تیم، آقای خاتمی استعفا را پذیرفت و آنها به سردبیری کیهان فرهنگی که مدیر مسؤول آن آقای رخ صفت بود، رفتند و من تنها عضو سردبیری روزنامه شدم که باید یک تنه روزنامه را در آن شرایط حاد اداره می کردم.

مشرق: آن روز خیلی جوان بودید؟ یعنی اکر متولد 42 باشید، حدودا 25 سالتان بود.

نصیری: بله در همین حدود سنی بودم.

مشرق: و این کودتایی که آقای خاتمی از آن سخن گفته همین بوده؟

نصیری: نه، ظاهرا این نیست بلکه رفتار تیم سردبیری که با رفتن من استعفای دسته جمعی می دهند و من حتی دو تا آدم هم در کل تحریریه صد و چهل نفری کیهان نداشتم و باید روزنامه را اداره می کردم، بیشتر به کودتا شبیه بود.

مشرق: راستی چطوری یک تنه روزنامه کیهان را که مهمترین و پرتیراژترین روزنامه آن روز بود، اداره کردید؟

نصیری: حقیقتا لطف و امداد خداوند بود. من تمام نیروهای تحریریه و دبیر سرویسها را به استثنای یکی دو نفر حفظ کردم و فضای تفاهم و احترام ایجاد کردم و تا آخرین روزی که در کیهان بودم تقریبا همه نیروها به استثنای دو سه نفر در تحریریه ماندند. دبیران سرویسها مثل آقایان دکتر فرقانی، دکتر شکرخواه، صدیقی، سعدی، مختاریان، موسوی، ایمانی فر و اوجانی همگی تا آخرین روز کاری من در روزنامه کیهان حضور داشتند و ما با هم کار کردیم. البته بعد از یک سال و اندی آقایان حجت الاسلام معلی و علی اکبر کساییان و بعدا آقای پرویز رئوف منش به سردبیری روزنامه اضافه شدند و در اداره روزنامه کمک کردند.

مشرق: در این مدت رابطه تان با اقای خاتمی چگونه بود؟

نصیری: در این مقطع اختلافات آقای خاتمی و آقای اصغری حاد شده بود و آقای خاتمی کمتر دخالت می کرد. تنها در مواردی راجع به برخی مطالب تذکراتی کتبی یا تلفنی می داد. من هم بر اساس تشخیص و تحلیل خودم و با توجه به درکی که از اوضاع با توجه به رهنمودهای حضرت امام داشتم، روزنامه را اداره می کردم. و نه این که فی المثل فکر کنم آقای خاتمی یا اصغری چه چیزی را می پسندند. البته هر وقت دستور صریحی می دادند طبعا اطاعت می کردم.

مشرق: پس این کودتای موصوف آقای خاتمی کی بوده است؟

نصیری: این موضوع به بعد از ارتحال حضرت امام بر می گردد. در این مقطع، کیهان از روز اول بعد از ارتحال، صریح و محکم در دفاع از رهبری حضرت آیت الله خامنه ای وارد میدان شد و اولین سرمقاله در حمایت از رهبری را با عنوان «انتخاب شایسته» در کیهان نوشتم که بسیاری از عناصر چپ آن روز در مجلس و غیر مجلس خوششان نیامد و به آقای اصغری گفته بودند که چرا کیهان در تایید رهبری عجله کرده است.

از این مقطع به بعد روابط آقای خاتمی و اصغری بهبود پیدا کرد و شرایط برای من دشوارتر شد. من همچنان به شیوه خودم عمل می کردم و توجهی به خواست و تمایل قلبی یا خطی آقایان نداشتم مگر آن که دستور صریحی می دادند. در ماجرای نوشتن مقاله مذاکره مستقیم مهاجرانی در روزنامه اطلاعات که پیشنهاد مذاکره مستقیم با آمریکا را مطرح کرده بود (و این البته دستمایه ای هم برای برخی نیروهای چپ آن روز مثل آقای محتشمی شده بود که بگویند نظام بعد از ارتحال امام دارد از راه امام منحرف می شود)، اختلافات من با آقای خاتمی و اصغری اوج می گیرد. ماجرا از این قرار بود که یک یا دو روز بعد من مطالب متعددی را از جمله یادداشتی از خودم علیه مقاله مذاکره مستقیم در صفحات روزنامه قرار داده بودم که آقای اصغری به اتاق تیتر و سردبیری آمد و از من خواست که مقالات را بردارم. من با ایشان محاجه کردم که باید چنین موضعی توسط کیهان گرفته شود، چون موضع آقای مهاجرانی هم بر خلاف خط امام و هم برخلاف مواضع رهبری است. ضمن این که سکوت ما موجب می شود برخی عناصر چپ، خط القای انحراف نظام از مواضع امام را برای تضعیف رهبری دنبال کنند و سکوت کیهان را که زیر نظر رهبری بود به حساب نوعی هماهنگی با موضع مهاجرانی بدانند.

استخدام جميله کديور به درخواست مهاجراني

آقای اصغری بر موضع خود ایستاد و دو مقاله را حذف کرد اما در مورد مقاله خود من سکوت کرد. و مقاله من چاپ شد. فردای همین روز خانم کدیور که عضو سرویس خارجی روزنامه کیهان بود و من با توصیه آقای مهاجرانی که روزی به کیهان آمد و خواستار بکارگیری خانم کدیور شده بود، وی را پذیرفته بودم و مقالات خوبی هم آن روزها در زمینه سیاست خارجی می نوشت، مقاله ای را در دفاع از موضع آقای مهاجرانی آورد اما من روی آن نوشتم: از شما که تاکنون مواضع خوبی در سیاست خارجی داشته اید، نوشتن چنین مقاله ای شایسته نیست و مقاله را به وی رد کردم.

همان ساعت خانم کدیور ظاهرا با مهاجرانی تماس می گیرد و می گوید که فلانی مقاله من را رد کرده است. آقای مهاجرانی هم با آقایان خاتمی و اصغری تماس می گیرد و مساله را منتقل می کند. آن روز آقای اصغری به اتاق سردبیری آمد و از من خواست که مقاله خانم کدیور را چاپ کنم اما من مقاومت کردم و با ایشان وارد بحث شدم که درج این مقاله به مصلحت کیهان نیست. چند دقیقه بعد آقای خاتمی زنگ زد و پرسید چرا مقاله خانم کدیور را چاپ نمی کنی؟ گفتم من درج این مقاله را به مصلحت نمی دانم اما اگر شما دستور می دهید، من آن را چاپ خواهم کرد. آقای خاتمی چیزی نگفت و تلفن را قطع کرد و بلافاصله با آقای اصغری که در اتاق تیتر و سردبیری بود تماس گرفت و به ایشان گفت که مقاله باید چاپ شود. آقای اصغری هم به من گفت و فکر کنم کتبی هم ابلاغ کرد و آن روز مقاله خانم کدیور چاپ شد.

از این روزها به بعد بود که روابط من با آقای خاتمی و اصغری رو به تیرگی بیشتر رفت و تیرگی روابط بین آقای خاتمی و آقای اصغری کاهش یافت. در همین ایام موسسه کیهان تصمیم می گیرد که طبق قانون مطبوعاتِ مصوب مجلس، مدیران مسؤول نشریات دهگانه خود را به هیات نظارت بر مطبوعات معرفی کند. آقای خاتمی و اصغری توافق می کنند که سردبیران موجود نشریات به عنوان مدیر مسؤول هر نشریه معرفی شوند الا روزنامه که من بودم و کیهان فرهنگی که آقای رخ صفت بود. در مورد روزنامه تصمیم آقای خاتمی و اصغری این شده بود که خود آقای اصغری به عنوان مدیر مسؤول معرفی شود. وقتی موضوع را آقای اصغری از طریق آقای جلال رفیع که مشاور آقای اصغری بود، به من ابلاغ کرد، من گفتم از نظر من عیبی ندارد و در هر صورت این آقای خاتمی و اصغری هستند که باید در این مورد تصمیم بگیرند اما در مورد ادامه همکاری من به عنوان سردبیر باید رابطه آقای اصغری با من یک رابطه استدلالی و اقناعی باشد نه این که هرچه ایشان گفت من بی چون و چرا طاعت کنم. بعد اضافه کردم که البته این حق آقای اصغری هست که بگوید نه من سردبیری کاملا مطیع می خواهم، ولی من آن سردبیر نخواهم بود و همین فردا آماده ام به قم برگردم و درس و بحثم را ادامه بدهم .

یکی دو روز بعد از این ماجرا مطلع شدم که از طرف دفتر رهبری متنی که حاوی دستور مقام معظم رهبری مبنی بر معرفی اینجانب به عنوان مدیرمسؤول روزنامه است به آقای اصغری ابلاغ شده است

مشرق: چرا این متن به آقای خاتمی که نماینده ولی فقیه در موسسه بود، ابلاغ نشد.

نصیری: آقای خاتمی به عنوان وزیر ارشاد در سفر خارجی بود. ایشان وقتی از سفر برگشت به دیدار مقام معظم رهبری رفت و از این اقدام گله کرد. به آقای خاتمی گفته شد که برای اولین بار شما فلانی را معرفی و از وی تعریف کرده بودید.

و این بعد از ارتحال حضرت امام بود که آقای خاتمی برای ارائه گزارش از موسسه کیهان خدمت مقام رهبری رفته بود و از بنده تعریف کرده بود. چون آقای خاتمی برخی حساسیت های موجود در دستگاه رهبری را نسبت به برخی عناصر سردبیری سابق کیهان می دانست و بدینوسیله می خواست به نوعی اطمینان خاطر نسبت وضعیت سردبیری داده باشد.

در هر صورت آن دستور مقام معظم رهبری علیرغم میل آقای خاتمی و آقای اصغری عملی شد و بنده به هیات نظارت بر مطبوعات به عنوان مدیر مسؤول معرفی شدم. و این که آقای خاتمی در گفتگو با سایت تاریخ ایرانی گفته است هیات نظارت بر مطبوعات تمایلی به مدیر مسؤولی اینجانب نداشت درست می گویند زیرا ترکیب این هیات کاملا هم جهت با آقای خاتمی به عنوان وزیر ارشاد وقت بود ولی البته این دیگر ربطی به هیات نداشت که با بنده موافق باشد یا نباشد. او باید مدیر مسؤول معرفی شده از طرف سرپرستی موسسه کیهان را که بنا به دستور مقام رهبری صورت گرفته بود، تایید می کرد و دلیلی برای رد نداشت.

مشرق: خب ظاهرا کودتای مورد نظر آقای خاتمی همین ماجرا بوده است؟

نصیری: بله همین بوده است اما واقعا چرا آقای خاتمی تعبیر به کودتا می کنند؟ این حق دستگاه رهبری که موسسه کیهان وابسته به آن است، بوده که در باره مدیر مسؤول روزنامه نظر داشته باشد. و من این را به شما بگویم که حتی یک تماس حضوری و یا حتی تلفنی بین ینده و دفتر مقام معظم رهبری پیش از این ماجرا نبوده است. این تصمیمی بود که خود دستگاه رهبری با اطلاعی که از وضعیت روزنامه کیهان در دوران سردبیری سابق آن و دوران سردبیری من داشت، بدان رسیده بود.

آقای خاتمی اشاره ای هم به این امر کرده اند که پای برخی دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی در کار بوده است که مثلا بنده بیایم. اولا بنده در دوران کیهان هیچ ارتباطی با هیچ دستگاه اطلاعای و امنیتی نداشتم و ثانیا مگر وزارت اطلاعات آن روز بخشی از همان دولت و کابینه ای نبوده که آقای خاتمی هم عضو و وزیر آن بوده است. آقای خاتمی از موضع شبه اپوزیسیونی امروزشان که نمی توانند با مسائل آن روز برخورد کنند. ضمن این که این از طبیعی ترین وظایف دستگاه اطلاعاتی کشور است که در مورد روزنامه مهمی چون کیهان که روزنامه اول آن روز از هر جهت بود، تحلیل و حرف و نظر داشته باشد که در مورد تیم سابق سردبیری و ارتباطات تشکیلاتی آنها با برخی جریانهای سیاسی و فرهنگی اپوزیسیون آن روز کاملا اشراف و تحلیل داشتند. و حوادث بعدی کشور در جریان دولت اصلاحات و حلقه کیان که عناصر رسانه ای آن از تیم سردبیری سابق کیهان بودند و فتنه سال 88 همه چیز را در این باره روشن کرد.

مشرق: بعد از این مساله بود که آقای خاتمی از نمایندگی ولی فقیه در موسسه کیهان استعفا داد؟ و بعد چرا آقای اصغری که همسو با آقای خاتمی در این قضایا بود، به نمایندگی رهبری در کیهان منصوب شد؟

نصیری: بله در هر صورت آقای خاتمی از این مساله دلخور بود و پس از چندی استعفا داد و بعد از وزارت ارشاد هم استعفا داد. اما انتصاب آقای اصغری عمدتا به این دلیل بود که آن موقع یک فضا سازی شدیدی بود علیه دستگاه رهبری که مثلا از خط امام دارد فاصله می گیرد. انتصاب فردی جدید به جای آقای خاتمی به عنوان نماینده رهبری در کیهان می توانست بهانه ای برای این نوع جوسازی ها باشد لذا تصمیم مقام رهبری این شد که آقای اصغری را که منصوب از طرف خود آقای خاتمی بود به جای ایشان منصوب کنند تا جایی برای این جوسازی که منصوبین حضرت امام دارند منزوی می شوند، نماند. البته آقای اصغری هم مواضعش از جهاتی با آقای خاتمی متفاوت و میانه تر بود.

مشرق: شما تا کی مدیر مسؤول بودید و بعد چرا آقای اصغری استعفا داد؟

نصیری: مدیر مسؤولی من تا اواسط سال 74 ادامه پیدا کرد و آقای اصغری هم به دلیل این که مدیریت روزنامه به بنده محول شده بود، خیلی از وضعیت راضی نبود و نهایتا استعفا داد.

مشرق: با آمدن آقای شریعتمداری به جای آقای اصغری شما هم استعفا دادید و کیهان را ترک کردید و بعد از چند ماه هم هفته نامه صبح را منتشر کردید. استعفای شما به چه خاطر بود؟

نصیری: من حدود هفت سال کار نفس گیری را در شرایطی ویژه و اغلب ناهماهنگ با مسؤولان بالاتر در موسسه به انجام رساندم و حسابی از کار مطبوعاتی روزانه خسته شده بودم و خدا خدا می کردم که به نحوی مطلوب عرصه را ترک کنم. با آمدن آقای شریعتمداری این شرایط مهیا شد و شرایط مدیریتی موسسه کیهان به سمت یکدستی ای پیش رفت که بودن یا نبودن من دیگر خیلی تعیین کننده نبود. من از آغاز آمدن ایشان به خود ایشان و دفتر رهبری گفتم که دیگر مایل به مدیر مسؤولی نیستم ضمن آن که تفکیک بین مدیر مسؤولی روزنامه با مدیریت کل موسسه را ساختار مدیریتی مناسبی نمی دانستم، اگر چه شاید در دوران آقایان خاتمی و اصغری به خاطر وضعیت خاص کیهان، گریزی از این شیوه نبود اما با آمدن آقای شریعتمداری و هماهنگی کامل ایشان با دستگاه رهبری به نظر من هیچ ضرورتی برای ادامه تفکیک بین مدیریت روزنامه و موسسه نبود.

اصرار دفتر رهبری و نظر مقام معظم رهبری بر ماندن من به عنوان مدیر مسؤول بود که با پافشاری بنده این موضوع منتفی شد اما باز اصرار بر سردبیری من بود که من خواستم مساله را به خود بنده و آقای شریعتمداری بسپارند تا ما خود مساله را به نحو مطلوب حل کنیم. بعد از یکی دو ماه بنده که به دنبال مفری از کار مطبوعاتی روزانه بودم ، استعفایم را تقدیم آقای شریعتمداری کردم و کیهان را ترک کردم.

مشرق: یعنی با آقای شریعتمداری اختلاف خطی داشتید. چون بعضی می گویند اختلاف خطی شما با اقای شریعتمداری موجب استعفای شما و بیرون آمدنتان از کیهان شد.

نصیری: ما با آقای شریعتمداری در عموم اصول و کلیات و بسیاری از جزییات اشتراک نظر داشتیم و الان هم داریم. اما برای اداره یک روزنامه صرف اشتراک در اصول کافی نیست. در سلیقه ها و شیوه ها هم باید انطباق بالایی باشد که من مطمئن به چنین انطباقی نبودم. ضمن این که واقعا من به دنبال بهانه و مفری برای رها کردن کار روزنامه بودم و به سمت انتشار هفته نامه و ماهنامه تمایل پیدا کرده بودم.

مشرق: الان چه می کنید؟ از هفته نامه و ماهنامه به فصلنامه سمات رسیده اید. آن هم فصلنامه ای با جهت گیری ضد فلسفه و عرفان و مدرنیته. در این باره هم مایلید توضیح بدهید.

نصیری: در این باره در جاهایی توضیحاتی را داده ام و سنخ آن حرفها با حال و هوای این گفتگوی شما خیلی جور در نمی آید. درباره آن باید مستقل حرف زد.